سالار عزیز پور

08.03.06

 از بو طیقای خاک تا بوطیقای شعر

 دسته بندی شاعران را به کوششی وجوششی اگر درست بدانیم؛ آرش آذیش از یک نگاه بیشتر به شاعران جوششی تعلق می گیرد؛ با وجودی که وسواس او را در زبان در پهلوی گنجینهء از واژه گان شعرییش از یاد نمی بریم وهم چنان د قت او را در بکار برد ترکیب از واژه گانی سرشار از صلابت و قدامت.  به آن هم آرش آذیش در قا لبی که می سراید و در ساختاری که سروده هایش به هم پیوسته وفضای متشکل را ایجاد می کند؛ بیشتر بر خاسته  از جوششی ست که ذهن و روان شاعر را می سازد وکمتر از کوششی از پیش طرح شده در آیینهء ذهنش. به تعبیر دیگر: آرش آذیش به گونهء ذاتی و فطری شاعر نو پرداز است. هیچ نیروی تلقینی وهیچ فتوایی فرمایشی اورا در چنین شیوه سرایشی  بر نگماشته است بل خود خود انگیخته رو بدین گونه شیوهء سرایشی آورده است؛ که بوطیقای خاک شاهد زندهء این ادعای ما  ست.   بوطیقای خاک دقتر شعرست  در 114 صفحه و در بر گیرندهء47 پارهء از سروده های شاعر در قا  لب وجانمایه های امروز.   این دفتر که در سال   1383 خورشیدی در 1000 نسخه از سوی مطبعه بهیر در کابل به چاپ رسیده و به سیما بانوی فرهیخته خواهر شاعر ا هدا شده است .  هر چند در معرفی و نکوداشت این دفتر سوای سخنانی استاد واصف باختری در تلویژون پنجره ,نکاتی در فردا از سوی انجمن قلم افغان ها  درسویدن وکابل ناتهه  به قلم آمده ؛اما با وجود آن جای نقد ونظر جدی هم چنان خالی است.   با وجودی  می دانیم آثاری که به دور از کلیشه گویی ها , قالب های تکراری وراه های کوبیده نشده وارد گود  ادبی     می شوند ؛ در کنار زیبایی ها , نکاتی بحث بر انگیز بسیاری با خود دارد از جمله : شیوه نگارش, موسیقی شعرو گونه هایی کاربرد صور خیال... چرا که این گونه موارد وموارد دیگر در این گونه سروده ها  از معیار وهنجارآن چنان    یکدست بر خوردار نیستند ؛ حداقل در میان شاعران کشورما؛  هر کسی به دلخواه خود راه ورسمی را بر می گزند ومی پیماید ,که بسا از این راه ورسم ها وسلیقه ها چنگی بر دل ها نمی زنند از هم آن رو نهادینه نمی شوند  ودر محدودهء علایق فردی می مانند ومی پوسند .                                                   اشاره به گفته هایی بالا پرداختن با دید انتقادی بر این اثر نیست ؛ بلکه خواسته ام بگویم: تلاش در گسترهء کارهای آفرینشی به ویژه ابتکاری جد وجهد دیگر می خواهدوعشق وایثار دیگر؛ و آذیش در بوطیقای نشان داد که شاعریست جدی وپر تلاش؛ چرا که  بوطیقای خاک اگر از یک سونما و نمادین از زندگی است وهنجار های زندگی وزهدانی  اززایمان مان از سوی دیگر تصا ویری رنگارنگ از واکنش های عاطفی, حسی مان در کلام آهنگین. چه بهتر که راز پیوستگی و یگانگی بوطیقای خاک رابا بوطیقای شعر در خوانش سروده های آرش آذیش  به تجربه دریابیم