باقی سمندر
یکشنبه 17
اسد 1389
اگست
2010-08-08
کجاست گوش شنوا وچشم بینا ؟
وقتی در سر خط خبرها در صدای امریکا امروز گزارشی ازکمیسیون مستقل دفاع از حقوق بشر در افغانستان را میخوانم که :
" کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان بروز یکشنبه گفت، طالبان مسئول هلاکت ۶۸ فیصد
۱۳۲۵
تن بوده اند "
( خبر از صدای امریکا – 8 اگست 2010
1325 تن یا نفر از افراد ملکی امسال توسط طالبان در افغانستان کشته شده اند واین نشان میدهد که امسال 5 درصد کشته شدگان بیشتر از پارسال اند و همچنان مسوول 23 درصد از کشته شدگان از زمره افراد ملکی همانا قوای نظامی ناتو و وزارت دفاع ملی افغانستان ونیروهای امنیتی افغانستان میباشند.
در نخستین نگاه به فکر مقایسه ریاضی افتیده و تلفات افراد ملکی توسط طالبان را سه برابر زیاد تر از تلفاتی می یابیم که قوای ناتو ومتحدینش ببار آورده اند.
اگر از مقایسه ریاضی بگذریم وپیوسته به گذشته به فکر انسانها باشیم ، متوجه میگردیم که در شرایط جنگی در افغانستان انسانهایی به خاک وخون کشیده شده اند ومیشوند.
یک جانب کشتارگران طالبان و شرکا اند که باعث کشتار انسانها میگردند و از جانب دیگر قوای ناتو و شرکا انسانها را بخاک وخون کشانیده اند.
اینکه این انسانها تا چد حد رنج وعذاب مردن وکشته شدن را کشیده اند و تاچه حد همسر وکودکان وخواهران وبرادران شان رنج کشیده اند ومیکشند ، این درد ورنج را ما نمیتوانیم با اعداد ریاضی بسنجیم.
اما آنچه را نمیتوانم بفهمم اینست که :
چرا آقای حامد کرزی به مثابه رییس جمهور منتخب با داشتن دو ملیون وهشتصد هزار رای ، رای که با تمام کیف وکان انتخابات که برما چه که حتی بر هیچ کسی پوشیده نیست ، چشمان خود را در برابر جنایات طالبان و شرکا میپوشاند وانگشت خود را فقط طرف ناتو دراز مینماید ومخالف کشتار افرد ملکی میگردد؟
این به این معنی است که مخالفت وی با کشتار افراد غیر ملکی وجود ندارد اما مخالفت با قتل افراد ملکی ای که توسط طالبان وشرکا به قتل میرسند، همچنان نادیده انگاشته میگردد !؟
بازهم آنچه را نمیتوانم بفهمم اینست:
در خبری که در تارنما یا سایت ریاست جمهوری اسلامی افغانستان بروز 15 اسد منتشر شده است خواندم که:
" شماری از اعضای شورای سرتاسری علمای افغانستان روز جمعه با حامدکرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان دیدار کردند.
در این دیدار که در ارگ ریاست جمهوری انجام شد، مولوی بابه جان سیغانی مصوبه اجلاس اخیر شورای سرتاسری علمای افغانستان را قرائت کرد که در بخش هایی آن آمده است ":
" شورا قتل های بی رحمانهء افراد ملکی را توسط نیروهای خارجی در هلمند و سایر نقاط افغانستان شدیداٌ محکوم می کند و از دولت افغانستان میخواهد تا مسوولانه جلو حرکات خودسرانه نیروهای خارجی را گرفته و اجازه ندهد مردم ما بخاک و خون کشانیده شوند " ( سایت یا تارنمای ریاست جمهوری )
اینک از خود میپرسم که چرا چشمان اعضای شورای سرتاسری علمای افغانستان فقط قتل و کشتار و جنایات را که اعضای ناتو و شرکا مرتکب میشوند ، آن را میبینند وانرا محکوم میکنند و از طالبان و شرکا را نمی بینند ؟
از خود میپرسم که اینها به مثابه علمای علوم دینی مگر نمیدانند که قتل نفس یک نفر به مثابه قتل بشریت است؟
آیا گوشهای این علما کر است و صدای ضجه وناله و فریاد کودکان یتیم وزنان بیوه ای را نمیشنوند که طالبان اعضای خانواده آنها را کشته اند ؟
در اینجا این سوال و گمان برذهنم خلق میگردد که :
نکند در ذهن انسانها چنین تصوری وجود داشته باشد که گویا طالبان از کدام مرجع ای که ما نمیدانیم کدام مرجع است غیراز آی اس ای ، از همچو مرجع ای حق وحقانیت قتل وکشتار انسانها را بدست آورده اند و گویا حق بجانب اند تا در یکسال بیشتر از 1325 نفر از افراد ملکی را بکشند و هیچ کس برایشان نمیگوید که بالای چشم شان ابرو است و اگر عین وهمان جنایت را افرادی از ناتو وشرکا مرتکب میگردند ، فقط این بخش مستحق محکوم کردن است و آنهم نه بنام ناتو بلکه بنام نیروهای خارجی .
از نگاه سیاسی به این میگویند یک جانبه نگری و یک جانبه نگری هم در هر مساله به مثابه نادیدن مساله است.
همچنان مردم عوام به این دیدگاه میگویند : سیاست !
یک بام ودو هوا.
خون همه انسانها یک رنگ دارد و آن سرخ است. اگر طالبان خون افراد ملکی را به اشکال مختلف میریزند ، باید محکوم گردد و اگر اعضای نا توو شرکا می ریزند، هم بایست محکوم گردد.
از طرف دیگر بایست سوال کرد که از سال 1357 یا 1978 بااینطرف در افغانستان به اشکال مختلف و با ابزار ونامها و عناوین مختلف خون ها ریخته میشوند، این خون ریزی تا کی ادامه خواهد داشت و به کدام نام ها و به کدام بهانه ها؟
اگر جنگ ادامه سیاست است منتها به شکل دیگر. پس هیچ جنگی نمیتواند صد ها سال ادامه داشته باشد وخواهی نخواهی یک روزی دو طرف جنگ و یا طرفین جنگ پشت میز مذاکره خواهند نشست تا راه های حل سیاسی - دیپلوماتیک را برای پایان دادن به جنگ انتخاب نمایند.
تا حال دیده میشود که حامد کرزی و اطرافیانش در جاده یک طرفه روان اند و پیشنهاد صلح و شرکت در قدرت و دادن امتیازات و برطرف نمودن وزیر و رییس و تغییر آوردن در زبان اداری ریاست امنیت ملی و رهایی بخشیدن زندانیان سیاسی طالبان و حتی پاک کردن نام افراد دلخواه طالبان از لیست یا فهرست سیاه ملل متحد و.. ده ها خوشخدمتی دیگر را برای طالبان و حزب اسلامی حکمتیار نموده اند و مینمایند و لی طالبان هر روزه دقیقه شماری نموده و به دوروز ودووقت در تاریخ نگاه دارند.
تابستان بسال یا جون سال 2011 که امریکایی ها وعده آی آغاز خروج نیرو های خود راداده اند.
و تاریخ دیگر یعنی سال2014 که حامد کرزی از اشتراک کنندگان کنفرانس کابل مهلت خواسته است.
فرض کنیم که فردا نیمه دوم سال 2011 شروع میشود.
یا فرض نماییم که فردا سال 2014 شروع میگردد و در هر دو حالت ناگزیریم به همان حالت و آینده بنگریم.
آیا خلای سیاسی و نظامی که بعد ازخروج قوای ناتو در افغانستان ومنطقه بوجود می آید ، این خلای سیاسی – نظامی را دولت افغانستان میتواند پر نماید و امنیت سراسری را درافغانستان تامین گرداند؟
آیا دولت حامد کرزی منهای طالبان یا با طالبان میتواند این خلای سیاسی – نظامی را در سطح افغانستان ومنطقه پر نماید؟
آیا تلاش های دولت پاکستان برای گسترش نفوذش در عمق استراتیژی اش تا چه حد شدت خواهد یافت و رقبای منطقه ای خاموشی اختیار خواهند کرد؟
ایا دولت ایران دست خود را زیر الاشه خواهد گرفت و تماشاچی پیشرفت پاکستا ن خواهد بود؟
ایا اختلافا ت هند وپاکستان در افغانستان شدت وحدت خواهد یافت و هرگوشه ای افغانستان کشمیر ی دیگری خواهد گردید ؟
ایا افغانستان پایگاه محکم برای صدور انقلاب اسلامی وتحکیم سلفیسم و شرکا خواهد گردید ؟
آیا از کران تا کران افغانستان حمام خون برپا خواهند داشت و صد سوال های جدی تر ازاین پرسش ها.
نمیدانم که حامد کرزی و اطرافیانش چه فکر می نمایند ، اما به نظر من خشونت بازهم نهادینه خواهد ماند و انواع خشونت از کران تا کران افغانستان بیداد خواهد کرد.
به نظر من چنین مینماید که :
اگر در افغانستان نیروهایی مدعی ضد استبداد و ضد ظلم وستم اند که همزمان خود را ملی میدانند و یا حتی دموکرات میگویند و همین امروز پارچه پارچه مانند جگر ذلیخا اند ، اگر این نیروها برای تامین نزدیکی و پیدانمودن نقاط مشترک بین خودشان تلاش نورزند و به گذشته گرایی و خبط ها و اشتباهات ریز ودرشت گذشته نکوشند تا نکته پایان بگذارند و اگاهانه مرز های خود مرکز بینی وتنگ نظری را نشکنند و تلاش در راه یکجا شدن قطره ها و ایجاد رودبارها نگردند ، مرتکب اشتباه نا بخشودنی در برابر تاریخ و همه مردم افغانستان میگردند.
سخن در مورد طرحیست برای آینده ، آینده ای که ریشه در حال دارد . آینده سال 2011 و سال 2014 و آینده های بعد از این برای یک افغانستان مستقل ، آزاد ، آباد و شگوفان ومترقی .
افغانستانی که در آن خون هیچ انسانی نه ریزد. افغانستان ایکه در آن مرد و زن دارای حق مساوی باشند. افغانستانی که تمام حقوق بشر در آن مراعات گردد و هرکی بداند که کرامت انسانی از هر نوع تعرض باید مصوون بماند.
اینده ای که بر مبنای یک پلاتفورم ملی- دموکرات از منافع تمام مردم افغانستا ن بدون کوچکترین تبعیض حمایت و دفاع نموده و از برگشت افغانستان به گذشته های خونبار و تاریک که توام به انواع ظلم ستم و استبدا د بوده است ،جلوگیری نماید.
باقی سمندر- سرباز آزادی
شما میتوانید سرتاپای خبر را در پایان ببینید.
خبر
15 اسد 1389
دیداررئیس جمهور با اعضای شورای سرتاسری علمای افغانستان
شماری از اعضای شورای سرتاسری علمای افغانستان روز جمعه با حامدکرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان دیدار کردند.
در این دیدار که در ارگ ریاست جمهوری انجام شد، مولوی بابه جان سیغانی مصوبه اجلاس اخیر شورای سرتاسری علمای افغانستان را قرائت کرد که در بخش هایی آن آمده است:
• شورای سرتاسری علمای افغانستان از روند صلح با مخالفین قویاٌ حمایت می کند و تحقق این امر را ضامن صلح، برادری دانسته و از طرفهای درگیر صمیمانه دعوت به عمل می آورد که با پیوستن و همکاری صادقانه در این روند به مصیبت ها و آلام ملت مسلمان خود نقطه پایان گذارند.
• شورا قتل های بی رحمانهء افراد ملکی را توسط نیروهای خارجی در هلمند و سایر نقاط افغانستان شدیداٌ محکوم می کند و از دولت افغانستان میخواهد تا مسوولانه جلو حرکات خودسرانه نیروهای خارجی را گرفته و اجازه ندهد مردم ما بخاک و خون کشانیده شوند.
• شورا مراتب همدردی شانرا به آن عده از مسلمانان افغانستان و پاکستان که در اثر سیلاب های ویرانگر عزیزان شان از دست داده اند، ابراز می کند و از بارگاه خداوند (ج) صحت، امنیت و آرامش به ملت های برادر و مسلمان آرزو می کند.
• شورا برگزاری دور دوم انتخابات ولسی جرگه را مهم و حیاتی ارزیابی نموده و ملت شجاع افغانستان میخواهد تا مشتاقانه در راه انجام این وجیبه ملی بذل مساعی نموده و با شرکت خود در آن، افراد متدین و طن دوست را مورد تایید قرار دهند.
• شورا حلول ماه مبارک رمضان را به ملت افغانستان تبریک گفته و از تجار ملی و ثرتمندان خیراندیش تقاضا می کند تا حقوق فقرا، مساکین و یتییمان و بیجا شده گان را فراموش نکنند.
• شورا از رسانه های صوتی و تصویری میخواهد تا با حفظ حرمت ماه مبارک رمضان از پخش و نشر فلم ها و سریال های غیر اخلاقی جداٌ پرهیز نمایند.
رئیس جمهوری اسلامی افغانستان پس از استماع مصوبه شورای سرتاسری علمای افغانستان گفت: خوشحالم که مصوبه شما از هر لحاظ به نفع مردم مسلمان افغانستان و جهان اسلام است وحکومت افغانستان در عملی کردن محتویات آن تلاش خواهد کرد.
همینگونه رئیس جمهوری اسلامی افغانستان با مهم خواندن نقش علما در روشن کردن ادهان عامه برای آنان در باره ضرورت صلح و فیصله های جرگه مشورتی صلح و همچنان نتایج کنفرانس بین المللی کابل معلومات داد و تاکید کرد که مردم افغانستان در جرگه مشورتی صلح نشان دادند که یک ملت واحد و یک پارچه هستند و همه یکصدا خواهان صلح می باشند.
رئیس جمهور در ادامه سخنانش به علمای کشور در مورد سفر اخیرش به جمهوری اسلامی ایران معلومات داد و در ضمن آنانرا درجریان اوضاع جاری کشور و تلاش های حکومت برای تامین صلح و رفاه مردم افغانستان قرار داد.