دور ازخانه
نه کس را الفـت بیگــــا نه اش بـاد!
نه دورازخــا نـه وکا شـانه اش بـاد!
که بـا شد دردیـــــــا رغیــــــرآرام؟
که طعنه میخــوردهرصبح وهرشام
به غربت کی توان دل شـــاد بودن؟
زقیـــــــــدرنـــج وغـــــم آزاد بودن
به ملک غیر کجـا دل میتوان بست؟
ورا کــاوحُب میهــن دردلــش است
به دوری از وطن تنهــا خوش آنهـا
کـه ازبـیــگــــانــگان دارنـــد تمنــا
ندارنــد حُب میـهـــن برسرخــویش
نداننـد حُــرمت بــــوم وبر خــویش
گـــران باشد به عنقــا وبه بـــــازی
که گــــردد رام هـرشعبـده بـــــازی
تــرا برحــق پاکــا نــت خــدایــــا !
بکن بازگـشت مــارا خــود مهـیــــا
دعـــای مــا قبــول درگه ات کــــن
خراب آبـــاد مــاپُــرمیـمنـت کـــــن
بـکــن عـرض غـریـبــان استجابت
رهـائی ده وطن از جنـگ وظلمـت
بـرای"حیـــدری"ده آن تـــــوان را
که داردخد مت پیــر وجــــوان را
پوهنوال داکتراسدالله حیدری
۲۰،۱۱،۲۰۰۹،سدنی