معشوق رحيم

07.02.07

بالاتر از خدا نشستن و حکم کردن

از کیسهً خلیفه بخشییدن شاید مفهوم و معنی ً داشته باشد و یا  یه شکلی از اشکال قابل توجیه باشد. اما خلق مضحکهً "همدیگر بخشی" که توسط شورای ملی آفغانستان طرح و به تصویب این شورا رسیده است فقط میتواند مولود دماغ های بیمارو روان های مبتلا به سادوماسوخیسم  باشد. ورنه هر آدم سالم که از هوش و استعداد متوسط برخوردار باشد میداند که این مسخره ً "همیدیگربخشی" هیچ مفهوم دیگری نمیتواند داشته باشد¸ مگر بخشش کردن خون دو ملیون انسان به گل روی جنایت پیشه دگر خویش.

جنایت کاران زیادی را در تاریخ و جغرافیه شاهد بوده ایم¸ اما پررویی و بی شرمی را که ازقاتلین دو ملیون انسان در افغانستان می بینیم شاید هچگاه نه در گذشته¸ نه در حال و نه هم در آینده شاهد باشیم. این آدم نما ها که که پس ازانجام این همه جنایت و بربریت به خاطر نشاندن عطش قدرت خواهی و ارضا ً امیال حیوانی و رسیده گی به شکم و زیر شکم خود یک کشور را با انسان آن به خاکدان خاک مبدل نموده اند و هنوز هم که هنوز است بر شانه های این ملت سوار اند و خون می مکند¸ با طرح و تصویب مسخره ً "همدیگر بخشی" و خود را براًت دادن از همه وحشی گری های که در حق این ملت نموده اند¸ حتی برای یک بار هم که شده در  در این سند خجالت آور آز مردم افغانستان و به خصوص قربانیان اصلی دد منشی های خویش معذرت نخواسته اند¸که هیچ¸ که میخواهند با این طرح شوم خود مهر سکوت و بنده گی را هم به زبان آنان حک نمایند.

در این سند خجالت آور از مردم خواسته میشود تا به جهاد و مقاومت ملی احترام گذاشته و از بی حرمتی به آن خود داری نمایند. بهتر بود طراحان این سند یک بار در مقابل آئینه می ایستادند و از خود می پرسیدند چه کسی به جهاد و مقاومت مردم بی حرمتی نموده است؟ چه کسی با عث بی ارزش ساختن تمام ارزش های این سرزمین و بی حرمتی و پامال کردن جهاد و مقاومت مردم که با خون های پاک خود از وجب وجب این سرزمین دفاع کردند¸ شده است؟

 مردم افغانستان  هیچگاه آنهائی را که جان های خود را در راه دفاع از آزادی وشرف مردم و و طن خویش نثار نموده اند فراموش نخواهند کرد و همیشه در قلب های شان جای خواهند داشت. و بر خلاف نفرت و انزجار خود را همیشه به کسانی که به نام وطن ¸ مردم¸ جهاد و خدا  نه به حال وطن و جهاد  ونه هم به خدا و بنده گانش رحم کرده اند نثار خواهندکرد. به کسانی که بالاتر از خدا نشسته اند¸ هم حق الله رامی خورند و هم حق الناس را چپاول و درخانهً ملت که به زور و نیرنگ اشغال کرده اند به همدیگر بخشش کرده و جشن میگرند.

مگر در این مدت یک سال که در زیر یک سقف نشسته بودند و هیچ بند و زنجیری هم به دست ها و پا ها شان بند نبود¸ به استثنای چند بار بر گشتن به خوی اصلی وقدیمی خویش که آنرا با رد و بد گفتن وبوتل انداختن بر سر زنان به نمایش گذاشته اند¸  چند بار به سر و صورت یکدیگر پریده اند؟ که اکنون میخواهند همدیگر را ببخشند. اینها اصلاً هچگاه دشمنی و غداری با یکدیگر نداشته اند. اینها کسانی اند که بعد کشتن هر چند هزار نفر به سفر ماه عسل خود میرفتند و گاهی در مکه و گاهی هم در ماسکو و تهران و گاهی هم در آغوش گرم نواز شریف به بهانه گفتگوی صلح و آشتی  حالت به ماتم نشانده ً مردم را جشن گرفته پیک پیروزی سر میدادند و تجدید نیرو کرده و با جیب های پر دو باره برگشته به کشتار ادامه میدادند. اینها اگر دشمنی داشته اند¸ که داشتند و دارند¸ دشمنی با مردم بوده است. بنا ً هیچ جای تعجب نیست که در این سند از مردم معذرت نخواسته اند چرا که دشمنی با مردم را هنوز کنار نه گذاشته اند و نه میخواهند و نه  هم میتوانند این دشمنی دیرینه خود را کنار بگذارند. چرا که اینها ما نند زالو از خون و لجن تغذیه نموده و بقای خود را در همین دشمنی با مردم و دوستی با بیگانه گان میبینند.

مسلما ً که مردم افغانستان بر خلاف جنگ افروزان که بقا ً خود را در ادامه ً جنگ و ماهی گرفتن از آب گل آلود می بینند¸  بیشتر از هر چیزو همه پیشتر ازهر کس به صلح و آرامش نیاز دارند تا زخم های خود را التیام بخشند.  و برای دست یافتن به آن حاضر اند هر قیمتی را  بپردازند. حتا حاضر خواهند شد تا این جنایت کاران را عفو نمایند. به شرط آنکه این افراد برای یک بار هم که شده است به میز محاکمه حاضر شده و بپذیرند که جنایت نموده اند¸ بپذیرند که به مال مردم به ناموس مردم وزنده گی مردم تجاوزنموده اند. بپذیرند که اعمالی  رابه حق مردم این سر زمین انجام داده ان که هیچ متجاوز خارجی تا به حال دست به چنان شرورت نزده است. مردم حتا  به عذر خواهی این جنایت کاران هم ضرورت ندارد اما میخواهند تا این  آدم نما ها حاضر شوند و چهره ً واقعی و زشت خود را¸ چه ماهیت خودرا آشکار ساخته اند¸   به مردم  و به جهانیان نشان بدهند تا نسل های آینده بار دگر فریب همچون چهار تک ها را نخورند.