تلاطم دل

يک لحظه شـــرارِ دل تو, ما شــدنی نيسـت
ابروي رخِ خوب تـو, گويا  شــدنی نيســـت
شــبها مـنُ می, قصـه گيسـوئ تـو در پيش
افسوس که رخســارِ تو, پيدا شـدنی نيســـت
شـب تا دلِ شـب, خواهشِ ديدار تو ام کُـشت
ســيه شــامِ قسـم خوردهء, فردا شـدنی نيست
از تــلــخی اقــبال, چــگويــم کـه دريـن باغ
ايــن شــاخِ تـبر خورده, مداوا شدنی نيســت
لبــهای شـــکرخــندِ تو, بُردســــت دلُ ديـن
چشــمان ســيه مسـتِ تو, جويا شدنی نيســت
راز مــنُ تو تا به ابـد, مســـتُ جـوان اســت
در عــرش گره خوردهُ رســوا شــدنی نيست
از قصهء هجران چه نويـــسم, که درين بزم
     جز شيخ کسی نيست, که ترسا شدنی نيست (۱) 

در جمع مُغان آتـــــــش رويت, چه بيفروخت
گرم هسـت هنوزش دلُ تـنها شــــدنی نيسـت
حـلاج به حـق رفـتُ دل از مــا به تــلاطــــم
اين قصـه چه ها کـرده که کوتا شـدنی نيسـت


ف طاهری
سپتمبر ۲۰۰۶,     کليفورنيا
 
(۱) منظور از شيخ صنعا است

آئينهء دل

آئــيـنهء دل مــن, با چــشـــــم بـاز بــنـگــر
تـصـويـر جانـفـزايـــت, هـر جا بـنـاز بنگر
در مردُمـان چشـمـم, صد گونه رازِ ديريـن
شد جلوه گر بسـويت, يک لحظه راز بـنگر
ما شــاهـد وفـائيــم, ايـنـرا زمـدعـی پــرس
گر حرف وی نخواهی, ســوز و کـداز بنگر
چـون گـردِ خاک راهـش, افـتاده دل بهـر سو
در حــــال نــامـرادی, خيــلِ دراز بـــنـگــر 
"چـنـديـن رهــی چـه نالی, از داغ بی نصيبی"
بـر جمع کــشــته گانــش, حـالِ نـيـاز بـنـگـر


ف طاهری
قوس ۱۳۸۵, ديسمبر ۲۰۰۶, کليفورنيا