شــــب یـلـــــــدا

نگــا را!میـروم من،زیـن جهــا ن،آهستـه آهستـه

زهجـران، روزوشب دارم فغا ن،آ هسته آ هسته

ا گـرقسمـت بود مُــردن، مـرا ا نـدرد یــا رکـُـفر

صبا ! خا کم رسا ن، افغا نـْسِــتا ن،آهسته آهسته

زجـوراین زما ن شـد مدتی دورم زملـک خویش

خــدایـا! دورکــن جــورزمــا ن،آهستـــه آهستــه

دل مهجورمـن خـواهد،هـمی رفـتـن سـوی میهن

رسـا نم بـا رالهــی'، گـلـْسِــتـا ن،آهسـتـه آهسـتـه

بکا بل لـوگـروغـزنی،هـرات وهـم بـدخشــا نـش

روم تـا یـا بـم،آن آ رام جــا ن،آهســتــه آهســتــه

شِـفــای دردهـای خـــود بگـیــرم،ازمزارشــــا ه

که می بــوســم در ِآ ن آ سـتـا ن،آهسـتـه آهسـتـه

خـداونـدا! نصیــبـم کـن، زلـطفـت دیـدن یــا ران

شب مهتـا ب و کـیـف آ سـمــا ن،آهستــه آهستــه

به کهسـاروطـن،گــررفـتـنم قسـمـت کـنی یا رب

بچیـنـم بهـرجـا نـا ن،ارغــوان،آهسـتــه آهسـتــه

شـب یـلـدا نـشـسـته، بـا رفـیـقـا ن درد دل گـویـم

سـرشـب تـا سـحـر،با دوستــان،آهسـتــه آهسـتــه

بودچـشـم امیــد ت حـیـد ری، بـرخـا لـق مـنـّا ن

که سا زد آخـرت،خُـلـدآ شـیـا ن،آهستــه آهستــه

١٦ ا کتوبر  ۲۰۰۵ ، سدنی