زمستان !   فصل تو فصل زیان نیست      

                            

 

 

زمستان! آمدی اما ندانی

ازین بیچاره مردم زنده گانی

زمستان! باز با سردی رسیدی

برا هت پا برهنه گان ندیدی ؟

ز مستان ! فصل تو فصل زیان نیست

درین خطه؛ عزیز و مهر بان نیست

زمستان! بی ذغال و آرد مردم

جگر از غم به زیر کارد مردم

 زمستان!  هر که شوق برف دارد

ز برفبازی هزاران حرف دارد

زمستان! پا بر هنه برفبازی

نشاید کرد جز غمنا مه سازی

زمستان ! ما هوای سرد داریم

بدل هاغصه ها و درد داریم

زمستان! هر که میگوید زمستان:

بود مرگ و غم و درد غر یبان

ز مستان! درد ما بسیار باشد

ز دست مفسد و غدار باشد

ز مستان  ! دردما چوب و ذغال نیست

غم ما برف و باران و شمال نیست

زمستان! همدلی زین جا رمیده

از آنرو پر ز اشک است هر دو دیده

 

 

    نو شته نذ یر ظفر