سرنوشت رأی
.....................
رأی میهن
نهانکاریِ به
هرسر سُرشداینجا
خزف
پیداو پنهان
دُرشداینجا
قسم بر
سرنوشت رأی میهن
که پُرخالی
وخالی
پُرشداینجا
.......................
سخت بردند
چه رنجی
مردمِ بدبخت بردند
که دزدان ره
به
تاج وتخت
بردند
به آسانی
نشاید سر
درآورد
که
اینان رأی مارا سخت
بردند
.......................
خودبه خودی
زبس مابی
حساب وبی کتابیم
اسیر سنگرِ
رنج
وعذابیم
به هر
بیگانه خویی خوگرفتیم
خودی را
خودبه خودی
برنتابیم
..............
ناامیدی
بودعمری دلا
درخون تپیدی
زهر
درناامیدی راشنیدی
زدی خودرا
به کرَّی
هرچه گفتم
زخود دیدی
هرآنچه را که دیدی
...........................
به جای گریه
کسی خنجر
به
مُشتِ
کوروکرداد
به سامانِ
زبونی بال و پرداد
گذشته
کارما
ازآه وزاری
به جای
گریه باید
خنده سرداد
.....................
نمک ونمکدان
ندانستم
خدارا
کزچه دستی
تماشا کن که
بودی وکه هستی
به ریش تک
تکِ یاران چه خندی
نمک
خوردی ،
نمکدان راشکستی
...................
چپه دوربین
درین خانه
یکی محرم
ندیدیم
د لی
راباشماهمدم ندیدیم
چه کس دارد
سراغِ اهلِ رازی
که
ماباچپه
دوربین هم ندیدیم
..................
زخمِ آرزو
سوایِ محفلِ
ماتم ندیدیم
به زخمِ آرزو
مرهم ندیدیم
کجاشد پرچمِ
آیینِ
مردی؟
کزین یاران
به غیرِ چم
ندیدیم
....................
مگر آدم
ندیدید؟
شما این
صحنه هارا کم ندیدید
فقط
مثلی که
هرگز بَم ندیدید
صدایِ
انفجارِ انتحاریست
که زاییده
مگر آدم
ندیدید؟
......................
خودسوزی
نفس ازچنگ
ما دررفته دنیا
خبر درکوچه
ودر رفته دنیا
خودم
راپیش چشمت
میدهم در
که دیگ صبر
من سررفته
دنیا
.........................
بارِ فریاد
زخاطر کی برم
یادِ وطن
را
ستانم ازجفا
دادِ
وطن را
کشم تا
آنسویِ
معراجِ وجدان
به دوشم بارِ
فریادِ وطن را
....................
نورالله وثوق
۱۳۸۸/۶/۲۰
wosuq@live.de
تلخکها
--------
پاگِرد
دروغ آنسان
به اینان ورد
گشته
که شیطان پیش
شان شاگردگشته
چه می ایستی
به پای وعدةِ راست
به شهری
کو
پُرازپاگِرد گشته
..........................
گِردی عقل
زبان را
ناامیدی
وردگشته
توحُّش وردِ
هر هاتبرد گشته
چنان پیچیده
شهری درسیاهی
که عقلِ
مردمِ
ماگردگشته
.........................
تلخکها
چه تلخکها که
اینجا گِردگشتند
دروغین وعده
هارا ورد گشتند
پیِ
تبلیغِ
بُنگاهِ جنایت
فریکانسی به
هر هاتبرد گشتند
.........................
چترِدل
ستونِ
سنگرِسالوس گشتیم
برای دیده
هاکابوس
گشتیم
چراماخیسِ
بارانِ هواییم
مگرازچترِدل
مأیوس
گشتیم
..........................
دامانِ صدا
که می گیرد
زآتش دادِ مارا
نکرده جویِ
فکری یادِ مارا
به زن
دستی به
دامانِ صدایی
بکوب ای دل
درِفریادِ مارا
..........................
یخن گیرِ
به پَر تا
آنسوی فریاد
یارا
مترس ازهای
وهوی باد یارا
یخن گیرِ
صدای دیوودد شو
بگیر از
ناروایی
داد یارا
...........................
قامتِ ایمانِ
صداهادرگلوانبارگشته
میانِ دیده
دشمن خارگشته
دریغاقامتِ
ایمانِ دیروز
به پیشِ رویِ
دل
بردارگشته
..........................
بلاناقه
گهی سنگِ سرِ
راهِ دل
استیم
گهی
سنگربرایِ قاتل استیم
به ناحق
حق به باطل
می سپاریم
بلاناقه بلا
را محمل استیم
..............
گریبانِ
عسس
شکستم برجُ
وبارویِ قفس را
زجاکندم
بُن وبیخِ هوس را
زبندِ شک
یقین را
وارهاندم
گرفتم
تاگریبانِ عسس
را
...............
قسم خوردم
نه
سردارم نه
سامان دارم ایدوست
دلِ آتش به
دامان دارم ایدوست
نیارم
بر زبان
جزنامِ جانان
قسم خوردم که
تاجان دارم ایدوست
...............
رسمِ تازه
نشستم
فکرِسوزوسازکردم
سرِ دلهایِ
تان
رابازکردم
دلِ خودرا به
دریا می توان زد
همان رسمی که
من
آغازکردم
.................
نورالله
وثوق
۱۳۸۸/۶/۲۵
wosuq@live.de