مترجم : پیکار پامیر
1402-10
پس از هشت سال، مذاکره با طا لبان
روزنامۀ اردو زبان " پاکستان تایمز" چاپ امریکا، طی سرمقالۀ شمارۀ مورخ پنجم ماه فبروری سالجاری خویش، مطالبی را تحت عنوان بالا به چاپ رسا نیده است که اینک، ترجمۀ دری آن غرض آگاهی مزید خواننده گان عزیز تقدیم میگردد:
" یک سخنگوی طالبان، پیرامون اقدامات اخیر رییس جمهور کرزی، امریکا و متحدین آنها مبنی برتأمین امنیت در افغانستان، واکنش نشان داده اظهار داشته است که عجالتاً درمورد این اقدامات چیزی گفته نمیتواند، مگر این نکته را بصورت یقینی میتوان گفت که نیرو های امریکایی پس از ناکامی شان در راه شکست دادن طالبان، به این نتیجه رسیدند که آنها ( امریکاییان) قادر نیستند جنبش پشتونها برای آزادی ملی را درهم شکنند. بنابران، چنین تشخیص دادند که یگانه راه غرض خروج عزت مندانه ی شان از کابل اینست که با طالبان مذاکره نمایند. همچنان منظورامریکا ازاتخاذ شیوه ی جدید اینست تا بعضی از گروه های طالبان را بنام معتدلین جدا نموده برای شان پول و کارتهیه کند، آنگاه ادعا نماید که دیگر، نیرو های افغان قادر اند القاعده وشورشیان را به تنهایی سرکوب کنند و بهمین بهانه، سربازانش را به امریکا باز گرداند. امریکا،علی رغم هشت سال فعالیتهای استخباراتی واستفاده ازجدید ترین و پیشرفته ترین ماشین جنگی ، نتوانسته کوچکترین موفقیتی در افغانستان بدست آورد. به همه معلوم است که بخشهای زیادی از کشور تحت کنترول طالبان قرار دارد . این کنترول، آنقدر مستحکم است که نیرو های ناتو اگربخواهند مواد مورد ضرورت شان را به نقاط مختلف برسانند، باید برای قوماندان های طالبان پول " راهداری" گزافی بپردازند. هرچند مقامات ناتو در این باره چیزی نگفته اند، اما منابع غربی، این واقعیت را تصدیق کرده اند. متخصصین بلند پایۀ امریکایی اظهار داشته اندکه تداوم جنگ در افغانستان، هیچ حاصلی برای شان نخواهد داشت. پس، توسل به مذاکرات همه جانبه با طالبان را به مصلحت خویش میدانند. از اوضاع چنین بر می آید که ایالات متحده این مذاکرات را نه از موضع قدرت ، بلکه از موضع ضعف و ناتوانی به راه می اندازد.
جای تعجب است که امریکا خود، با طالبان از درِ مذاکره پیش می آید، ولی نه تنها تقاضا هایش ازپاکستان ادامه دارد، بلکه تقاضای جدی اش از مقامات پاکستان اینست تا با طالبان مربوط به قبایل تحت فرمان خویش داخل مذاکره نشود. اینکه چرا امریکا چنین پالیسی را در پیش گرفته و مقاصد اصلی اش در عقب پرده چه خواهد بود ؟ هنوز در پرده ی اسرار قرار دارد. سوأل اساسی اینست که اگر انجام دادن یک عمل برای خود امریکا خوب است، برای پاکستان چرا غلط باشد؟ سوأل دیگر اینست که محمودقریشی وزیر امورخارجۀ پاکستان بمناسبت تدویر کنفرانس لندن اظهار داشت که در فیصله های این کنفرانس برای آینده ی افغانستان، گروپهای جنگجوی پشتون از نظردورنخواهند بود. اگرقرار باشد که مذاکرات غرض جدا سازی طالبان معتدل از پیکرتند روان صورت گیرد، پاکستان میتواند این عمل را در مورد طالبان ایالت غربی خویش انجام دهد. این اظهارات وزیرامورخارجه بجای خودش بجا و بمورد است ، اما، نکتۀ قابل دقت اینست که چرا پاکستان بجای به راه اندازی مذاکره وجدا سازی طالبان معتدل ازطالبان تندرو، برضد آنها ازقوت نظامی درایالت غربی کار میگیرد؟ درحالیکه اسفندیارولی رهبرحزب نشنل عوامی پارتی گفته است حاضر است در جهت جدا سازی بخشهای اعتدالی و شدت پسند طالبان داخل اقدام شود.
از قرینه چنین بر می آید که امریکا تا کنون، حتا آجندایی غرض مذاکره میان افغانستان و پاکستان نه دارد، بهمین دلیل است که احتمال موفقیت در قبال مذاکرات مورد نظر امریکا با طالبان اندک خواهد بود. برای بدست آوردن موفقیت در مذاکرات، لازم است که اولاً نکات عمده ی مورد خواست جوانب ذیدخل شامل یک آجندا شاخته شود و متعاقب آن، از راه مشوره به سوی منزل مقصود حرکت صورت گیرد. حال که پاکستان در کنفرانس لندن، به ضد سهمگیری هندوستان موقف اختیارکرد، بهتر آنست تا همکاری های ایران و عربستان سعودی در قسمت ادامۀ مذاکرات با طالبان جلب گردد تا ازان، نتیجه ی مثبت بدست آید. چرا که افغانستان با این کشور ها وجوه مشترک تهذیبی و فرهنگی داشته دوری گزینی از این واقعیت، حل مشکل افغانستان را ناممکن خواهد نمود. "
یادداشت مترجم :
مطالعۀ سرمقالۀ فوق، انسان را بار دیگر به این نتیجه میرساند که پاکستانی ها همیشه خود شان را قیم مردم افغانستان دانسته درهراقدام و حرکت منطقه یی یا بین المللی بخاطر رفع مشکل دیر پای افغانستان، خود شان را دخیل میسازند تا از اوضاع و شرایط به نفع جانب پاکستان بهره برداری نمایند. هراس همیشه گی مقامات پاکستان اینست تا هندوستان ازمسایل مربوط به افغانستان دور نگهداشته شود و دوری هندوستان ازافغانستان به معنی اینست که پاکستان بتواند در اوضاع کنونی که روابط ایران و امریکا دوستانه نیست و چین و روسیه دچار نگرانی و تردید اند، به ترفند های نوع انگلیسی اش متوسل شده از وضعیت جاری باز هم سؤاستفاده ی سیاسی نماید. (پایان)