ناتور رحمانی

 08.09.06

کابل

رفتند اهل خرد و ياری به شهر نماند

وز مردمان رفته غباری به شهر نماند

ا ز علم و معرفت  و  شناسايی  و هنر

حرف و نشان و واژه و کاری به شهر نماند

تاريکی و سياهی و ظلمت چراغ کشت

خورشيد مُرد نور و شراری به شهر نماند

آ ن عاشقان  سوخته دل  ارتقاء   ملک

لب بسته مانده اند  نگاری به شهر نماند

ملت   ز پای  فتاده  و  زانو کش  محنت

شهسوار تبعيد گشت و سواری به شهر نماند

دزدان   قافله   همه   سردار  کشور اند

زان بخت واژگون که عياری به شهر نماند

شادی درون کوچه های شهر مُرده ا ست

غمست ا ست قرار دل که قراری به شهر نماند

بس   ا ستخوان   آدمی   خوردند   کرکسان

مُرده  درون  گور و شکاری  به  شهر نماند

جوانه ها   به گلشن   غير  ژاله   ميخورند

يغماگر  بهار  برگ و باری  به  شهر نماند

پژمرده  همچو گل  شدند ا ز تند  باد  يأ س

ملت  که   بوی   بهاری   به   شهر  نماند

بی  حرمتی  ز کسوت  بی  دانشی   پديد

حرمت ترور گشت و وقاری به شهر نماند

هريک  جدا  شريک  غم و ماتم   خود اند

ياری  کجا  رفته  که  ياری به شهر نماند

ما  کوله   بار  به   وادی  دگر  فگنده  ايم

ز دست  ناکسان ا عتباری  به  شهر نماند

کابل !   بسوی  قلهء   پامير   نظر   بدوز

شمشاد و کاج و سرو برج و باری به شهر نماند