...........
آشنایِ
نازنازی
...........
پهنایِ صفا
به اقیانوسِ
مردُم شَو
شَناوَر
بکش
زانسوی
پهنایِ صفاسر
به کوریِ
دو چشمِ
ناتوانی
بزن چون
روشنی
خودرابه هردر
........
نیاگارای
دلها
بشوران
آتشِ
شوروشری را
بر افروزان
شرارِ محشری
را
بپا کن
در
نیاگارای دلها
ز اوجِ
آشنایی
شرشری را
.................
اقیانوس
چسان ازقطره
ها مأیوس
گردی
نمیخواهی
که اقیانوس
گردی
به طوفان
دلِ مردم
بپیوند
مباد همباور
افسوس
گردی
.........
پروازِفریاد
بیا تنهایی
ام را بال و
پر شو
نهادِ
تازۀِ را
همسفر شو
شنو از
چشمِ من
پروازِفریاد
که گفته
همصدایِ
کوروکرشو
.......
آیینه
گی
بزن سیلی
به روی ژاژ
یارا
صفا را
تیره کن تیراژ
یارا
بیا کاندیشه
ای آیینه گی
را
کنیم از
ژرفِ دل پمپاژ
یارا
............
موج فکر
هزاران رازِ
درخون خفته
دارم
سخنها زیر
لب ناگفته
دارم
بیا با
موج فکرم همسفر
شو
که دریاها
دُرِ ناسفته
دارم
............
آشنایِ
نازنازی
ببین کاین
آشنایِ
نازنازی
چسان با
سرنوشتت کرده
بازی
نموده
بهرِ کابینِ دلِ
تو
دوباره چهره
ه اش را
بازسازی
..............
بوفِ
پَکر
دوتا بوفِ
پَکر روی دو
بامند
به خونِ
هردوی مان تشنه
کامند
هم آهنگِ
سرودِ مردۀِ
چند
به پیشِ
زندگی خامِ
تمامند
...........
اختاپوس
ازانِ
خود ازان مأیوس
گشتند
که هر
بیگانه را پابوس
گشتند
به جان
موجِ آغوشِ
محبت
کم ازکم
عینِ اختاپوس
گشتند
..............
شیره
شما گر از
تبارِ اهلِ
حالید
چرا در چند
وچونِ قیل
وقالید
چرا ناکرده
کاری کلَّه
خامی
کدویِ هرچه
سررا شیره
مالید
..........
لذتِ دورهمی
چه پیش آری
زیادی وکمی
را
به یک سو نه
مزاجِ دمدمی
را
شدی گیجِ
جَم و غمِّ
جدایی
ندیدی
لذتِ دور همی
را
..........
..........
قطبِ
نامردی
..........
بالینِ دل
دوباره
دردِ
وجدا
ن
پاگرفته
صدایی در
سکوتم جا گرفته
نشسته رویِ
بالینِ دلِ من
سرِ فکرِ
مرا
بالا گرفته
.........
خصلتِ
فورانی
زکوهِ شعله
ای غیرت ، نشانیم
تورا در
اوجِ ذلت می
نشانیم
بترس از
خصلتِ فورانیِ ما
که ما
خاکستر آتش
فشانیم
.......
پروازِ
ممنوع
شما چون ما
وما همچون شماییم
چرا
در
بندِ سودایِ مشاییم
ولو پروازِ
دلها گشته ممنوع
خوشا تا
آسمان را در
گشاییم
.........
جهان آرا
بیا تا
شاهدِ پرواز
باشیم
جهان آرایِ
فکرِ باز باشیم
سرانجامِ
نشستن پایِ مرگِ
است
ستادن را
بیا آغاز باشیم
........
نگاهِ فکرِ
درِ دنیا
به رویت
بسته تاکی
روندِ زندگی
آهسته تاکی
تکانی ده
نگاهِ
فکرِ خودرا
ز دستِ نا
روایی خسته تاکی
.........
سرگردان
چه
سرگردان به
میدانِ هواییم
جهانی در
کجا و ما کجاییم
به اوجِ
کهکشان
هاپرگرفتند
من وتوبسته
ای بی دست وپاییم
.......................
بمبِ ذلت
بیا پرواز
را از سر بگیریم
به اوجِ
زندگی سنگر بگیریم
نشسته
تابکی درکنجِ
حیرت
چرا از
بمبِ ذلت در
بگیریم
......................
قطبِ نامردی
سرِ
مرزِ جنوبی
چون وچند است
شمالِ
زندگی در قیدِ بنداست
غبارِ قطبِ
نامردی
ز هرسو
برایِ
مرگِ هوشِ مابلنداست
........
آوازِ نازِ
چه زیبا
رنگِ بازِ
همگرایی
نمایِ لحظه
سازِ همگرایی
تماشایی
بود هنگامِ
پرواز
پرِ آوازِ
نازِ همگرایی
............
همسایه داری
سخن از برکتِ
همسایه
داری است
صدایِ
انفجارهرگوشه ساری است
به هرسوخوشه
خوشه بمبُ نفرت
نثارِ
کوچه هایِ بی
قراری است
......
ارغوانِ گریه
ازانرو
دشتِ چشمِ
مابهاری است
که
هرسوارغوانِ گریه جاری است
تمامِ
هست و بود ناله ای
ما
ز خیراتِ
سرِهمسایه داری است
............
نورالله
وثوقhttp://norollahwosuq.blogfa.com/
چهار شنبه
1389/2/1