سید موسی صمیمی

 28-08-09

تصویری از زندگی سیاسی کرزي و عبدالله، دو رقیب انتخاباتی

اولين نتايج رسمي انتخابات رياست جمهوري در افغانستان نشان ميدهد که رقابت اصلي بين حامد کرزي رئيس جمهور و عبدالله عبدالله وزير خارجۀ پيشين افغانستان صورت ميگيرد و اين دو سياستمدار تا کنون در کسب آراء از هم تفاوت کم دارند.

 اولين نتايجي که از جانب کميسيون مستقل انتخابات اعلام گرديد نشان ميداد که حامد کرزي 44،8 درصد و عبدالله 35،1 درصد آراء را بدست آورده اند. اما از آنجائيکه تا کنون تقريباً 17 درصد آراء شمار شده است، احتمال تغييرات کلي موجود است.

محتواي سياسي پيامي که رقابت تقريباً مساويانه ميان حامد کرزي و عبدالله عبدالله در انتخابات رياست جمهوري به همراه دارد، کاملاً روشن است. عبدالله وزير خارجۀ پيشين افغانستان درين انتخابات موفق شد تا مانع کسب اکثريت مطلق آراء از جانب کرزي گردد. اين مسأله براي پيشبرد روند صلح دموکراتيک در افغانستان سودمند واقع ميشود، زيرا در نتيجه مردم بيشتر از پيش باورمند ميگردند که در يک جامعۀ دموکراتيک تغيير زعامت کشور بصورت مسالمت آميز و با آراي عامه ميتواند صورت بگيرد.

اما نتايج قسمي انتخابات در کشور چندين مليتي افغانستان تا اندازه اي به تقابل دو جهت مخالف سياسي نيز مي انجامد. کرزي و عبدالله دو کانديد کاملاً از هم متفاوت اند. زنده گي سياسي و کارنامه هاي اين دو سياستمدار براي آيندۀ کشور از هم فرق دارند.

عبدالله، که 50 سال عمر دارد، بخاطري وارد عرصۀ سياست شده است که به عنوان داکتر طب، با در نظر داشت شرايط دشوار جنگي در کشور، در برابر به اصطلاح "بيماران" خود، خود را مسؤول ميداند. همزمان او کار خود را بخشي از مبارزه اش در برابر نيرو هاي اشغالگر اتحاد شوروي ميداند. افزون بر آن او در مراحل دشوار مسؤوليت ايجاد مناسبات خارجي کشور را به عهده داشت.

برعکس کرزي، که 52 سال عمر دارد، به عنوان فرزند محبوب قوم خود، نخست در هندوستان علوم سياسي را آموخت. پس از آن با برادران خود تجارت هاي سودمندي را در ايالات متحدۀ امريکا پيش ميبرد. بعد ها در حلقات سياسي افغانهاي خارج از کشور نقش کناری يافت.

عبدالله عبدالله داکتر چشم است که ماموریت سیاسی اش را درکنار احمدشاه مسعود درجبهه پنجشیر شروع کرده است

کرزي به ادامۀ نظام قوياً مرکزگراي رياست جمهوري تأکيد ميورزد. او در جريان مأموريتش به عنوان رئيس جمهور اين فرصت را براي توسعۀ بنياد هاي قدرت شخصي اش وسيله قرار داد، چناچه او در نتيجۀ ائتلاف هاي مصلحتي با قدرتمندان محلي، امتيازات سياسي را به عناصر اسلامگرا داد.

براي جلوگيري از چنين استفاده جويي ها، عبدالله عبدالله خواستار يک ساختار ملایم فدرالی در افغانستان است، که در آن مردم ولايات بتوانند در اتخاذ تصاميم مهم از طريق انتخابات آزاد سهم بگيرند. بدين منظور عبدالله يک برنامۀ نسبتاً مشخص اقتصادي را ارايه کرد. او براي مبارزه عليه فقر و بيکاري، راه رشد زراعت و حمايت از توليدات داخلي را در اولويت برنامه هاي کاري اش قرار ميدهد.

عبدالله که به عنوان وزير خارجه، برعکس کرزي، توانست مناسبات خوب را با کشور هاي همسايه برقرار سازد و آنرا بطور سازنده و مثمر بکار ببندد، در پشت پرده طرفداري ايالات متحدۀ امريکا را به خود دارد. او در اوايل نامطمئن و خويشتن دار معلوم ميشد، اما بعد ها در راه کسب قدرت آگاهانه گام نهاد و به اين ترتيب يک روند غير معمول و به اصطلاح پخته را پيمود.

غرب اين را بخوبي ميداند که نبايد به نفع اين يا آن کانديد مداخله کند، و اين را هم ميداند که جريان آزاد و عادلانۀ انتخابات بايد در صف نخست قرار داشته باشد.

با وجود تمام مشکلات و موانعي که بر سر راه قرار دارند، مردم افغانستان بایست همانطوريکه خود ميخواهند در مورد آيندۀ کشور شان تصميم گيرند. در يک نظام دموکراتيک لازم است که مردم بصورت مستقل بديل هاي در انتخاب  زعما و کارنامه هاي آنها داشته باشند.