به پاسِ رنگها یی که ازا نگشتان رفتند

................

رنگ تقلُّب

 ها ی ا ی رنگها كجا رفتيد

بی  خدا حافظی چرا رفتيد

به دروغ آمديد و خنديديد

راستی  را چه بی صدا رفتيد

    عرقِ پای تان كجا خشكيد

كه چنين داغ جابجا رفتيد

اول    صبحِ   پا ی مردی بود

كه به دنبال شب شما رفتيد

آشنایِ كدام نيرنگيد

كه ز سر پنجۀ صفا رفتيد

شانه بر شانۀ صدا ی فريب

باز از دست ما خطا رفتيد

شهری از پشت شیشه ها دیده 

كه در آغوشِ فتنه ها رفتيد

مثل صدها هزار رنگِ  دگر

پي پابوس كد خدا رفتيد

درنوردیده دشت ودریا را

در بدر سوی آشنا رفتيد

...............

نورالله وثوق 

کابل

18/7/1383

جنگِ تریاک
---------
-----------
خِفّت ناپذیر
سرافرازانِ خفّت ناپذیریم
ولو درچنگِ بی دردان اسیریم
نگاهِ تابِ دشمن پاندارد
اگرخودرابه دستِ کم نگیریم
------------------
 
بویِ تُند
 
درین وادی جنایت سهلِ سهل است
جنایت پیشه از مردان اهل است
گرفته دل زبویِ تُندِ  نفرت
فضا آلودةِ ویروسِ جهل است
----------------
تابو
مپنداری که کم سو گشته این دل
چراغِ راهِ رهپو  گشته این دل
زده برسینه سنگ عاشقی را
شکست هرچه تابو گشته این دل
---------------
نرخِ شلغم
صدایِ خودگرایی ها بلند است
جوابِ هر سوالی ریشخند است
نمی پرسد کسی اینجا به سالی
که نرخِ شلغم ای مردم به چند است
-----------------

چنگِ داغ
  
چه شد اندازِ نازِ باغ یاران
فتاده گُل به چنگِ داغ یاران
 
هزار ان را مجالِ زندگی نیست
گرفته شهرمارازاغ یاران
--------------------
باغِ زاغان
چنان زاتش چراغان گشته این شهر
 
که ازهرگوشه داغان گشته این شهر
 
سیاهی راشده دارالامانی
 
گمانم باغِ زاغان گشته این شهر
--------------------
داغِ داغ
خبرها لحظه لحظه داغِ داغند
خبرها گوهرانِ شب چراغند
تمام بلبلانِ چهچه پرداز
اسیرِ قار قار خیلِ زاغند
------------------
جنگِ تریاک
نه حر فِ  میهنِ پاک است اینجا
نه قلبی بهر ماچاکست اینجا
 
سرِ خط  نقطه نقطه  تابه آخر   
خلاصه جنگِ تریاکست اینجا
 ------------------
دیدهء ابلق
بیابادیدهء ابلق نگردیم
به هرسو این همه ناحق نگردیم
 
به خودآییم وخودرابت نسازیم
بسان دیگران مطلق نگردیم
--------------------
کج مسیر
خلافِ آنچه جویی کج مسیریم
به بُن بستِ تَوَهّم گیرِگیریم
سلول فکرِما تنگ است وتاریک
که درزندانِ خودخواهی اسیریم
--------------------------
 
میزبانی مهمان
دلم از ترسِ  تاریکی کفیده
ازین شب برنیارد سر سپیده
میان خانه مهمان میزبانست
به  حقِّ چیزهای ناشنیده
---------------

نورالله وثوق
۲۲/۵/۱۳۸۸