گردش چشم تو چون گردش ایام نبود
لب لعلی تو چشیدیم و لب جام نبود
ناز بنما به منت ای مهء پوشیده کلاه
طاق ابروی تو محرابگهء عام نبود
هرکه در راهء تو از پخته سری دم میزد
نیک دیدیم و بدیدیم که جز خام نبود
الحذر آنکه مهء روی ترا دید و نهفت
شب گیسوی توچون ظلمت هرشام نبود
آهوی دل به کمین تو بخسبید و بشد
تا نگویی به کجا رفت و چرا رام نبود
هرچه زاهد بمن از باغ ارم گفت در آن
قصهء بود که هندوی دلارام نبود
همه آفاق بگشتیم (اثیما) چه عجب
چون تو یک عاشق دیوانهء بدنام نبود
شعر از اثیم رحیمی – فریمانت کالیفورنیا