رویای  یک شاعر

  رویا نیازی

در  خیالم وطن  همی  دیدم

                                که  نه جنگ  است  در آن نه  ویران ست

دامن سبز مرغزار وطن

                        پر  زلاله شگوفه باران است

مزرعه سبز و کشتزار همی

                        پر ز گندم وجو  فراوان است

ور  به باغ  هر  درخت  بینی  تو

                        میوه هایش همی  نمایان  است

جاده  ها پاک  وراه  ها همه باز

                        خانه  هایش  تمام  چراغان  است

درب مکتب نه  بند و بسته  بود

                         نه  یکی  فیر و  نی بمبارا ن  است

از  پی  علم  وتحصیل  درست

                    بچه  ها را نگر که  دوان  است

سطح  تولید  را نگر  به وطن

                در  تمام  جهان  نمایان  است

نه صدای  فیر توپ و  بمی  است

                    نه  که  از راکت خانه  لرزان  است

آنچنان صلح  ودوستی  است  به  وطن

                    طفلکان را  ببین چه  شادان  است

زن  ومرد   وطن  پی  کارند

                 نه  که  درخانه  زن  به  زندان  است

ای  خدایا  دلم  چه  شا د  شده

                    از  خوشی  چشم  من به  گریان    است

در  خیال  صفا  و صلح  وطن

                قلب  من  می  تپد  به  ضربان  است

و اندرین  فکر و آرزو  وخیال

             بوده  ام  غرق  که زند ه گی   آنست

ناگهان  فیر  راکتی  اوره  گان

                کرد  رویای  من به  خاک  یکسان

از  پس   پنجره  نگاه  کردم

                    دیدم هر  خانه ، خاک  خاکدان    است

درب  ها باز و خاک  آلود  و شکسته

        دیوار  ها بخاک  یکسان   است

در  فراسوی  خاک زنی  دیدم

         که  بسر  میزند و گریان   است

می  زند  بسر  و فغا ن  دارد

        ته  خاکش  چهار  طفلان  است

دختری  میگریست  که آه  خدایا !

            بر  برادر  نگر چه  جوان  است

مردی  از  ره  رسید و کرد  نگاه

                     دید  نه  زن  مانده  و نه  فرزندان  است

دیدم  من درد  وچشم  یخ  زده  اش

         که  جنونش  همی ، نمایا ن  است

سالها ست  من  ندیدم آرامش       

                دست  اندازی  از  این  و آن  است

ای  خدا  ملک  من تو آرام کن

             که  به  جنگ  زندگی به آسان  است

         20 / 10 /1997     کابل                

         رویا  نیازی