ناتور رحمانی

07.11.06

اين ( طنين ) ملت افغان نيست .

وطندارا ! ببين داستان چنين شد

نماينده ملت ( ظاهر طنين ) شد

به  کرسی  ملل گر جا  کند  باز

مصون از هر گزندی نازکند ساز

به  ريش   ملت   مظلوم   بخندد

به سر گر   تاج   وکالت   ببندد

همان( ظاهر) که برقوم آشکاراست

زدستش  هم  يگانی  داغدار  است

به خونخواری  چو  همتايان  ديگر

نموده    ظلم  ها    بسيار   مکرر

او عضوی  نابکار ( خلق ) بوده

بخون  مردم  رنگين  دلق   بوده

با ( پرچم ) همصدا  بوده زمانی

به   آتش    برده   جان   ناتوانی

چو عضوی حزب سرتاپا سياه است

وکيل   ملتی    بودن    گناه   است

ز  دوران   ستم    و   ظلم    آنها

بود  صد  قصه  و هم  داستان ها

ز وحشت مو براندام  راست گردد

نه موی زان رذالت  کا ست گردد

نمودند   صد  جفا   بر  مام  ميهن

نمودند     آبرو     آلوده      دامن

خيانت   بر   مقام    قوم    کردند

ز روشنايی  چو  بومی  وهم  کردند

هر آنچه   زبده  و  هم کاردان  بود

به کوره سوختند   کی  وجدان  بود

گرفتند     و   ببستند    و    بکشتند

برای   ملت   اين   تاريخ    نوشتند

که   ماييم  حامی  و  ناجی   مردم

ستمگر  ميکنيم   ازين   خطه   گم

بنام    کارگر  و  دهقان   جفا   شد

جفا  ديده  به  صد  درد  مبتلا  شد

لباس  و  خانه  و  نان   مدعا  شد

گلوله  باريد  و  مردم  تباه    شد

بنام (خلق) و (پرچم) جنگ کردند

محيط   زندگی  را   تنگ  کردند

هجوم   با   لشکر  بيگانه   کردند

بهاء    مردمی    ويرانه    کردند

غلام   بی همت   و  دون   گشتند

هرآنکو حرف  حق  را گفت کشتند

به   ارباب    تجاوز   ناز   کردند

چو  روسپی  فتنهء  صد راز کردند

عقابان   را   همه   زنجير    بستند

به  حرمت  پای  لاشخوران  نشستند

تبر  بگرفتند   و  کاجها را  شکستند

هوا   را  در  قفس   زولانه   بستند

بنام   ( انقلاب )   بيداد  کردند ؟!

همه جا   اين   چنين   فرياد کردند

که    ما      پيامبران    راستينيم

خلاف   سود  و  سرمايه  و دينيم

ضد  اشراف  و ارتجاع  مش  ما

ندارد  هيچ  يکی  تاب   کش  ما

اصول  سوسيال آريم  درين  خاک

کنيم  از لوث   فيودال  وطن  پاک

که  برگشت  ناپذير و هم نوينيم !!

ما   گندم   مينمايم   خود   جوينيم

چو  بر سرير  قدرت  جا   گرفتند

ز معنا  هر چه  بود  يکجا  دريدند

به  مردم  آنچنان  ظلم  ها  نمودند

که  ناچارش  به  کوه  بالا  نمودند

فرار  از  مسکن  و ماوا  رقم  شد

وطن  بر مردمش  ملک  عدم  شد

ز رنگ  سرخ شهر و ده  بخون شد

نصيب  مردمان  رنج  و  جنون شد

ملا   و   مولوی    و   چلی   زادند

که (کور و  دودی  و  کالی) نماندند

فرود  آمد ز (هفت و هشت) همه دزد

گرفتند زين  درخت  پُر ثمر مزد ؟؟

همه  اولاد  نامشروع ( روس )  ها

همه  پابوس  ،  جبون  ،  چاپلوس ها

به  شمشير   سر ملت   را   بريدند

بسوختند   مام   ميهن   را   دريدند

شرف   و  عزتش    ليلام    کردند

به   اقصا ی   جهان   بدنام   کردند

تمام   خاک   کشور   را   فروختند

و يا  با  صد  هزاران  مرمی دوختند

به   کشور  دوزخ   ثانی  به  پا  شد

وطن  با صد هزار  درد  مبتلا  شد

چو  حزب  شوروی  ها  تار و مار شد

اعضای  ارشد  حزب  در  فرار  شد

يکی  زان ها همين (ظاهر طنين) است

خيانت   کردنش   امر   يقين    است

وفا   بر مجرم   جنگی   روا   نيست

نوازش   بر دغا   حکم   خدا   نيست

عدالت   را  چنين  کار  مدعا   نيست

که حکم اش در  يد هيچ  پادشاه نيست

چرا  دولت   چنين   سازش   نمايد  ؟

چرا    با    خاين    آميزش    نمايد

مگر عدل و عدالت نيست  در  کار

و  يا  قاضيست   در  خانهء  خمار

مگر دولت  خودش همرنگ شان است ؟

" چيزی که عيان است چه حاجت به بيان است"

برای      ملتی      نبود      گرانتر

بلايی    بدتر    از    مير   ستمگر

"  لبان   مار  زخمی   را   مکيدن " < 1 >

" بدريا  دست  و پا  بسته  جهيدن   "

"  ميان    کورهء    آتش   نشستن   "

"  بدندان  سنگ  خارا  را  شکستن   "

"   به  دشنه   بند بند   خود   بريدن  "

"  برهنه  پا  به  خارستان  دويدن   "

"  بدان  اندازه  کی  باشند  دشوار  "

"  که اندر  خدمت  سلطان  جبار  "

"  کجا  تيره  دلان  تشنهء  خون  "

"  نگهدارند  پاس  عدل  و قانون  "

"  اميد   خير   از   جبار  کردن  "

"  سراغ  خرمن است از خار کردن "

ز  ظالم    انتظار    حق    گزاری

بود  در  پيش   سنگ  آيينه  داری

اگر   دولت   افغان   مردمی   بود

کجا  اين  جو  فروشان  گندمی بود

مگر  از ياد رفته  (خاد)  و  (اکسا) ؟

همان  پوست   کردن  مردم  سراپا

مگر (کام) گشته محو  از ذهن  مردم ؟

همان  دستگاه  که  صد ها را نمود  گم

پليگون    و    پلچرخی    و    زندان

نرود    هيچوقت     از  ياد    انسان

کجا  آن  ظلم  و  بيداد  رفته  از  ياد

کجا  محو  گشته  نام  شمر  و  شداد

نرفته    دور   از    خاطر     ياران

صدای    عاشقان     و     جانبازان

که   دسته دسته    تيرباران   گشتند

فدای     کشور     افغان      گشتند

بگفتند    بار بار   ها    جاويدانه

بماندند  اين  سخن  از  خود  نشانه

"  بميدان  و  بمردی   جان  سپردن " < 2 >

"  به  از  بنشستن  و  با  ننگ  مردن "

"  نيرزد    بر  مذلت   رنج   هستی  "

"  بمردی  مرد  بايد  نی  به  پستی  "

کنون  بر  ملت  افغان  صدا  است

اگر  خاموش   بنشينند   گناه  است

به  فرمان  داده گان  فرياد  نماييد

ز  بيداد   هر کجای   داد   نماييد

مباشيد  راضی  بر  منشور  دولت

پذيرا   مشويد   خواری    و   ذلت

مگر  در  ملک  ما  آدم  شده  قحط

که ( ظاهر ) بر کشيدند  زان همه دد

چرا   وکيل   خلق    گردد    زبونی

کند  در  سر  هوای  چند  و  چونی

همان   جرثومه   امراض    مدهش

که  نشناسد  خود  و  بيگانهء  خويش

همين آقا که حرفش پر ( طنين ) است

همين  چاکر که مُهرش بر جبين است

کنون  ( ظاهر ) پسند و  راست قامت

نه  ننگ  و شرم  و آزرم  و  ندامت

کند   بر کرسی    ( ملل )   سواری

( طنين ) اين  مجرم جنگی   فراری

 بود     توهين      بنام    قهرمانان

بنام     توده  ها     و    قوم  افغان

توهين   بر  خون   شهيدان   مکنيد

"  تکيه بر  عهد  نا کسان   مکنيد  "

______________________________________________________

<  1  >  رونوشت از پند نامه ( کليله و دمنه )

< 2 >   (  ؟  )