آتش  غم

مرا  ای  دوستان  تنها   گذارید

درین خلوتگۀ خاموش غمگین

که امشب از فغانم  در فلک هم

نیابد خواب ره در چشم  پروین

دلم  خواهد بجز از ساغر و می

نباشد  همدمی  د ر محفل   من

مگر باشد  که از خون می ناب

بمیرد   آتش  غم  در دل  من

دلم  خواهد که  در تنهایی شب

 بسازم  مست با جامی سرم را

به موج اشک چشم خونفشانم

بشویم  صفحه های دفترم   را

نمی دانید برق چشم که بود

که در جان و دل من آتش افروخت

چنان آتش که تا برهم زدم چشم

پرو بال  دل غم  پرورم  سوخت

نمیدانید    کاندر  جام   قلبم 

شرنگ عافیت سوزغم  کیست

نمیدانید  تا من  خود  نگویم

که زخمم  را  هوای  مرهم  کیست

نمی دانید  بین رمز و اظهار

 تفاوت  از زمین تا اسمان است

شما  بیگانه  با  رمز نگاهیت

وگرنه  چشم من را صد  بیان است

                             داؤد "سرمد"    25 دلو 1353 جلال آباد.