دوکتور سيد موسی صميمی
20.01.07
پنج سال کمک وحمايت نيروهاي بين المللي براي حفظ صلح درافغانستان
به تاريخ 27 نوامبر 2001 بنابرتقاضاي سازمان ملل متحد نمايندگان چهار گروه سياسي افغانستان در کاخ پيترسبرگ بن براي مذاکرات روي امکانات آمدن يک نظام دموکراسي در افغانستان، گردهم آمدند. روز بعد آن موافقتنامه بن به امضاء رسيد و بدين ترتيب راهي براي آينده باز شد.
طراحان قرارداد پيترسبرگ به اين نتيجه رسيدند: استقرار اوضاع در افغانستان بدون کمکهاي نظامي کشورهاي خارجي ميسر نمي شود.
وظيفه عمده نيروهاي ائتلاف بين المللي تحت رهبري ايالات متحده امريکا در چوکات عمليات صلح پايدار عليه مليشه هاي طالبان و سازمان تروريستي القاعده تعيين شده بود و براي استقرار امنيت و حفظ جان مردم در شهر ها، نيروهاي بين المللي حافظ صلح در نظر گرفته شد.
شوراي امنيت سازمان ملل متحد به تاريخ 20 دسمبر سال 2001 قطعنامه شماره 138 را درمورد فرستادن نيروهاي حافظ صلح بين المللي به تصويب رسانيد. بدين ترتيب نيروهاي حافظ صلح بين المللي وظيفه دارشد تا ارگانهاي امنيتي افغانستان را براي تاًمين امنيت در کابل و اطراف آن تقويه کنند تا حکومت افغانستان، کارمندان سازمان ملل متحد وسازمانهاي کمکهاي بشري غير دولتي، کار خود را انجام داده بتوانند. بنابر به فيصله سازمان ملل متحد، به نيروهاي بين المللي حافظ صلح اين صلاحيت داده شد؛از همه امکانات مورد نياز امنيت ،به شمول استفاده از سلاح براي انجام وظايف شان، کاربگيرند. مدت ماموريت نيروهاي حافظ صلح بين المللي در مرحله اول براي يک سال محدود ساخته شده بود. در چوکات نيروهاي حافظ صلح بين المللي ابتدا تحت رهبري اردوي انگلستان در حدود 4 هزارسرباز از 18 کشور اشتراک داشتند.
باشندگان کابل که سالها از زدوخوردهاي مسلحانه رنج ديده بودند، حضورنيروهاي حافظ صلح بين المللي را به دوگونه مي ديدند: گرچه عده اي آن را با سوءظن مي ديدند، اما اکثر اميدوارشدند تا بتوانند دوباره در آرامش و شرايط امن زندگي کنند. کاظم وحيدي مامور دولت از جمله همين اشخاص است. او که بار اول گشت ( گزمه ) هاي نيروها حافظ صلح را با اميد آرام شدن اوضاع مشاهده کرده بود، در مورد چنين مي گويد:" نظر به تقاضاي حکومت افغانستان در هماهنگي وباتصويب سازمان ملل متحد در کنفرانس سران کشورهاي ناتو در ماه جون 2004 در استانبول فيصله گرديد، عمليات نيروهاي حافظ صلح بين المللي طور تدريجي به تمام نقاط افغانستان توسعه داده شود." فعلاً 33 هزار سربازاز 37 کشور شامل 2900 سربازآلماني تحت رهبري ناتو"پيمان انتلانتيک شمالي" در نيروهاي حافظ صلح بين المللي حضوردارند. سربازان آلماني برعلاوه ي کابل در صفحات شمال و شمال شرق افغانستان که نسبتاً آرامتر اند، فعاليت دارند. ناتو از اگست 2003 تا حال رهبري نيروهاي حافظ صلح بين المللي را به عهده دارد. فرماندهي عمومي نيروها حافظ صلح در کابل است و با فرماندهي نيروهاي صلح پايدار مستقيماً در تماس مي باشد. مردم افغانستان عمليات نيروهاي صلح بين المللي را به اشکال گوناگون مي بينند. در صفحات شمال بيشتر با روحيه مثبت ديده مي شود. ولي در صفحات جنوبي افغانستان که جنگ هنوز هم جريان دارد وافرادغيرنظامي از آن صدمه مي بينند، ديدي ديگري دارند. عبدالقديم پتيال روزنامه نگار قندهاري عقيده دارد:" تنها در سال گذشته در اثر جنگها در صفحات جنوبي افغانستان در حدود 4 هزار نفر ، شامل يک هزار افراد غيرنظامي جان خود را ازدست دادند." ريچارد نوگي سخنگوي نيروهاي حافظ صلح بين المللي گفت:" گمان مي کنم اين يگانه اشتباه ما بوده است. ما با تمام نيرو سعي مي ورزيم تا در سال آينده از قتل غيرنظاميان جلوگيري شود."
انکشاف افغانستان بس متشنج بوده و کشور تنها به زور نظامي آرام ساخته شده نمي تواند. به همين سبب فرمانده آلماني نيروهاي حافظ صلح بين المللي در صفحات شمال به تيمهاي بازسازي محلي" پي آر تي" ارزش زيادي قائل گرديده و آن را به حيث يک وسيله وقايوي مي بيند. پي آر تي با ترکيب مشترک ملکي و نظامي خود اقدامات بازسازي و ثبات حکومت افغانستان را تقويه مي کند، عمليه اي که براي استقرار صلح موثر بوده و مي توان به حيث نمونه از آن براي ديگر نقاط کشور استفاده نمود.