مولانا عبدالکبیر (فرخاری)                                                     ونکوور، کانادا

 

 

گرمی آه

 

 

مشت و گریبان شدن راه مسلمان کجاست؟               خودکشی و انتحار، گفته ی قرآن کجـــاســـت؟

می نشود ارجمند، آنکــــه نسنجــد سـخــن                درخور کام مریض، لقمه ی سوزان کجاسـت؟

ای بت مهروی من، زلف دهد دل به بــــاد               دردل این بادیه، زلف پـــریشــان کـــجاســـت؟

دامن قاتل زخون، بس که تراست دروطـن               شسته نگردد به آب، پاکی دامان کـــجاســــت؟

گرمی آهم نکرد، رخنـــه بــه بام سپهـــــر                درغم طفل یتیم، دیده ی گریان کجــــاســــت؟

پیش نگاه منت، طول نمـــاز از ریــاســت                دردل پراز ریا، خانه ی ایمان کجــــاســـــت؟

چشمه ی خورشـــیدرا، روزکنــد آشکــــار              مرد حقیقت گریز، پنجه ی کتمان کجــاســــت؟

کتله ی ابـــر سیــــه، داغ زخـــال پلنــــگ               خواهی اگرشست وشو، ساده و آسان کجاست؟

طرف دیاردگر، چشـــم بـــدوزی چــو دزد               دست چپاول دراز، غیرت افغان کجـــاســـت؟

دزد ادب را زمیـــن، هـــیچ نســـازد بلنـــد                پای حنا بسته را، قدرت جولان کجـــاســــت؟

میهن افسرده ام، نیست بـــه وصلــت امیـد                وصل خیالت به من، درشب هجران کجاست؟

فرق سردد منش، بشکنی چون شرزه شیـر               طرفه تراز تو یلی، دردل میدان کجــــاســـت؟

دست تطاول ببند، پـــای خـــرد پیشه کـــن                درد منت غیرازاین، چاره ی درمان کجاست؟

دردل کوه و کمر، نیســت زگـــردی اثــــر               خوردوخمیرم چوگرد، رستم دستان کجاسـت؟

تاکه بود سامــری، گـــاو صـــدا مـــیدهــد                ناجی ملک و وطن، موسی عمران کجاســت؟

تانشود پیرهن، راه گســـیل چــــون صبــا                 دیده ی یعقوب را، نور درخشان کجــاســـت؟

خانه ی مولای شمس، درشب تارو سیـــه                 درس ادب پرورش، دربن دوران کجــاســت؟

 

                             بزم سخن سرخروست، ازگـــل شعــروســـرود

                             همچو تو (فرخاریم) مرغ سحرخوان کجاست؟