یوسف گم گشته با زآ ید به کنعا ن، غم مخور

 

مخمس برشعرحضرت حا فظ

 

با زملـک ما شـود آ زا د و شا دا ن، غـم مخــور

خا نهء تا ریک ما گردد چرا غـا ن، غـم مخــور

چشـم ما دا ئـم بود بـرلطـف یزدا ن، غـم مخــور یوسف گـم گـشته بازآ ید به کنعـا ن، غـم مخــور

کلـبهء احـزان شـودروزی گـلستا ن،غـم مخــور

ـ ـ ـ ـ ـ

گـل برویدهـرطـرف دردشـت ودرکـوه و د مــن

لا لـه ها پـوشــند صحــرا را، بـه مثـل پـِـیـرهـن

بلبـلا ن شـا دی کـنـا ن، رقصنـد به دورنستــرن

 

گــربهــا رعـمـــربـا شـد، بـا زبــرتـخـت چـمــن

چترگل برسرکشی،ای مرغ شبخوان! غـم مخور

ـ ـ ـ ـ ـ

رونـق بـا زا رظـا لــم درکـجـا، پا ینـده گـشـت ؟

ا جنـبی با قـدرتـش درملک ما، شـرمنـده گـشـت

صد هـزا را ن مـردم معصـوم ما، آ واره گـشـت

دورگـردون گـردو روزی برمــرا د مـا نگـشـت

دا ئما یکسـا ن نبـا شد حـا ل دوران، غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

گردد این گردون بحکم خا لق، بی نقص وعـیـب

حکـمـت، الله نـدا نستـی کـسـی بـی شـک وریـب

ازکـجـا آمد، کجا رفت حضرت نـوح وشـعـیـب؟

ها ن مشو نومید چون وا قف نه ای، ازسرّ ِغیب

با شد اندر پرده با زی ها ی پنها ن، غـم مخــور

گـرتوخـواهـی اسـتجـا بت، پس دعــای بد مکــن

راه قـربـت با خــدا را، خــود برایـت سـد مکــن

بـا ش بـا مــردم نکــووحا جـت کـس، رد مکــن

ای دل غـمـدیـده! حا لـت بـِهْ شود، دل بـد مکــن

وا ین سرشوریده با زآ ید به سا مان،غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

روزگـا را ن گـربـسـا ط  زنـد گـی، بـرهـم زنـد

تـارو پـود غـم زهــرسـو، سـر بـسـربــا هـم تـنـد

رنـج دورا ن هـمچـو حَجّـا م، نِـیشتـربـرتـن زنـد

ا ی دل! ار ســیـل فـنــا بـنـیـا دهـسـتـی بـرکـَـنـد

چون ترا نوح است کشتیبان،زتوفا ن غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

رنج ما ازهـجـرت ود یـداریـارا ن، بـی نـصیـب

درد مـا درمـا ن کـنـد گــرا یزد، حـا ذق طـبـیـب

خط غُـفرا ن بر کشد،عـصیـا ن مان ربّ ِحسیـب

حـا ل مـا در فـُرقـتِ جـا نــا ن واِ بـْـرا م ِرقـیـب

جمله میـدا نـد خـدا ی حـا ل گـردا ن،غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

آ نکـه هـسـتـت کـرده است ازنیـسـتـی و وزعـدم

گـربگـیری د سـت مخـلـوقـش،زاحسـا ن وکــرم

ا َجـراحسـا نـت د هـد رحـمـا ن مَـنـّا ن لا جــرم

در بیـا بـا ن گـرزشوق کـعـبـه،خواهـی زد قـد م

سرزنش هـا گـرکـنـد خـا رمُغـِیلا ن،غـم مخــور

ـ ـ ـ ـ ـ

آرزودا ری اگـرجـنــت، بــکــن سـعـی مـــزیــد

کن جها د نفس ودشمن با ش، با شیطـا ن مَـریــد

بـا وجـود طـا عـت حــق، زی درخـوف وا ُمِـیـد

 

 

گرچه منزل بس خطر نا ک است و مقصدنا پَدید

هیچ راهی نیست کانرا نیست پا یا ن،غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

زرق وبـرق چا رروزا ین جهـا ن، نا یـد بکـا ر

حیدری در ملکِ کـُفـر،هـم درخَـفـاء وآ شـکــا ر

خـد مت د یـن نبی کـن،گـرتـوهـستی هـوشـیــا ر

حا فـظـا! درکـنـج فـَقـروخَـلـوت شـبـهـا ی تــا ر

تـا بُـوََد ورد ت دعــا ودرس قــرآ ن،غـم مخـور

 

۵ اپـریل۲۰۰۵، سد نی

 

دوکتور اسدالله حيدری