ناتور رحمانی

 

( سرود آزادی )   

دژ و دژخيم

      با هجای بی حرمت شب

از ترکيب دهشتناک ستم

                       جمله های خونباری

             برای فرهنگ تفنگ نوشتند

                                 دار ، تيرباران

تا بزعم خود آزادی را خفه نمايند

                  و آفتاب را بدار شب بياويزند

مگر فراموش کردند

                          نيستان را سر ببرند

که هنوز آزادی در فرياد پر خروش

                         گلوی نيستان را می تپاند

آنها فراموش کردند

                               که راه عبور نور را از ميدان نبرد

                                           تا جولانگاه ی مبارزه

                                                برای رها يی ببندند

جغد در ويرانه های شب

                        برای جشن خون

                                آواز ميخواند

ومرد مبارزبرای طلوع آفتاب در سنگر

                                    سرود آزادی .

 

                        ناتور رحمانی

                   می 2005 هانتاريو

 

 

 ( ثوريان )  

                 

                            در شکست پر افتضاح ياس آميز

                                    برزورق شکسته ی ثور

                                    تنها و بی مقدار خسان که باران را

                                                                  باور ندارند

                                    و غرش تندر را

                                        از گلوی ساحل نشينان

                                                           اسطوره ساز

                                    ثوريان

                                    با همان پاهای چوبين

                                    و جلپاره های بی حيايی

                                                             بر دوش

                                    هنوز هم اعمال شانرا

                                    با باور پوشالی

                                                     برآب می رانند

                                   ناخدايان بدنام پرچم نشاندار هفت و هشت را

                                   در هراس از غرق شدن بيشتر

                                   و نهان شدن از نگاه ی تيز عقابان بلند پرواز

                                   در بادبان های کاغذی که گستاخانه می نويسند

                                                                         می پيچند

                                   مگر توفان برخاسته

                                                          از قعر دريا

                                  ثوريان وزورق شکسته ی شانرا

                                  هرچه محکمتربه صخره های تاريخ خواهد کوبيد

                                                                             و متلاشی خواهد کرد

                                  وقتی آفتاب

                                              ازحصار شب بدر آيد

                                  وبر بستر دريا

                                                   گرد طلا بپاشد

                                 فراز دگل هوديج درياييان

                                 درفش آزادی را

                                                   باد های مست پاروپاميزاد

                                                                      به اهتزاز خواهد آورد

                              که از آن دور های دور

                             از آنسوی قطب شمال

                             تا کرانه های رود گنگا

                             از فراز درخستان آمازون

                             تا شهر ستاره ساز هاليود

                                                    نمايان خواهد بود

                             و عقابان تيز پر

                             برفراخنا ی آ سمان آ بی

                                                   بلند تر پرواز خواهند نمود .

 

                                                           

                                                                               ناتور رحمانی

                                                                               ثور 1384