جورِ  جنتری
........
 
گفتی چرابه کوچه ی ما شوق وشورنیست؟
در  بامِ خانه  ی  خبری از غرورنیست!!
گفتی هوای هلهله ها  را    چه کرده ایم؟
گفتی بساطِ  سیل وصفا  ازچه جورنیست؟
گفتی   چگونه      خاطرِه های  نشاط را
اینجا   مجالِ   جلوه ی موجِ ظهور نیست؟
گفتی که     ازمسیر  خطوطِ   خرامِ   ما
بر  راکبانِ   فتنه      جواز عبور  نیست
پرسیده ای    زمن   زچه عاشق نمی شوم
این کارها زحضرتِ دل گرچه دورنیست!!
.........................

راضی  به   زحمتِ   دلِ بی صاحبم  نیم
عاشق شدن   برادرِ جانی به زورنیست!!
 جشنِ جلوسِ جهل  وتجلِّی   ظلمت است!!
اینجا  دگر نشانه ی از  بو یِ نورنیست!!
از جورِ  جنتریِ   جنایت  سخن چه سود
جا یِ  جدالِ   مجمعِ   غور ومرورنیست
 
بیچاره   آنکه  مجری  جرمی  نمی شود
 
درمانده   آنکه  طالبِ   تیرِ ترور نیست
ای ناشرِ شرافت    و  ای  مشعرِ شعور
گاهی شعوردرنظرت بی شعورنیست؟؟؟
...................

نورالله وثوق

 

..........
پا پوش
..........

وعدۀِ هیچ
برایِ   این همه تن سر  نبینم
به سربازِ   صفا سنگر  نبینم
شده شهری   کبابِ وعدۀِ هیچ
جگر در سینه ی  باور  نبینم
...........

پیچ ومهره
بپا تاجرگه ی جوری بسازیم
سرازنومجمعِ شَوری بسازیم
برای    چرخشِ چرخِ جنایت
زپیچ ومهره ها دَوری بسازیم
.............
آوازه
کهن جاری به هر  دروازه باید 
جهالت را  ز  نو   آوازه   باید
پیِ   ترویجِ   یاسایِ     جنایت
زبونی را   زبانی تازه     باید
.............

یکه تازی
گل   صد امتیازی را     بنازم
غرورِ     یکه تازی را   بنازم
برای    بُردِ    بازی   جهالت
جفای    نازنازی   ر ا   بنازم
...........

جوازِ اهتزاز
چرا   پی راهِ  نازی را نگیریم
زهرسو   امتیازی را   نگیریم
تجارت پیشه ی جنگی نگردیم
جوازِ    اهتزازی   را نگیریم
...........


دال ودنگ
قرارم را    دگر   قولی نمانده
به دال ودنگِ من  دَولی نمانده
برایِ وعده هایِ خشک وخالی
نشانِ    ازپیِ   فولی   نمانده
..........

پا پوش
شده   دیوارِ هر دروازه ی  گوش
کسی سازد به جنگِ خویش پا پوش
برایِ     کشّ وفشِّ     بازیِ  نو
گرفته گربه رادرچنگِ خود موش
 .................

راهِ آَشتی
روندِ       تازه ی    آغاز کردیم
به اوجِ    قهر  عاشق ناز  کردیم
دروغین   جنگِ مارا  راستی گیر
که راهِ    آَشتی را  باز    کردیم
...................

آباده
مسیرِ   شهرِ دل را   جادۀِ   نیست
به جز   دشتِ   جفا  آبادۀِ   نیست
ز ترسِ    انفجار  جامعِ     عشق
جماعت را   سرِ سجّادۀِ    نیست
.........

رسمِ وطنداری
بریزان خون   که تاخواری نبینی
به سرها     فکر   هشیاری نبینی
وطن را  زن  چنان آتش که جایی
ره ورسمِ      وطنداری    نبینی
............

سازِ جنگ
به رقص ای دل به سازِ جنگِ دنیا
بشو    همپای     فکرِ  تنگِ دنیا
برای     شورِ    بازارِ  شرارت
توو     موزیکِ   رنگارنگِ دنیا
................

1-12-1338

نورالله وثوق