پرویز کامبخش

گرفتاری پرویز کامبخش نشانۀ اوج استبداد در افغانستان

نویسنده بهمن

14.01.08

نیروهای مستبد و بنیاد گرا در افغانستان همه دست به دست هم داده برنامۀ گرفتاری روزنامه نگاران را به بهانه های مختلف آغاز کرده اند. گرفتاری و زندانی نمودن پرویز کامبخش روزنامه نگار 23 سالۀ افغان در ولایت بلخ نشانۀ اوج استبداد نظام برضد نیروهای دموکرات است. کامبخش از سه ماه بدون سو در وضعیت بسیار نگران کننده ای در بند به سر میبرد. شورای ملاهای بلخ آن طوریکه از ماهیت این کتلۀ پوشالی هویداست فتوای اعدام پرویز را بدون ابتدایی ترین تحقیق از وی و حتی بدون اینکه وی را ببینند صادر کرده و سپس سارنوالی بی سواد این ولایت نیز که چیزی جز عقده های کوفته شدۀ تنظیمی نیست،  بدون در نظر داشت ابتدایی ترین موازین عدالت انسانی یک چنین فتوایی را ملاک قرار داده است.

اگر به ماهیت اتهام وارده به این روزنامه نگار توجه کنیم خیلی خنده آور و جای افسوس بوده و نشانگر آنست، که هنوز انگیزاسیون درین کشور حاکم بوده و هنوز که هنوز است، خواندن کتاب درین مملکت جرم است و اشد مجازات را در پی دارد. کامبخش متهم است، که چرا مقاله ای را از انترنت گرفته و مطالعه کرده و چرا کتاب دین در تاریخ تمدن نوشتۀ ویل دورانت از اطاق وی بدست آمده است، با بستن چنین اتهامی بیایید یکبار همه باهم به ریش این نظام پوشالی و دستگاه های "عدالتش" بخندیم. واقعا شرم آور است وقتی هنوز انسان به جرم مطالعه و قرار دادن معلومات در اختیار دیگران زندانی و با مرگ روبرو میشود. اگرچه ماهیت این موضوع بسیار درد آور و نشانگر حاکمیت بی مهابای ملاهای قرون وسطی بر سرنوشت انسان درین جغرافیای فراموش شده است، اما همچنان هشداریست برای تمام روشنفکران و روزنامه نگاران واقعی این کشور، که دیگر نمیشود بطور پراکنده و به دشنام دادن یکدیگر و یاهم بستن اتهام این یا آن نام بالای یکدیگر پیشرفت، زیرا این دام فرا راه همه قرار دارد و ارتجاع به تنهایی همه را خواهد بلعید. بسیار شرم آور است، که وقتی کاسۀ حلوا به خطر می افتد ملاهای حلوایی همه مانند اجتماع گژدم ها گرد هم آمده و ازین کاسه با متانت دفاع میکنند، در حالیکه روشنفکران ما زمانیکه حتی منافع مشترک شان به خطر مواجه میشود بازهم خاموش هستند. من نه شعار میدهم و نه هم از شعار دادن ها خوشم می آید، اما به عنوان یک روشنفکر میخواهم بگویم، که در صورت خاموشی و هراس از ارتجاع و دوام کار انفرادی سر منزل همه روشنفکران درین کشور که قارچ ها و سمارق های زهر آگینش با شش من ریش و چهل گز دستار همه روزه از هر شکافی در حال روئیدن است، چیزی جز زندان و صلیب نخواهد بود.

درحقیقت پرویز کامبخش منافع مشترک تمام نهادهای روشنفکری افغانستان و یکی از قربانیان این خط است. پس بیایید دست به دست هم داده و متحدانه همچو گرفتاری های کودکانه را محکوم و عمال آن را به مثابۀ تفتیشگران عقاید بشر افشأ سازیم. روزنامه نگاران بلخ، با همایش اعتراض آمیزی پس از سه ماه گرفتاری کامبخش نخستین گام را در راه رهایی این هم مسلک شان برداشته اند، شما تمام روزنامه نگاران و دموکراتهای افغانستان نیز برای انجام رسالت خویش گام های متینی را درین راه بردارید، تا پوزۀ ارتجاع و تنظیم های مزدور آن به خاک سائیده شود.