بنام خداي كه سويش روانيم ما !

ياد و خاطره اي شاعر و انديشمند آزاده اي كشور، بيرنگ

كهدامني، جستجوگري بيقرار!

«خجسته ياد عزيزش ، كه مرد رنگ نبود

                                      دلي كه دربر او مي تپيد سنگ نبود»

زكوه خويش و ز اب زلال آ ن نوشيد

                                       نما د بينش آ ن از تنور تنگ نبود

بن خيا ل وتن جا ن خسته اش هردم

                                       غمي ز بارجفا پيشه گان لنگ نبود

به خود رسيد وگواهش بجاگذاشت و برفت

                                        كه خود شناسي ا و بي اثرزننگ نبود

دريد پرده اي عقل و خرد بجايش كرد

                                        خرد نثاري او، كار جبر و جنگ نبود

غزل سراي معاصر و ريشه پيوند ساز

                                         خردگراي چو بيرنگ ،يارشنگ نبود

هميشه در، د ل دانش نواي او باقيست

                                        دريغ وحيف ،نبودش به سودونگ نبود

زبان پيرجوان ساله اي خراسانرا

                                         به مثل عاقل بيرنگ يار هنگ نبود

درودمن به روان وبه جان جانانش

                                       نثا ربا د ! به بيرنگ كاهل رنگ نبود

براستي كه جامعه فرهنگي و فرهنگ فرهي سرزمين ما درچنين ايامي كه بدستگيري نخبگان از هر زمان ديگربيشتر ضرورت دارد، يار و جستجوگرخود جوشيده و خود يافته اش را نا به هنگام از دست داد و چراغ دانش بن درونيش رابا از دست دادن چنين فرهيختگان،كم بينترساخته و راهروان اين كاروان خودي و ريشه اي را، با نبود اين فرزندان مي لنگاند. اميدواريم كه از بينش و خود جوشي انديشه پردازانه اي فرزند كهدامن و جايگاه دليران فرهنگ پرور و خوشه وران پاش دهنده اي زمين زايشگر، بيا موزيم و اين آموزش را نهادينه اي تفكر و آب سلولهاي بدن پاك بينش خويش قرار دهيم. ايدون باد!! روانش را شاد و جانشرا به جانانش يكي شده مي خواهم .

                   ميرزايي

 15.12.07