روز جهانی زن
از دکتور اسد آصفی
08-03-10
در تاریخ جنبش ها و مبارزات بشریت روز های به یادمانه میماند که بمثابه نقطه چرخش و گره گاه در تاریخ بشریت ثبت میشود. سال روز هشتم مارچ ، یاد و بودی از تنش ها و مبارزات حق طلبانه و آزادیخواهانه زنان کارگر امریکاست، که در سال 1875 بخاطر بهبود شرایط کار طاقت فرسا و اعتراض به پائین بودن سطح دستمزد، کسب حقوق انسانی، عدالت اجتماعی و پاره نمودن زنجیر های ستم جنسی، به تظاهرات وعصیان دست یازیده و زنان جهان را بمبارزه متشکل در مقابل بیداد زمان فرا خواندند
در 8 مارچ 1908 احزاب ترقیخواه امریکا به تشکیل کمیته های ملی زنان بخاطر کسب حق رآی زنان و منع کار برای کودکان دست به تظاهراتی خونینی زدند. در کنگره بین المللی احزاب ترقیخواه که در دنمارک برگزار شد خانم (کلارا زتکین) از حزب سوسیال دموکرات آلمان هشتم مارچ را بعنوان روز جهانی مبارزه ی زنان جهان پیشنهاد کرد،بیشتر از یک میلیون زن بن مارش عظیمی خواهان برابری حقوق سیاسی ـ اجتماعی برای همه زنان و مردان شدند.
درهشتم مارچ سال 1911 در کشور های آلمان، دنمارک، سویس، اتریش تظاهراتی با شکوهی زنان بر پا شد که کاخ سیستم ستمگرانه و مناسبات زن ستیزانه در این کشورها را بلرزه در آورد.
بعد از دهه 60 سده بیستم در پهلوی جنبش های آزادیبخش ضد استعماری، جنبش زنان در قاره های آسیا، افریقا و امریکالاتین خروشان و شتابان اوج گرفت.
هشتم مارچ در سال 1975از طرف سازمان ملل متحد بنام روز (زن) اعلام گردید.
امروز هشتم ماه مارچ 2010 در بیشتر کشور های جهان به پاس خدمات و حرمتی که زنان سزاوار آنند و در شرایطی که بخش عظیم زنان در سراسر جهان از ابتدائی ترین حقوق خود محروم و مقهور خشونت، تحقیر، اهانت وتبعیض جنسی، اجتماعی و سنت های فرسوده زن ستیزانه هستند ، تجلیل میشود.
در کشور های پیشرفته جنبش جهانی زنان به منظور باز بینی مشکلاتی که زنان از آن رنج می برند، برنامه های ویژه ای را برای آموزش همگانی در باره چگونگی کاستن رنج ها، و چگونگی افزایش سهم زنان در تولید های اجتماعی، همبستگی خانوادگی و ساختن جامعه بهتر بر بستر حقوق برابر تلاش می ورزند.
اگرچه در کشور ما چند دهه قبل بروی کاغذ زنان از حق رآی مساوی بر خوردارشده اند. اما مناسبات قبیله ای و سنتی که زن و مرد را بر تقسیم طبیعی کار، و خصوصیات های بیولوژیک و تفاوت های فزیکی نهاده است تبعیض زن ستیزانه را ایجادنموده است. درحالی که انسان جهان امروز با پای رهوار خرد، دانش، علم، آگاهی، مهارت و خلاقیت بسوی روشنایی ها گام بر میدارند و از این جهت میان زن و مرد تفاوتی نیست در افغانستان به زن (عاجزه ) خطاب میشود.
آنچه زنان امروز می خواهند نه برابری فزیکی و بیولوژیک، بلکه برابری حقوقی است. مشارکت و پیشرفت زنان در همه ی امور اجتماعی در جوامعی که فرصت و حقوق برابر برای آنها تضمین شده گواه روشنی بر این ادعا خواهد بود. حتی نهاد های دینی در این جوامع که در گذشته برخورد دوگانه و ستم علیه زنان را توجیه آسمانی می کردند، نه تنها دگرگونی های نوین را پذیرفته اند، بلکه اصلاحات ژرفی در شیوه نگرش و تشکل های خود به وجود آورده اندو بیش از پیش خود را با پیشرفت جوامع مدرن منطبق کرده اند.
در کشور ما فرمانروایانی که موجودیت و قدرت خودرا در محرومیت مردم از حقوق مدنی و انسانی شان می بینند، از هیچگونه تحقیر و توهین نسبت به حیثیت و حقوق انسانی زنان دریغ نورزیده ، بصورت بلا وقفه حقوق زنان را پامال امیال قدرت طلبانه و مرد سالارانه خود مینمایند. این ادعا در تمامیت خود به هیچوجه اغراق آمیز نیست که اگر بگوئیم که نقص حقوق بشر بخصوص در مورد زنان افغان یک پدیده تصادفی نیست، بلکه گذشته ی تاریخی دارد. نا هنجاری های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و سنتی و نظام های دین سالار در قالب های خشک تقسیم به جهان مرد و زن تلاش میورزند تا حقوق جنسی ای را که در آغاز سده بیستم زنان بدست آورده اند ، الغا نمایند .زن ستیزی و تفاوت های نگرشی گذشته هنوز که هنوز است بر سیاست های دولت پوشالی موجود غلبه دارد. ولی نسل جوان سر انجام ، ساختار آینده افغانستان غزیز و این سیاست ها را دگرگون خواهد کرد
زنان شریف خواهران و مادران مهربان هم میهن !
در حالیکه در وطن مان حمام خون بر پاست وزن را زنجیر تعصب در پا، روز هشتم مارچ را بنام روز شکستن زنجیر ها و رهائی، با حرمت فراوان تبریک گفته و به پیشگاه شما، شمایی که با یک دست گهواره و با دست دیگر جهان را میشورانید سر تعظیم فرود می آورم.
هشم مارچ 2010 زوریخ سویس