افغانستان در انتهای يک دورۀ نا خوشآيند و آغاز يک مسير جديد قرار دارد، نا ملایمت های دولت قبلی و در مقابل تصور از آینده، نگرانی مردم را از حد بيشتر ساخته است؛ بر انگیختن این انگیزه ها عوامل زيادی را در بردارد که از آن جمله بهتر است به سه عامل بزرگ اشاره نمود:
1. تا جائیکه ما شاهد آنیم، اوضاع نا امن امروز در اکثريت ولايات و نقاط کشور خاطرات قوماندان سالاری و گروه بازی های ساليان قبل را در ذهن مردم تداعی ميکند.
2. اضطراب روز افزون مردم در حال حاضر بخاطر فقر و بيکاری جوانان بوده که همه روزه افزايش میابد.
3. مردم افغانستان انتخابات را در گذشته تجربه نموده اند، حالا سوالات زیادی مطرح میگردد: آيا در اين پروسه مشارکت ملی و شفافیت وجود خواهد داشت؟ آيا بعد از انتخابات افغانستان آیندۀ درخشان خواهد داشت؟ رییس جمهور آینده کی خواهد بود؟ این همه سوالاتیست که ذهن مردم را مصروف ساخته و گیچ شده اند.
مردم افغانستان از دولت حامد کرزی تجربه دارند؛ چون در 8 سال که گذشت چندان دست آورد قابل ملاحظۀ نداشته است، یک وجه اساسی، دليل اين مبحث موجوده کمک های مالی و اقتصادی جامعه جهانی میباشد که شامل اين دوره بوده است. اگر همکاری های جامعه بين المللی در رابطه به بازسازی افغانستان طی هشت سال گذشته را مقایسه نمائیم بی تردید میزان هنگفتی آن حیف و میل گردیده است.
با وجود ازدياد تعداد وزارتخانه ها در کشور و به خاطر نبود ظرفیت های لازم، اکثریت اين کمک های جامعه جهانی دوباره مسترد گردیده است، چون وزارتخانه ها يک پلان قانع کننده، چشمگیر و قابل ملاحظۀ برای تطبیق نداشته اند. باید یادآوری نمود، سرک های عبوری که در شاهراه های ولایات و داخل شهر ها طی این دوره ساخته شد اند، بار بار تخریب و باز سازی گردید ولی هنوز هم از کیفیت خاصی برای تداوم استفاده برخوردار نمی باشند.
طي اين مدت، پارلمان حيثيت يک سمبول (ناکارای) را اختيار نموده بود، ضمن آن وکلای منتخب مردم خانه ملت را به ميدان اختلافات درونی خويش مبدل ساختند و قسماً نظریات سازنده که بخاطر بهبودی زندگی مردم هم داشتند.
دولت آن طرح ها و نظریات پارلمان را چندان عملی نکرد، آقای رییس جمهور خود خواهانه عمل نمود و آقای رییس جمهور مصروف تطبیق شعار که میگویند: تفرقه بنانداز و حکومت کن بود. چنانچه در بازسازی کار هدفمند انجام نداد. و نیز جهت بهبود زندگی مردم کدام کار مفید و اساسی انجام نداد.
طور نمونه کابل قلب افغانستان به شمار ميايد در هر يک متر سرک های آن يک گدا و يا اطفال اسپندی و معتادین مواد مخدر وجود دارد که زندگی شبا روزی خود را به همين طريق ادامه ميدهد.
همچنان در زمان حکومت مؤقت و انتقالی وعده های که به مامورين، استادان و معلمین از طرف دولت در رابطه به امتيازات و معاشات شان در نظر گرفته شده بود با وجود آنکه رسماً اعلان شد، ضمن عملی نکردن اين امتيازات به آنها یک بی اعتمادی کلی مردم را نسبت به خود آقای رییس جمهور و دولت پیدا کرد؛ خلاصه انتظاری که مردم از حکومت و دولت مردان آقای کرزی داشتند عملی نشد و عوامل ديگری هم وجود دارد که ميتوان به صورت خلاصه ياد آوری نمود:
1- جنگ و نا امنی در اکثر ولايات جنوبی
2- عدم توجه به طبقۀ فقير جامعه
3- عدم توجه به آينده اطفال کشور
4- عدم توجه جدی در مبارزه با فساد اداری و ارتشأ
5- عدم توجه به مهاجرين
6- عدم توجه به زمینه کار و فعالیت جوانان
7- سپردن تقریباً "8" ولسوالی به طالبان
وغيره عواملی اند که ميتوان امروز دولت کرزی را مورد انتقاد قرار داد. آيا کرزی برنده خواهد شد؟ آیا ملت به وی دو باره اعتماد خواهند نمود؟ عکس العمل جامعۀ جهاني در اين مورد چيست؟
از موارد اساسی که توجه تمام کشور های جامعه جهانی و کمک های آنها را به خود جلب نموده بود مبارزه علیه کشت و توليد مواد مخدر بوده است که متآسفانه در حکومت گذشته با وجود آنکه منابع اساسی تولید مواد مخدره کشف شد اما دست داشتن دولت مردان باعث شد که جلو آن گرفته نشود.
همچنان با وجود این نا به سامانی ها طی سالیان گذشته آقای کرزی منیحیث یک کاندید در صحنه رقابت های انتخاباتی حضور یافته است است.
انتخاب شدن مجدد جناب کرزی چی بهبودی در آیندۀ افغانستان رونما خواهد شد؟
اگر در صحنۀ کارزار میدان انتخابات به دیگر کاندیدا نظری بیآندازیم کاندید مناسب و توانای که روند حکومت افغانستان را در آینده به بهترین وجه پیش ببرد کی خواهد بود؟
اما چیزی که مسلم است این است که اگر کرزی برنده شود سرنوشت مردم افغانستان بدان منوال خواهد بود که طی هشت سال گذشته بوده است.
بنفشه بهشتي
4 اسد 1388