سالار عزیزپور 

13.11.06       

                         طالبان جایی نرفته اند  که بر گردند  

  چندین ماه پیش مقالتی زیر عنوان « از طالبان تا طالبان» را نوشتم واز  مشابهت هایی ماهوی   نظام طالبی و نظام موجود پرده برداشتم . در صورت علاقه مندی  هواداران این گفتمان می توانند به آن مراجعه کنند .خواهش من از نظریه پردازان  این    گونه  مباحث، این است که نباید  محور هایی اساسی و اصل موضوع در لابلای گفتگوها و ملامت کردن کسی ویا کسانی از نظر ها بیفتدو نفس رویدادها و عاملان اصلی پشت پرده ویا روی صحنه  از آماج رویکرد و توجه مردم دور گردد.     

      به نظر نگارنده خطری که کشور مارا تهدید می کند ؛ در پهلوی آسیب پذیری تاریخی و اجتماعی   و  عامل جیوپولوتیک آن ، عامل مسلط قبیله محوری کارگزاران سیاسی در تبانی با اعوان وانصار آن است که عامل  اساسی دست اندازی های بیگانه گان را نیز مساعد می سازد .    چرا که در جهان کشور هایی زیادی وجود داشته ودارد که مورد علاقه کشور هایی دور ویا نزدیک قرار دارند و تا زمینه  داخلی مداخله از سوی کشور ها مساعد نشود . هیچ کشوری به کشور دیگر مداخله نمی کند . در افغانستان  و حتا در منطقه زمینه ساز اصلی  مداخله ، همانا ارواح خبیثه و غده سرطانی قبیله محوری است که وسیله ی در دست استعماربرای   تهدید منافع کشور هاست که عقب مانده گی فرهنگ سیاسی و نبود همگرایی منطقه یی و کثرت گرایی و مردم سالاری و حتا همکاری منطقه یی، پیامد منفی همین نظام بسته ومتحجر قبیله گرایی است که نه تنها طالبان ار آن تغذیه می کنند بلکه  هسته ی باصلاحیت دولت موجود را نیز می سازد . و بیشتر از چند ین   سده است که بر ما حکومت می کند و فرهنگ مسلط وعناصر بخش عمده ی از هویت گروه ها و دسته های که به طور عملی دست اندرکار سیاست اند  را نیز می سازد .  تا زمانی که در برابر این ارواح خبیثه، بدیل ملی و عملی تدارک نبینیم ، انتظار نیروهایی بد تر از طالبان را هم باید داشته باشیم !