ششم جدی سرآغازجنگ⁮ها و بحران

ذ ـ داریوش

"اینجانب ببرک کارمل به مناسبت سقوط مرگ⁮بار و واژگون شدن رژیم فاشیستی حفیظ الله امین، این جاسوس سفاک امپریالیزم امریکا و دیکتاتور جبار و عوام فریب، به شما هموطنان عذاب دیده مستضعف افغانستان که تاکنون در زیر یوغ جلاد آدم⁮کش و شیاد تاریخ، حفیظ الله امین و امینی ها قرار داشتید، درود می فرستم و شادباش می گویم." این متن اولین بیانیه ببرک کارمل بود که از امواج یک رادیوی خارجی در شامگاه ششم جدی سال 1358 خورشیدی ( 28 سال قبل از امروز) خطاب به مردم افغانستان ایراد نمود و فردای همان روز مردم شهر کابل وقتی به کوچه های شهر قدم گذاشتند به سیلی از افراد نیرو های روسی روبرو شدند.

اشغال افغانستان در 6 جدی سال 1358 واکنش های شدید امریکا و جامعه جهانی را در قبال داشت، در لحظه ورود نیرو های شوروی سابق جیمی کارتر رییس جمهور امریکا اعلام داشت که شوروی باید برای تجاوز خود بهای مشخصی بپردازد.

هم⁮چنان اعضای سازمان ملل در آواخر ماه نوامبر سال 1980 میلادی با یک صد و یازده رای موافق و بیست و دو رای مخالف و دوازده رای ممتنع، تجاوز شوروی به افغانستان را محکوم کردند و خواستار خروج نیروهای خارجی از این کشور شدند.

تحلیل⁮گران مسایل سیاسی افغانستان روز ششم جدی را یک روز سیاه در تاریخ افغانستان و سر آغاز بد بختی ها و جنگ های سه دهه گذشته و کشتار بی رحمانه، مهاجرت⁮ها و آوار⁮گی⁮های افغان⁮ها و بالاخره نقطه آغاز ویرانی و تباهی کشور می شمارند.

داکتر ودیر صافی استاد دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه کابل می گوید:" ششم جدی از نظر مردم افغانستان یک روز منحوس بود، که در آن روز در حالتی که مردم افغانستان بی خبر بودند آمدن قوای شوروی به افغانستان تحمیل شد. اما این حمله و قیام بالاخره باعث گردید تا شوروی سابق به 15 کشور مستقل تجزیه گردد."

او ادامه می دهد که در این روز اعضای حزب دموکراتیک خلق افغانستان به خاطر رسیدن به قدرت، حتا یک تعداد دیگر اعضای حزب شان یعنی حفیظ الله امین و دوستانش را کشتند و بعد به مردم وعده های سپردند که دیگر وحشت و بربریت از بین رفته است و قانون وعدالت حکم⁮فرما خواهد بود. ولی این وعده ها هم عملی نگردید و باز هم مردم افغانستان بهای آن را پرداختند.

او می افزاید که از پیامد های منفی این روز، دومیلیون شهید، آوارگی میلیون⁮ها افغان، ویرانی افغانستان و احیای دوباره بنیادگرایی اسلامی در لباس یا پشت پرده اخوانیت و اسلام، که چندان موقف شان در تاکتیک⁮های که علیه مردم به کار می⁮برند از چپی های رادیکال فرق ندارند، می⁮باشند که تا امروز ما از آن خلاصی نداریم و نزدیک بود که افغانستان را به یک لانه تروریزم و بنیادگرایی جهانی مبدل سازد.

داکتر مهدی تحلیل⁮گر مسایل سیاسی افغانستان در حالی که 6 جدی را یک روز سیاه می⁮نامد میگوید: "در این روز ارتش شوروی وقت که همسایه افغانستان بود، به افغانستان تجاوز کرد تا یک مملکت مستقل را اشغال کند. هرچند مردم حدود یک و نیم سال پیشتر در برابر رژیم وقت که به شوروی وابستگی داشت قیام را آغاز کرده بودند، اما این اقدام شوروی ها قیام را سراسری ساخت."

او ادامه می دهد که این قیام مردم افغانستان از حمایت کشور⁮های خارجی برخوردار شد، اما کشور های که از قیام مردم افغانستان بر علیه شوروی ها حمایت میکردند، اهداف خود را داشتند که متاسفانه آن اهداف منفی تاثیرات خود را گذاشت و تا امروز ما متاثر از همان حمله شوروی⁮ها و اهداف منفی کشور های حمایت کننده جهاد افغانستان هستیم. داکتر مهدی از یک تاثیر مثبت که تجاوز روس⁮ها و بالاخره تداوم انقلاب در افغانستان گذاشت یاد آور شده، می⁮گوید که یک اثر مثبت که بعد از تجاوز ما می⁮توانیم آن را در افکار مردم احساس کنیم، این است که تفکر سیاسی مردم رشد کرد و سطح آگاهی مردم اندکی بالا شده است.

یکی دیگر از پرسش⁮های در فکر اکثریت مردم خطور می کند، این است که امروز هم بعد از سه دهه جنگ و میلیون⁮ها شهید و زخمی و معلول، باز هم نیروهای خارجی در افغانستان حضور دارند و هنوز هم بیشتر امور کشور ما از طرف خارجی ها اداره میشود. ودیر صافی می گوید که هم چنان سلسله مداخلات خارجی در افغانستان قطع نشده است، چه به بهانه راست ویا چپ یا هم بنیاد گرا ها و تروریزم مردم ما امروز هم از موجودیت خارجیها در امان نمانده اند. خصوصا این که رقیب سابق اتحاد شوروی پیش قراولی این حضور رابه عهده دارد، اما باز هم این حضور خارجی⁮ها در افغانستان به موافقت همسایه های افغانستان و جامعه ملل انجام پذیرفته است و با تجاوز دیروز فرق دارد. داکتر مهدی حضور امروزی نیرو های خارجی را در افغانستان متفاوت از حمله 6 جدی شوروی سابق دانسته می گوید که حضور نیروهای شوروی سابق در افغانستان مورد تایید و حمایت جامعه جهانی نبود، در حالی که حضور امروز خارجیان در همسویی با جامعه جهانی قراردارد و خاصتا کشورهای همسایه این حضور را تایید کردهاند.

ببرک کارمل در آخرین روز های حیاتش در بندر حیرتان در یک مصاحبه اختصاصی با یکی از رسانه های خارجی گفته بود "رویداد های گذشته به من نشان داد که با اتکا به هیچ کشور خارجی نمی شود که ترقی و سعادت را در افغانستان پیاده کرد."

اقتباس از روزنامه 8 صبح