سالار عزیزپور

10.10.06   

    طرح«خاور میانه جدید» نمایانگر چیست ؟ 

هنوز از اختلافات مرزی که در اصل باز مانده ی همان سیاست های استعماری و جغرافیای  تحمیلی بوده ، فارغ نشده ایم  و   با زیان های آن، تازه دست وگریبان شده ایم.   در پهلوی آن که  هنوزاز ثباب ا منیتی وداربستی برای بقای ملی بهره مند نگردیده ایم وهنوز در درون مرزها ی کشوری بنام افغانستان به یک تفاهم میان تباری و میان نژادی و فرهنگی نرسیده ایم که خداوندان زور و زر، طرح و نقشه دیگری برای مان ریخته اند. تا ما را براساس منافع راهبردی  خود به واحد هایی دیگری تجزیه  کنند و در گیر سازند که طرح خاورمیانه جدید نمایانگر چنین تلاش هایی می باشد. اگر اهداف اقتصادی ،سیاسی ، فرهنگی قدرت هایی جهانی به ویژه امریکا ایجاب می کند که برای پیشبرد اهداف جهانی اش به بیشترین منابع زمینی و زیر زمینی کشور ها دست بیابد و رقبای اقتصادی اش را در مناطق مختلف از جهان    به زانو در بیاورد .  برای تثبیت این اهداف، امریکا نه تنها نیاز به از میان برداشتن رقبایش در مناطق مختلف جهان دارد بلکه برای تحقق این اهداف  به جغرافیای سیاسی نوین از  جهان  ضرورت دارد که در گردش آن، چرخ اقتصاد تسلیحاتی اش   سر شار از سود و تولید بماند .پس طرح خاورمیانه جدید و جغرافیای نوین  سیاسی را  در همین راستا می توان قابل توجیه دانست.   تجزیه عراق امروزی به سه کشوری بنام های شیعه نشین ، کرد نشین و سنی نشین و ایجاد کشوری بنام کردستان که پیکره ی از خاک ترکیه و ایران را در بر می گیرد هم بخشی از این طرح می باشدو همچنان  ایجاد کشوری بنام بلوچستان که در برگیرنده بخش هایی از افغانستان ، پاکستان و ایران می باشد  نیز جزء همین طرح و استراتیژی شمرده  می شود به همین ترتیب ملحق شدن بخش هایی از افغانستان به ایران و بخش های از پاکستان به افغانستان  وتو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل !که صورت مشرح ومسند  آن با ذکر منابع آن   در« کابل پرس » آمده است  . با همین مختصر، کنون می پردازیم به پیامد های این طرح به گونه ی بسیار فشرده و گذرا  : هر چند  روحیه ی استقلال و ایجاد دولت هایی خود مختار در میان اقوام کرد ، بلوچ ، کشمیرو دیگر اقوام نا گفته پیدا و پنهان است . اما در شرایطی که در گستره ی جهانی   اتحادیه های منطقه یی جای کشور ها را می گیرند ؛ چرا ما نتوانیم به سوی دولت های برویم که خود گردانی های محلی ما را همراه با تنوع فرهنگی و زبانی  با در نظرداشت زبان میان تباری« فارسی دری »  و همگرایی های منطقه یی  حفظ کند. تا از یک سو از تهاجم استعماراقتصادی، سیاسی  وفرهنگی در منطقه جلو گرفته باشیم واز سوی دیگر از تفرقه هایی تباری و درگیری هایی ناخواسته مذهبی  که به  هیچ وجه به  سود ملی و منافع منطقه ی  ما نمی  باشد ، دست برداریم.  وتا آگاهانه ویا نا خود آگاهانه در خدمت استعمار قرار نگرفته باشیم .