کانادا - نجیب "بهروش" ونکوور
حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق جهان می توان گرفت
مهر یا ر
آن بت که نقش او به دلم آشیان گرفت
عیسی دمی است کزنفسش جان توان گرفت
خوشتر زخون که می دود اندر رگ وجود
در تار و پود پیکر زارم مکان گرفت
از نور روی او همه آفاق روشن است
چون نگهتی که خاست زگل بوستان گرفت
بر خاک ریز آب بقا را و باده نوش
عزت به هرکه هست ز رطل گران گرفت
با می بشو درون ز ریأ تا که وارهی
جز این نمی توان ز حقیقت نشان گرفت
مقصد ز هست وبودچی باشد کی داندش
هر کس قیاس خویش ز روی گمان گرفت
دنیای فتنه جو و همه لشکر غمش
با تیغ کین جسم مرا در میان گرفت
آنسان جفا ز دهر کشیدم که از الم
فریاد و ناله ام گذر از آسمان گرفت
خالی ز آب لطف بود آسیاب چرخ
بی رنج مشکلست کزو قرص نان گرفت
زیستن درین سرا خود عذاب جهنم است
نیکبخت آنکسی که رۀ جاودان گرفت
ما مهر یار را به دل و جان خریده ییم
حاشا که از فشار جهان ترک آن گرفت
نجیب بهروش ونکوور- کانادا
به مناسبت روز پدر
رضای حق
حامیی جسم وجان توازآفت وبلا
باوصف خستگی
ازروی اشتیاق،پیوسته بهرراحت توکارمیکند
دانی که اوکی است؟
که دایم بفکر کارتو و روزگار توست
نگذاردت به ورطه وبیراهه پا نهی
یا عمر را به یاوه و بیهوده بسپری
او سخت یار توست
تیماردار توست
و خداوند همتیست که دنیاوهستی اش
درپیش چشم او
بامویی ازوجود توهمسرنمیشود
آنشخص مهربان که وصف مقام او
هرچندگفته ییم ولیکن نشدبیان
آنسان که درخوراست
قلبش برای تو،مانندآیینه،خالی زهرغش است
تاهست مهرتوبه دلش جاگزین شود
آنکس پدربود
آنکس پدربود
که حاجت برآرو مایۀ هرافتخارتست
فرزند پاکزاد!
قدر ورا بدان
میکن ضرورخدمت اوتاکه زنده است
پاسش همیشه دار
زیراکه در جهان
چشم امید وحاصل عمرش فقط تویی
وبه این نکته هوشدار!
که این دوست کردگار
مهمانی است عزیزکه یکباره میرود
هرگزبه پرس وپال نیابی دیگر ورا
آزرده اش مکن
زانکه رضای حق بود اندر رضای او