رویا " نیازی "

زن اسیر

  زن نگر که اسیر زر وزنجیر شده

                        چون عروسک به ته ء خانه زمینگیر شده

 مثل اشیای گران داد وستد گردد زن

                        نه هم اختیار وجود دارد چو او باشد زن

او ز تحصیل علم محروم است

                        چونکه زن باشد و این معلوم است

زن افغان زن بیچاره و آواره بود

                        هرچه ظلم و ستمش بود نه پی چاره بود

 ز سر صبح عرق ریزد و زحمت بکشد

                        بهر آسایش طفلان که به نکبت نه زیید

 لت وکوبکش کند هم مرد ز نادانی خود

                        بشمارد زن خویش، آه و دردا ! چو زندانی خود

 حق اظهار عقیده نکند در همه عمر

                        بکشد هر چه ستم بر سر او است تمام همه عمر

 ور مریض  است و ذلیل و رنجور

                        نتواند که رود نزد طبیبی ز ذکور

این چه ظلم است و چه قانون بوطن

                        کس نکرد چارهء بد بختی زن

هر زمامدار که به قدرت برسید از سر زور

                        کرد نافذ که عملنامه ام اینست به امور

زن نباید ز در خانه اش آید به بیرون

                        زن نباید ز ته چادرش آید به بیرون

زیر آن چادری در خانه بمان

                        چون توئی ناقص العقل این را تو بدان

 گر خطا کردی و خلاف به تمام

                        است معلوم که میشوی اعدام

است جزای زن و تمام زنان

                        چیست سر انجام همین تیر باران

ای خدا کاش به عرصهء گیتی

                    زن افغان ندادی تو – هستی

 تا که این صاحبان پر زر و زور

                    نتوانستی کرد ظلم و شرور

  23 / 6/ 2001

هامبورگ

مادر

مادر تویی عزیز ترین مهربان من

                            قربان نام پاک تو هم این و آن من

خالق چوهستی تو را در این جهان سرشت

                            جاوید مهر طفلان بر مادران نوشت

مادر توئی که هستی می پروری به ناز

                            فرزند را رهانی از  درد وسوز وساز

شبها  نخوابی بهر پرستاری طفل خویش

                            هرچند باشی رنجور و غافل ز جسم خویش

طفلت چو شود بیمار گردی پریش ورنجور

                            خونابه ات بریزد از چشمکان بی نور

عشق تو بی ریا است بی چون وبی چرا است

                            قلبت زمهر فرزند هر دم نغمه سرا است

دل می تپد به سینه از بهر شوق رویش

                            گر روی او نبینی روزت چو تار مویش

 دل پاره گردد در بر بینی چو او تو ابتر

                                                                   پاره ز قلبت مادر فرزند است و بنگر

خواهم ز خالق پاک کامل سلامتت را

                            جاوید خواهم مادر باقی قدامتت را

 رویا " نیازی "

جوزجان / صفحات شمال  افغانستان 1374 / 1995