ستراتیژی انتخابات، صرف شعار

روند انتخابات در افغانستان برنامه ی است، که اتباع این کشور بار دوم آنرا عملاً به پای تجربه مینشینند. اما نکته عطف این بوده که هر فرد این دیار نسبت به روند برگذاری پروسۀ اول انتخابات، در این دور کاملاً دلسرد اند.

به گفته ی تعداد از مردم طبقۀ فقیر: آنها یکبار به پای صندوق های رأی دهی رفتند، اما طی این 8 سال که گذشت تا الحال کدام بهبود قابل ملاحظه ی در وضعیت زندگی آنها نیامده و هم اکثریت مامورین دولت، معلمان و جوانان  نا امید اند.

رسانه های گروهی داخلی و خارجی از یک ماه به این طرف روند پروسه انتخابات را از طریق برنامه های خویش برای آگاهی عامه انتشار نموده اند. که نتنها باور مردم را جلب ننمودند، بلکه برپایی این پروسه را شفاف نمیدانند؛ بخاطریکه هنوز هم گروه های مختلف مردم تحت تأثیر سران اقوام مختلف فعالیت میکنند وحتی پستهای رسمی و دولتی به دستور همین اشخاص و افراد سرشناس برای کمپاین کاندید مورد نظر ایشان برگزیده شدند.

اگر چی متخصصین این پروسه بالای ناظرین ساحوی که به 29 هزار حوزه در سراسر افغانستان تخمین شده تأکید مینمایند. این ناظرین از طرف نهاد های رسمی و جامعه مدنی معرفی میگردند، سوأل این جاست، آیا میتوانند کارگاه های انتخاباتی و صندوق های رأی دهی را شفاف و عادلانه کنترول کنند؟

مثال کوچک و زندۀ که از پروسه ی گذشته داریم این بوده؛ "اکثریت زنان و دختران ما در ولایات دوردست و ولسوالی ها بی سواد اند و وقتی به پای صندوق های رأی دهی رفتند، با وجود عدم آگهی درست ناظرین خود به جای شخص مذکور ورق انتخاباتی او را نشانی می نمود."

و یا به گفته ی مسوولین پروسه ی انتخابات روند شمارش آرأ را در همان مرکز که انتخابات عملاً صورت میگیرد انجام و بعد کاندید که بلندترین آرأ را داشت اعلان میگردد.این در حالیست که نتیجه ی شمارش آرأ به اساس فورمه های مربوط به پروسه توسط ناظرین خانه پری طی مراحل و تکمیل میگردد. و بعد به مرکز انتقال داده میشود، اینکه مشکلات عدم شمارش آرا در مرکز مشکلات ترانسپورتی، نبود امنیت انتقال و بلند رفتن مصارف یاد آور شده با آن هم مردم از بابت شفافیت این پروسه نگران اند.

بنفشه بهشتي

13 اسد 1388