08.09.06

غزلى براى دلم

از:سيدضياءالحق سخا

چیزی به شیشه خورد و صدای دلم شکست

آیینه هرچه داشت  برای دلم شکست

محراب آسمان خدا بی ترانه شد

گلدسته ی قشنگ  رسای دلم شکست

سجاده تا که پهن کنم  ، آب میبرد

یکدم طلسم  آب و هوای دلم شکست

دیگر به بال مرغ دعا هم نمیپرد

پرواز بال سبز دعای دلم شکست

آیینه میگرفت  و به خود ناز میفروخت

حالا تمام ناز و ادای دلم شکست

کنجی نشسته است و به خود تیغ  میزند

چیزی نگو که چون وچرای دلم شکست

عاصی شده  به هرکه رسد فحش میدهد

شرمنده ام که شرم و حیای  دلم شکست

حالا من و خجالت  یک  لنگ بی عصا

دست مرا بگیر ،  که پای دلم شکست