مزن خنجر نفرتت    

 

بر سینۀ  عشق  مقهورم  مزن  خنجر  نفــــرتت

زخم است وزخمش نا سور گردد زعشق ــستت

از ان محبت  های  دل انگیزت  بنما عطــو فتی

مگیرزمنی مسکین این خیال مهرزای  وحـد تت

مبند م  بدام  جفا ها و هجران  عشق  نـــــــازت

بر گرد  ز خصم و غیظ  پر ز کینـــه  وگسستت

بر باخته گان عشقت  که مشو مظا لم  زین بیش

بگذار که  با شند  در پناه  قضا و قــــد ر  بختت

مپیچ  زین بش  بر نا هنجاری  های  ا ین زمانه

 باش مخیر اختیار، د رحفظ  وقــــا رو حیسیتت

بر ا بخلان  بد رام که  مبین  به  د یـــــد ۀ  صفا

دوری  کن و به  ا فروز مشعل  مهـــرو محبتت

از محراق عطف عشق  نازت  مدان دورحکمی

که  است  به هر بزمو زما ن  در ثنـا و  صفتت

 

 

دل  پر غصه   

 

رفتی د نبال  حریف و پا نهادی  بــــــه  سرم

زدی ضربۀ غیظت  را به  دیـــــــوارو  درم

بود یا ناخداگاه و یا د رپنجۀ  قصد  این بــــار

گرفتی  شعف عشق  زمن و رفتی  زبــــــرم

بر نزارو مهجوری  یم  ند یدی ز لطــــــــفی

نشد  که  ترا  رحمی  بر د و چشم  تــــــــرم

بگذا شتی ناکام  عشق  د لت  را  در  تنها یی

ز قهر محبتت  تا بکی غرق خد مت  د گــرم

حکم  گذر کشتی حریف دادی روی  سینه  ام

با  وصف  همین  ند انمت  د ور زطی نظرم

عشق فضا پیما یت  چو قمر است  به گردون

در پرتو  نورش  نشسته و  در خوشی  اکبرم

درطربوترنم عشق خیالی ات مغروق حکمی

با د ل  پر ز امید  به عشقت  مشغول  ا شـرم

 

 

بیا به نوی دا وختونه                

 

   جا نا نه  را شه  چه  د  و کړم  د ید نو نه

                            بیا به نوی دا وختونه

  ستا د  د ید ن  په ا رمان  سوزمه  جا نا نه

  ستا د یا رۍ  په  بڼ کی  ګرځمه ای ګرانه

  مخ ښکاره کړه چه په دیدن دباسم هوسونه

                             بیا به نوی دا وختونه                            په باغ  کی ګرځی  پرته له حکمه دباغبا ن

  له  نازه ډ که  بویوی ښا یسته رنګین ګلان

  ستا  یو  د یدا ر د پاره  می  وهلی مزلو نه

                             بیا به نوي دا وختونه

 یواځی توپ کی ګوره دچکرخوندبه څه وی

 پرته له  یا ر ځنی د خطر خوند  به څه وی

 با سه په ژوند کی چه کیږی خپل ارمانو نه

                             بیا به نوی دا وختونه

 سا ته  د ځا ن خوښ لره د مینه  په ژوندون

 له  حکمی لا ړ مینه  و هغه هم  له  بیلتو ن

 خیژه  د با م   پر سر چه  د و کړم  سیلو نه

                             بیا به نوی دا وختونه