ســــرمــهء چــــــشـم
هـیچ ملکی به جهان، غـیـروطـن کـا رم نـیـسـت
کـه بجـز کـشـور مـن، هـیـچ خــریـدا رم نـیـست
نیست روزی که زدردش، نخــورم خـون جگــر
نیست یک شب که ز یا د ش، تن تب دارم نیست
کــا ش خا کـت بـشــود ســرمهء چـشـمم مـیهــن
دوستا ن دغـلـت، جـزبه بـصر، خـا رم نـیـســت
درد ها ی د ل ریـشــم بـه کـی گــویـم، مــا در ؟
کـه جزازتـود گـری، مؤنـس غـمخـوارم نـیـسـت
چه خـوش آ نوقـت، کـه درسـا یهء مهـرت بـودم
درفــرا قــت هــوس، رفـتــن گـلـزارم نـیــســـت
تـرک دا مـا ن تـو، بـا نــا لـه وا فـغـــا ن کــردم
حـیـف وصدحیـف ترا، قـد رت د یـدارم نـیـسـت
دشـمـنــا نـت زخــدا، مـحـووفــنــا مـیــخـواهـــم
جـزمحـبـا ن تـو، بـا خـصـم، سـروکارم نـیـسـت
دوری وهـجـرتوبـنـمـوده مــرا،هـمـچـون قـیــس
وزغـم ودرد تـو، جــزنـا لــهء بـسـیـارم نـیـسـت
خـا ک عـا لـم بـسـرم، گـربکـنـم بـا دچـه سـود ؟
حـیـدری جـزوطنـت، هـیـچ پـرسـتـارم نـیـســت
٢٣ اگست ٢٠٠۵، سد نی
قـهـــر مـــــا ن کــــربــــلا
خواهــرغـمـد یـدهء شـاه شهیـدا ن، زیـنــب اسـت
دخـتـرپـاک وغَـیُـور ِ شــاه مــردان زینــب اسـت
آ ن زن والا گـُـهـر، آ ن قــهـــرمــا ن کــــربـــلا
پا ســدار کــود کــان وهـم اسـیـرا ن زیـنـب است
گـرچه جوربی شـماری، د یده است آن قـهـر مان
دسـت گـیـر نـا تـوان ومستـمنـدا ن، زیـنـب ا ست
چهــار طـفـلـش شد شهیـد ِ راه حـق د ر کــربــلا
کس ند یده بهر طفلا ن، چشـم گریان زینـب است
گرحسین جـا نـش فـدای راه جـا نـان کـرده اسـت
لیک اهدا ف حسینی را، سخـن را ن زینـب است
آ نکه داغ شـش بـرا د ر، د یـده اسـت درنـیــنــوا
کرده صبروهم نموده، شکـریـزدان زینـب اسـت
درا سیـری وسـفـــر،ا زکـــربــلا تـا شـهــرشــا م گاه
پیـاده گـه سوا ر ِ نـا قهْ عـر یا ن زینــب است
بـرسر نیزه چـود یـدی، رأ س پـرخـون حـسـیـــن
سربمحمل زد که خونش شد بجـریان زینب ا ست
د رجـوا نـی شـد خـمیـده، قـا مت آ ن د خت
شـا ه زآنکه شد مسکن گزین درکنج ویران زینب است
چو ب خیزران یـزید، کا مد بـه لـب هـای حسیـن
ازجفا کـا ری دهـر د ون، پَـریشـا ن زینـب است
ازسخـن را نی خـود، بی بی بـه د ربــا ر یـزیـــد
پا یه هـای ظلـم وی بنـموده، ویـران زیـنـب است
گـرخـدا بخـشـد به محشر، حیـد ری را ا زکــــرم
نـیـست جای شـبه، چـون ا زدوستا ن زینب است
٦نوفمبر ۲٠٠٣ دیتروت، ا مریکا