ساقی گل پیرهن 

 

 سا قــی گل پیـــرهن،جــام شـرابــم بده

صبــروقــرارم برفـت،بـــادهءنــابــم بده

عمــرمن آخــرشده، ازرهء لـطـف وکـرم

یک نظـری ســوی من، آب حیــاتــم بده

گشته ام از کشــورم،دورمگــ رنـازنیـــن

تشنهء آن آب وخــاک،آب زخــاکــم بده

تا به کی ازهجریار، روزوشبم درفغان؟

نالــــه کــنــم زارزار، زود جــوابــم بده

ای مه سیمیــن بدن، رو بســوی من نمــا

یـا کـه بگـیــردربرت، یــا که هلاکــم بده

"حیدری"نـاتــوان، روز و شبش اینچنــان

میگذرد درفغــــان، طـا قـت و تــابـــم بده

 

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۱۴،۰۱،۲۰۱۱،سدنی

 

نازنینا

 

نگـارا! نازنینـا ! مهـــرویا !

فراقـت دوزخم کردست دنیا

چوگشتـم دورازدامـان پا کت

وصالت همدمم،دائـم به رؤیا

به دربارخداوند(ج) ناله دارم

تحـقـق بخشـدم ازلطـف رؤیا

شب وروزم بفکرت ای پریرو

کجا بتوان شمرد از تو سجــایا

سحرگاهان به پیش خالق پاک

دعا یت"حیدری"دارد چه زیبا

رســا نـم نــزد دلـــدارم الهــی

دعـا یـم را قـبـول فـرما خدایا

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۰۷،۰۶،۲۰۰۹،سدنی