استراتیژی جدید طالبان
آدم ربایی اسلحۀ تازۀ طالبان در افغانستان
David Montero | Correspondent of The Christian Science Monitor نویسنده:
برگردان بفارسی : عماد خاوری
16.04.07
اسلام آباد، پاکستان
طالبان مانند هر نیروی جنگی امروزى مزايای جنگ روانی را درک میکنند. در حالی که حملۀ بهاری طالبان آغاز میگردد آدم ربایی، به منظور بزرگتر نمودن شگافی که در سپر ناتو ایجاد شده است ، به سلاح دلخواه طالبان مبدل گردیده است. افکار عامه در اروپا، امریکا و کانادا علیه جنگ افغانستان دارد شکل میگیرد.
تاثیر منفی آدم ربایی کمتر از ویرانی بمب نیست. ماه گذشته بعد ازینکه طالبان خبرنگار ایتالیایی دانیل ماستروگیاکومو را ربودند، حکومت ایتالیا در اثر روبرو شدن به طوفانی از اعتراضات مخالفان نزدیک به سقوط گردید. حامد کرزی رییس جمهور افغانستان از ترس اینکه مجلس ایتالیا ممکن نصمیم به اخراج 1950 سرباز خود از افغانستان بگیرد - که این خود میتوانست ضربۀ عمیقی به ماموریت ناتو وارد نماید - با طالبان معامله نموده آزادی دانیل را در بدل رهایی پنج زندانی طالب باز خرید. این معامله که یک پیروزی بزرگ برای طالبان بود انتقادات و سروصداهای زیادی را برانگیخت.
و زمانی که آقای کرزی از مذاکره برای آزادی آقای اجمل نقشبندی مترجم افغانستانی دانیل با طالبان خودداری نمود طالبان یکبار دیگر برنده شدند. گردن زدن آقای نقشبندی بروز یکشنبه خشم مردم را در برابر سیاست دوگانۀ دولت افغانستان برانگیخت و شگاف میان مردم افغانستان و کرزی را عمیقتر ساخت.
طالبان شرشار از نشئۀ "معامله ایتالیایی" میگویند که آنها دو نفر فرانسوی و سیزده نفر افغانستانی را ربوده اند. آنها همچنان تهدید کرده اند که اگر معاملۀ مشابهی صورت نگیرد و زندانیان بیشتر طالبان آزاد نگردند چهار نفرکارمند پزشکی افغانستانی را درین هفته خواهند کشت.
در هفته های آینده بزرگترین اسلحۀ طالبان احتمالا حملۀ روانی آنها به ارادۀ جامعۀ جهانی خواهد بود. سلطان احمد بهین سخنگوی وزارت خارجۀ افغانستان در مصاحبۀ تیلفونی از کابل گفت، "امیدوارم که جامعۀ جهانی، آنهایی که در افغانستان نیروی نظامی دارند و به ما کمک کرده اند، به مشکل ما پی ببرند و اصرار به معامله با دهشت افگنان ننمایند."
ناتو و آیساف برای جلوگیری از حملۀ بهاری طالبان عملیات بزرگی را زیر نام آچیلیز در ولایت نا آرام هلمند، یکی از پایگاههای طالبان وجاییکه دانیل در آنجا ربوده شده بود، آغاز کرده اند. درین مانور که در حدود 4500 سرباز ناتو و 1000 نیروی امنیت ملی افغانستان (ای، ان، اس، اف) شرکت دارند بزرگترین عملیات در نوع خود تا به حال است. نتیجۀ این عملیات بزرگ تا به حال باز پسگیری شهر کلیدی سنگین از طالبان است.
آدم ربایی در جنگ افغانستان پدیدۀ تازه نیست. در گذشته ها طالبان گروگان ها، مخصوصا گروگانان خارجی را که جاسوس نبودن شان ثابت گردیده است آزاد ساخته اند. اما از سال 2005 بدینسو طالبان هفت خارجی را ربوده و بعدا آنها را کشته اند. ماه گذشته آنها رانندۀ دانیل سید آغا را نیز گردن زدند.
طالبان به همان اندازه ای که خشنتر میشوند زرنگتر هم میشوند. ربودن دانیل برای اولین بار منجر به آزادی آشکارای زندانیان طالبان گردید.
احمد رشید روزنامه نگار سرشناس پاکستانی میگوید، "بسیاری اشتباها برین باورند که طالبان با خلق وحشت در میان خارجی ها ارادۀ کشور های ناتو را به چالش میکشند."
آدم ربایی تاکتیک به هنگامی است که آگاهی زیرکانۀ طالبان را از جو سیاسی کشور های عضو پیمان ناتو نشان میدهد. پاسخ ایتالیا به بحران آدم ربایی نشان داد که جنگ افغانستان به بدترین درد سر حکومت آن کشور مبدل شده است. این مشکل باعث ایجاد تشنج در میان کشور های عضو ناتو نیز گردید. بریتانیا، امریکا و دیگران معامله با طالبان را به دلیل اینکه منجر به ازدیاد آدم ربایی خواهد شد محکوم کرده اند. این انتقاد ها بعد از کشته شدن نقشبندی شدیدتر شد.
اما در عمل شگافی در ارادۀ ناتو وارد نگردیده است. بسیاری از کشورهای عضو ناتو به تعهد خود در قبال افغانستان تاکید دوباره نموده اند. آسترالیا روز سه شنبه اعلان کرد که این کشور شمار سربازان خود را در افغانستان به 1000 نفر افزایش خواهد داد. امریکا و بریتانیا نیز هر کدام 3200 و 1400 سرباز دیگر به افغانستان خواهند فرستاد.
طالبان امیدوارند که این اسلحۀ تازۀ آنها، با در نظرداشت مرگ 500 سرباز خارجی از سال 2001 تا حال، شدت یافتن نارامی های سال گذشته و بالا رفتن شمار تلفات، نارضایتی همگانی مردم کشور هایی را 36000 سرباز آنها در افغانستان حضور دارند به بار آورد.
نتایج یک نظرسنجی که در ماه فبروری توسط بنگاه انگس رید صورت گرفت نشان میدهد که 46 درصد شرکت کننده گان خواستار خروخ نیروهای کانادایی از افغانستان پیش از سال 2009 استند. در حال حاظر 2500 سرباز کانادایی در افغانستان حضور دارند.
در یک نظرسنجی مشابه که جریدۀ شپیگل در ماه مارچ در جرمنی کشوری که 3000 سرباز به افغانستان فرستاده است انجام داد، 57 درصد شرکت کننده گان گفتند که طرفدار خروج سربازان شان از افغانستان استند.
همچنان نظر سنجیی که در ماه جنوری درهالند که 2200 سرباز در افغانستان دارد صورت گرفت نشان میدهد که تنها 33 در صد مردم موافق به فرستادن نیروی اضافی هالندی به افغانستان، که درین اواخر صورت گرفت، استند.
53 درصد مردم بریتانیا نیزمطابق به نظرسنجی بی بی سی که در ماه سپمبر صورت گرفته است و 52 درصد مردم امریکا بر اساس نظرسنجی سی ان ان که در جنوری صورت گرفته است مخالف عملیات نظامی در افغانستان استند. امریکا و بریتانیا به ترتیب 15000و 5200 سرباز در افغانستان دارند.
اگر وضعیت ایتالیا را به عنوان یک نمونه بپزیریم، ترکیب مهلک بمب گذاری کنار جاده وآدم ربایی های طالبان کشور های عضو ناتو را زیر فشار قرار خواهد داد که نیروهای شان را از افغانستان اخراج کنند. اما آقای کرزی پافشاری دارد که با وجود انجام معامله با طالبان بر سر آزادی دانیل خبرنگار ایتالیایی معاملۀ مشابهی با طالبان انجام نخواهد داد.
آقای بهین از وزارت خارجۀ افغانستان میگوید، "دولت افغانستان، با وجود فشار هایی که از جانب کشور های خارجی به آن وارد میشود، هیچ معاملۀ دیگری با طالبان انجام نخواهد داد."
در درون افغانستان بازار گرم آدم ربایی طالبان فاصلۀ مردم افغانستان و آقای کرزی را برجسته تر میسازد.
در یک گفتگوی تیلویزیونی ملا دادلله، که به قساوت شهرت دارد، سیاست دوگانۀ دولت کرزی را به بازی گرفته گفت، "اگر کرزی واقعا رییس جمهور افغانستان است باید برای آزادی نقشبندی با طالبان مذاکره نماید. کرزی همیشه برای آزادی خارجیان با ما مذاکره نموده است اما هرگز برای آزادی یک افغان حاضر به معامله نشده است. اگر مذاکره آغاز نگردد ما نقشبندی را خواهیم کشت."
اصل مقاله را درینجا بخوانید: