ستاره

درسوگ مرد بزرگ اکرم یاری

ستاره

         افول میکند 

                       و ماه

                               میمیرد

 اما تو زنده خواهی بود

                        در ذهن کوچک سبزه

 و رویای

             پریشان

                       درخت کاج

 آری !

 تو زنده خواهی بود

 چون میشناسد ترا

                      شهر خسته و پیر

تو زنده خواهی بود

                       در ضمیر فقر

                                      و فریاد زندانی

و زنده خواهی بود

                       در باور نور

و گداز

           هر زخم     

زنده خواهی بود

                  در کابوس ظلم

در بلندی ایمان

                  قلبت اخگریست

                            که در اعماق

                                           شب میتپد.

غرور، خاکستريست

                        بجا مانده

                                       از نعش سوخته ات

ترا میسرایم

               و عشق را

                             در تلخی شکست

ترا میسرایم

              و عشق را

                             13 جون 1993

                                فرانکفورت / مسعود قانع