پیکار پامیر

04-03-2011

توطئه علیه افغانستان ادامه دارد

چنانکه خواننده های گرانقدر مطلع هستند، در این شب و روز، طنین انقلابات مردمی درخاور میانه بالا گرفته که  قبلاً هم در این مورد خاص تبصره های فشرده یی داشتم .  آهنگ انقلاب اگر ملیونها انسان پویا  و پیشرونده ی جامعه را شاد و سرشاراز نیرو و امید به آینده میسازد، عده ی قلیل کرسی نشین ، مستبد و  طفیلی را درعین حال،  زبون و محکوم به زوال میگرداند. در جریان این زبونی ها و زوال پذیری ها، افراد و تشکیلات مرتجع و ضد ترقی و پیشرفت شامل هستند که ازباد انقلاب مردمی سخت بخود می لرزند، به تقلاهای دیوانه وار می پردازند، هذیان میگویند و هم قماشان مرتجع و ظلمت گستر خود را دربرابرنیرو های جوان و پویای انقلابی جامعه به همدستی و اتحاد ویرانگر دعوت میکنند.

در افغانستان ظلمت زده و ویران شده ی  ما هم ، هستند کسانیکه علی رغم گذشته های خونین و ننگین شان ، هنوزهم  درپناه عمامه و در زیر چتر شعار های دینی و مذهبی عوامفریبانه ، آنچه ملا و مفتی و طالب  و دشمنان علم و دانش و روشنایی است ، بنام به اصطلاح علمای دین فرا میخوانند، اخطار ها صادرمیکنند  ودر حالیکه از آینده ی ننگین و نا پایدار شان سخت در هراس افتیده اند، بیشرمانه میگویند : " نگذارید قدرت بدست فیس بوکی ها بیفتد ! "  یعنی ، ای ملا ها و طالب ها !   ای تنظیمی ها و جهادی های قدرت طلب!  و ای گروه های طفیلی و سازشکار! هرچه زود تر بپا خیزید و مانند گذشته ها ، نقش تاریخی و اساسی تان را در جلو گیری از تغییرات مثبت و مردمی جامعه ادا نمایید! اگر زود تر نجنبید و متحد نشوید، با رسیدن باد انقلاب خاور به باختر، همه ی امتیازات مالی و سیاسی باد آورده  را از کف خواهید داد و بار دیگر تجرید و  حجره نشین خواهید شد !

بلی ! در روز های اخیر، رهبر حزب جمیعت اسلامی که هم در کرسی پارلمان لمیده، هم در ردیف ملیونرهای روزگار خویش قرار دارد  و هم از خیرات توجهات چند عنصر سازشکار، بحیث رییس به اصطلاح شورای عالی صلح جلوه میفروشد ، یکبار دیگر بعنوان یکی از افسقالان مذهبی وجهادی، در رابطه با آشتی و کرنش با گروه خونریز طالبان مطرح شده است.  وی در جریان همین هفته در جمع به اصطلاح علمای دینی درکابل، نتوانست  ناراحتی های روحی و روانی خود از رویداد های مردمی و ضد استبدادی کشور های عربی را پنهان کند . ملا ربانی، همانطور که درسالهای رتق و فتق ریاست جمهوری خود ودر جریان قیامت جنگ و جنون تنظیمی، وقتی بخاطر رهایی کرسی قدرت، تحت فشار قرار میگرفت،  پیوسته خطا ب به  " برادران" تنظیمی  وهمفکران  مذهبی خود میگفت " ما نباید دست آوردهای جهاد را به دیگران بسپاریم  " یعنی قدرت و حاکمیت سیاسی  را که بدست آورده ایم ، آنرا نباید از کف بدهیم .   

سایت انترنتی "جاویدان" ، در شماره سه شنبه دهم حوت 1389 خویش  مقاله یی دارد به قلم یکی از هم میهنان ما بنام کامیار که خوانش آن ، یکبار دیگر ما را به نقش منفی و مردم ستیزانه ی " شورای عالی صلح " و رییس آن  متوجه میسازد . مقاله چنین آغاز میشود : "  در این روز های سخت و ظلمانی که شهروندان ما مظلومانه قربانی حملات ترورستان حرفوی میشوند و شبهای سرد زمستان را با کمترین امکانات معیشتی روز میکنند، دیده میشود بازیگران قدرت و ثروت بر گلوی شهروندان پا نهاده و با شیطان رفاقت میکنند. یکعده معامله گر به دستور رییس دولت، تحت عنوان شورای عالی به اصطلاح صلح  که نام اصلی آن شورای عالی معامله گران شناخته میشود، بی باکانه و آگاهانه  درکنار تروریست های خون آشام قرار گرفته اند. این همسویی و همگرایی زمانی آشکار شد که با گردن افراخته و آواز بلند خواهان رهایی اسیران تروریست از گوانتانامو شدند. در چنین  وضعیتی که صد ها تن شهروند به کام  مرگ رفتند، این شورای بد نام  و معامله گر خواهان رهایی ترورستان و جاری ساختن حمام خون شدند. "  

درمقاله همچنان آمده است : "  ... این شورای بدنام به جای محکوم نمودن و جبهه گرفتن علیه اعمال ضد انسانی طالب های جنایتکار، با بی شرمی و خفت تمام خواهان آزادی شمار بیشتر از تروریستان شده اند.  این نوعی ائتلاف میان تروستان و شورای عالی صلح است . . . اینکه  شورای عالی از مذاکره، تماس ، مفاهمه با طالب ها سخن میگوید به یقین که طالب ها به هیچ وجه حاضر نیستند با یک دولتی مذاکره نمایند که بدون حضور جامعه ی جهانی حتی یک روز توان حفظ قدرت را ندارد و این افواهات بنام  مذاکره با طالبها جز عوام فریبی چیز دیگری نیست .. . دولت با این ترفند های مذبوحانه ی خود میخواهد از یک سو به تروریستان قانونیت و رسمیت ببخشد و از سوی دیگر، وضعیت را طوری نگاه دارند که اهداف سیاسی، ثروت و قدرت شان  تحت همین وضعیت اسفبار حفظ گردد. " 

نویسنده همچنان می افزاید : " همه میدانند که تلاشهای صلح نه بخاطر صلح بلکه بخاطر گِل آلود کردن اوضاع و مشروعیت بخشیدن به طالب های جنایتکار است . ساختار قبیلوی نظام و جامعه ی ما  یکی از مشکلات داخلی است که تعریف مشخص از دشمن، ملت ، هویت ملی نمی دهد که این مسأله  خود به یک معضل دیگری مبدل شده است  و آن ، عدم انگیزه برای جنگ ، عدم شفافیت دولت کرزی در قبال جنایت های طالبان، خود نشان دهنده ی همین مشروعیت بخشیدن به طالب و پا ماندن به گلوی شهر وندان کشور است . با این ترتیب دیده میشود که ملاعمر،  ملا ربانی و ملا کرزی به حمام خون می اندیشند. . . تروریستان جنایت میکنند ، آقای ربانی با بی عقلی تمام آنها را مخالفین آزده خاطر نظام میخواند. "  

نویسنده در اخیر مقاله اش می افزاید : "  زمانی این رهبران صلح خواه سکوت را خواهند شکست که یکی از اعضای فامیل شان در میان کشته شده گان باشد."     

بلی ، خواننده ی عزیز!  وقتی ملت با غرور ما رهبری مانند ملا کرزی و پروفیسورانی مانند ملا ربانی ، ملا کشاف ، ملا سیاف ، ملا مجددی و امثال آنها داشته باشد ، آینده را چگونه باید دید؟  آنچه انبوه دسیسه و توطئه و جفاکاری و خیانت بحق ملت مظلوم افغانستان را روشن تر میسازد، تحرکات ، تماسگیریها،  مشوره ها و تصمیم گیری ها ی اخیر در مرکزاستعمارکهنه کار جهان ( لندن) است که همین اکنون از کرزی تا ملا ضعیف و مهره های مخفی دیگر، پنهان از چشم ملت ما در آنجا جمع شده اند تا یکبار دیگر سرنوشت ما و مملکت ما را آنطورکه خود میخواهند تعیین نمایند. 

پس یکبار دیگر باید تأکید کرد؛ تا زمانیکه نسل روشنفکر زنده مانده ی میهن ما، البته همان هایی که هنوز وجدان بیدار و احساس مردم دوستی و  میهن پرستی در وجود شان موج میزند، متشکل، متحد، مصمم و فریادگرحقیقت های تلخ جامعه ی خویش نشوند، اوضاع هرگز به سوی بهبودی نخواهد رفت . (پایان)