مترجم :  ک . پیکار پامیر

آینده ی ماموریت نیرو ها ی کانادایی در افغانستان

روزنامه ی انگلیسی زبان (گلوب ان میل) چاپ تورنتو، در شماره ی مورخ 21 ماه جولای 2009 میلادی خویش گزارشی دارد مبنی بر سرنوشت نیرو های کانادایی در افغانستان پس از سال 2011 میلادی که خالی از دلچسبی نیست . بنابران، اینک ترجمه ی فارسی دری گزارش مذکورتقدیم میگردد :

" نظرخواهی اخیرپیرامون نقش کانادا در افغانستان واضح بود. درجه ی حمایت مردم  ازجنگ، در نتیجه ی افزایش تلفات جانی سربازان این کشور به پایین ترین سطح خود رسیده و توقعات عامه برای حصول پیروزی عاجل بلند رفته است .  اکثریت سوال شونده ها که توسط ( e.k.o.s)

و موسسه ی (ipsos) صورت گرفته ، خواستار آن شده اند که سربازان کانادایی باید پس از سال 2011میلادی از افغانستان خارج ساخته شوند، عین فیصله یی که  پارلمان کانادا  در سال 2008 میلادی آنرا صادر نمود. این البته بدان معنا نیست که کانادا از سربازان حمایت به عمل نخواهد آورد و یا مساعدت های انکشافی برای مدرن سازی افغانستان متوقف خواهد شد. بلکه  مردم کانادا صرفا نه میخواهند که نیرو های این کشور دیگر نقش نظامی در آنجا داشته باشند  و این ، بی دلیل نیست . کانادا  از سال 2002 تا کنون  در افغانستان نقش بازی کرده و حال ، علاوه از زمین ، حتا در  قوای هوایی هم نقش دارد.  کانادا تا امروز به تعداد ( 125) سرباز خود را از دست داده و تعداد زیاد دیگری هم یا از نظرفزیکی  و یا از رهگذرفکری زخمی شده اند. یعنی ما قیمت زیادی پرداخته ایم . بنابران، مردم کانادا حق دارند ، بخصوص در برابرعملیات تابستانی شورشیان و نتایج ماموریت سربازان کانادایی اندیشه داشته باشند.  تاحال به تعداد بیست هزار سربازکانادا دوره های ششماهه ی تمرین و جنگ را سپری کرده اند. برخی از سربازان ، مشغول سومین دور ماموریت شان در قندهار میباشند و برخی دیگر حتا تا پنج دوره ماموریت را هم پشت

سر گذاشته اند.  علاوتا ، سلاح و وسایل سربازان ما، در میدان جنگ ، از جمله ی سلاح های سبک ، نفربر و تانکهای (Leopard) میباشد که در اثر استفاده ی زیاد، ازحال رفته اند.  وقوع انفجارها نه تنها جان سربازان ما را می گیرد، بلکه وسایط نظامی را نیز از کار می اندازد. هرچند اتاوا (پایتخت کانادا) همه گونه امکانات را برای سربازان فراهم کرده ، ولی سرباز و وسایط جنگی به استراحت نیاز دارند. اما سوال اینست که آیا خروج کانادا از افغانستان، آنچنانکه پارلمان و مردم کشور تقاضا دارند، آسان خواهد بود؟  اولا، این احساس در مورد آنعده از افغانهایی  وجود دارد که خون داده اند و پول هنگفتی بالای شان مصرف شده است ، اگرکانادا ازان ها ببرد و آنان را ترک کند، نه تنها درد آوراست ، بلکه سایر متحدان ناتو نیز در آینده چنین خواهند کرد.  از سوی دیگر، اوباما سربازان امریکایی را از عراق به افغانستان انتقال داده و قومانده ی جنگ را خود بدست گرفته اند که بدین گونه، نا تو به یکطرف کشانده شده است .  این در حالیست که واشنگتن هنوز هم  از متحدانش تقاضای همکاری بعمل می آورد. ولی فشار امریکا  تا کنون ملایم بوده است ، تصور می رود که این فشار تا سال 2010 شدید تر شود و آنگاه برای  اتاوا دشوار خواهد بود در برابر اوباما  نه بگوید.  در عین زمان ، کانادا  پروسه ی انتخابات عمومی را نیز در سال 2010 به راه خواهد انداخت که این موضوعات ، قضیه را دشوار تر خواهد ساخت.  پس چه باید کرد ؟  اگر کانادا در عین موقف خود بخاطر خروج سربازانش از افغانستان قرارگیرد،  پروژه های عمران ولایتی  که کانادا تا حال در قندهار به راه انداخته است ، چه خواهد شد ؟  آیا  در این صورت ، تیم کاری  پروژه ها ی مذکور در آنجا باقی خواهند ماند ؟ و اگرباقی بمانند ، آیا قادر خواهند بود بدون حمایت نظامی به کار های شان ادامه دهند؟  در مورد رهبری پروژه ها  و سؤ استفاده ازان ها چطور؟  روند تمرینات اردو ی ملی افغانستان چه خواهد شد؟ زیرا درصورتیکه شورشیان شکست بخورند، اردو و پولیس  افغان نیازخواهند داشت تا  مسوولیت هایشان  را در یک سطح بلند تر بعهده بگیرند ؟  باز، در چنین صورتی ، آنها به یکتعداد از مربیان کانادایی غرض ادامه ی تمرینات ضرورت خواهند داشت . ادامه یابی این همه، محتاج حمایت و نظر مساعد حکومت و افکار عامه میباشد. . . پس ما تا سال 2011در کجای این قضایا قرار خواهیم داشت ؟ هیچ کس نمیداند !  موقف ما را چگونه گی وضعیت در کابل،

واشنگتن و اتاوا در دو سالی که در پیش داریم ، تعیین خواهد کرد. . ."  (پایان )

یادداشت مترجم :  قضیه ی افغانستان هما ن طورکه برای مردم ما در داخل کشور بغرنج و لاینحل شده است ، گهگاهی  برای کشور هایی که حضور مالی و نظامی و . . . در افغانستان دارند نیز سوأل بر انگیز جلوه می کند.  روشن نبودن سرنوشت جنگ ، تلفات سنگین جانی و مالی متحدین ، اختلافات درونی واشنگتن با لندن ، فشار افکار عامه ی کشور های سهم گیرنده ، عدم لیاقت و فساد مسوولان دولتی افغانستان در قبال موضوعات بزرگ  ملی ، رقابت های آشکار و پنهان ابرقدرتهای چین و روسیه در برابر امپراتوری امریکا ، تولید و قاچاق مواد مخدر، دست اندازیهای بیشرمانه ی کشور های منطقه به شمول عربستان سعود  و امثال آن، افغانستان را به گرهگاه خونین ترین تقابل منافع ممالک جهان مبدل نموده است .  لهذا  کانادا نیز ازنگرانی های ناشی از این  هنگامه و توفان مستثنا مانده نه میتواند .