..........
پنالتی

........

 

آتش شکن

مهیا بهرِ جنگِ تن به تن شو

عیهِ جهل وجورِ ماومن شو

به سوی سنگرِ سودایِ ساحر

شعورِ شعله ی آتش شکن شو

.........

بازیِ فینال
شتابِ شهپرِ بالم چه زیباست
پَرِش دراوجِ اقبالم چه زیباست
غرورِبازیِ زشتت چه دلگیر
گلِ نازیِ فینالم چه زیباست
................

توپِ فوتبال

مثالِ دورِ هر ساله دلِ ما

کج اقبالِ کج اقباله دلِ ما

شده بازیچه ی جامِ جهانی

گمانم توپِ فوتباله دلِ ما

............

دروازه بان

به بین بازیِ دستانِ نهان را

که کرده گیج آهنگِ جهان را

من وتو راهیی بی خانمانی

خریده دشمنت دروازه بان را

.........

پاس

به میدانِ خودی گشتی روانه

الا همبازیِ رنگِ زمانه

دلم را سویِ دشمنِ پاس دادی

سرافکنده چه برگردی به خانه

.......

پنالتی
ازین درمیزنی خودرا به آن در
بود دستِ من و دامانِ داور
من وتوهردوگرچه صفرِصفریم
ولی شوتِ پنالتی مانده دلبر
........
بازیِ اتن

بنه یکسو ره ورسمِ کهن را

مزن آتش بهارِ خویشتن را

مکن ای همسفر بردورِ باطل

دوباره فکرِ بازیِ اتن را

.........

.

مُرَبّیِ محبت

دوباره عقده ها گردیده تهییج

جفادارد به دل سودایِ تزویج

زترکیبِ مُرَبّایِ سیاست

مُرَبّیِ محبت گشته سرگیج

............

مشقِ تیم

درین دوره چِها تعلیم دادند

که میهن را به غم تسلیم دادند

به این تیمی که دورت را گرفتند

گمانم درس ومشقِ تیم دادند

....... ...

جیم

تنِ بازیگران رانیم باید

ازین بازی برادرجیم باید

دلِ شان گشته ازنوطالبِ جنگ

چلیپا برسرِ این تیم باید

............

کوچه ی اسرار

به هردوری بسی تکرار گشتم

به گِردِ کوچه ی اسرار گشتم

گلی بودم به دستِ هرچه نامرد

ولی در دیده ی شان خارگشتم

...............

نورالله وثوق

شنبه 12/ 4/ 1389


 پای بردگان
...........
خوراکِ هوشِ
 
غرورِ   قرنِ    غارت را  شعاریم
به هرچه غیرِ غیرت هی به کاریم

بود  خوراکِ   ما    تاکی شرارت

چه خوش گر ریشۀِعشقی بکاریم
..........

دشتِ سینه

میانِ   خانۀِ   ما  دو د  تاکی

در و  کلکینِ دل مسدود تاکی

زموجِ    آهِ سیما      وسپیده

به دشتِ سینه جاری رود تاکی

.........
سایۀِ سارا

تماشاکن شتابِ شعله هارا  

ببین برسایۀِسرسامِ سارا
اسیرِ انتحارت گشته شهری

نبینی تابکی رویِ خدارا

.............
ترحیمِ روان
چودیدی هوشِ ماآتش زبان است
مپنداری که جشنی درمیان است
شبِ   میلادِ   اوجِ     زندگانی
درینجا روزِ ترحیمِ روان است
.......

.........

پای بردگان
بزن بر فرقِ آن اندیشۀِ مشت

که بررویِ هوسهابرنیاشفت

به مرداری نیرزدآن تنی کو
دلِ خودرابه پای بردگان کشت

.........
انگشت وخروار

به آیین دل اندیشان مکن پشت
مزن بر دیدۀِ آئینه ها مشت

بیا تا پاسِ مردی را بداریم

نمک خوردن چه خروار وچه انگشت

..........
رگبارِدانش

دمی مردانگی را امتحان کن

خودت را پشتِ رمزِ دل نهان کن

به   زورِ  آتشِ  رگبارِ   دانش

دوچشمِ خیرۀِ شب را نشان کن

...........
  
روزِ مادر
ازان حالی که دیدم در گذشته

دگر کار از من وتو در گذشته

به بین بر دیدۀِ خونینِ میهن

چه روزی برسرِ مادر گذشته

..........

شیرِ شهر
دری   بر   رویِ دلها وانمانده

برایِ   ر فتنِ   دل پانمانده

دگر حتی زدستِ تشنگی ها
نفس در شیرِ شهرِ مانمانده

..............

روی بردگی

چراباهرچه بدحالی بسازیم

بیا تادیده را حالی بسازیم

هلا تا  جاغورِ  صدتیرِ  دل را

به رویِ بردگی خالی بسازیم

........
رام آتشگر
عطش  تاکی بگیره در    برادر
بزن بر   تشنگی ها سر برادر
پرِ  این غنچه هایِ خفته درآه
مَبادا   رام    آتشگر    برادر
......
نورالله وثوق
دوشنبه    21/  4  /1389
  http://norollahwosuq.blogfa.com/