حق
گر زنده گی به حیث ً یک انسان حق است مرا؟
آبم به جام واغذیه در خوان حق است مرا
با کار و بار و زحمت و با اینهمه تلاش
عیش ً جهان تا سرحد ً امکان حق است مرا
مهراست به مهر جواب ومرا زور جواب به زور
حفظ ً مقام و مال و سر و جان حق است مرا
نه خوف بود ز مسجد و نه ترس ز سلطنت
آزادی ای بیان به هر زمان حق است مرا
در لابلای ظلمت و طوفان ً رنگ به رنگ
یک سر پناۀ محکم و رخشان حق است مرا
عالم مباد به شکوۀ از پرس و جوی من
اطلاع ز اصلٔ فائده و نقصان حق است مرا
دیگر مرا به خوب و بدٔ ذاهدان چه کار ؟
دوری اگر ز مردمٔ نادان حق است مرا ؟
تا کی منم اسیرٔ جهالت به نامٔ کیش ؟
جنگ و گریز ز حلقه ً زندان حق است مرا
برٔ رفاۀ از خود و بیگانه در جهان
داد و ستد با کفُر و مسلمان حق است مرا
سر مـی نهـم به خـاکٔ وطـن بـنـده وار بـه شـوق
"خارکش" به عشق فروختن ٔ ایمان حق است مرا
ماه می ۲۰۰۸
مرا در زنده گی رفتار خرامان می شود معلوم
و یا که گردش دوران شتابان می شود معلوم؟
نه رفت و آمدیست دیگر، ز وقتٔ کم ، نه پیوندی
نه قاصد بر سر راه و نه مهمان میشود معلوم
به هر سو بنگرم بینم که حق را می کنند پایمال
به هر سو بنگرم شخصی پریشان میشود معلوم
جهان افتاده است یکسر به کام چند نفر زردار
عجیب نیست گر بسی خیل ٔ گدایان میشود معلوم
نیاید در نظر دیگر چراغ ٔدوستیها روشن
چراغ ٔدشمنی لیکن درخشــــــان میشود معلوم
زکین ٔ ظالمان دربین،زبین رفت امنیت یکدم
جهان ٔ بیکران جنگ را چو میدان میشود معلوم
چنان ظلمت دمید در دهر که حتی آسمان تار شد
تحیر چیست اگر شخصی هراسان میشود معلوم ؟
نه خنده بر لبیست ظاهر،نه شادی در دلیست پنهان
به عوض از غم ٔ دل اشک به چشمان میشود معلوم
پی ویرانی اند بسکه به فرمان مردم جاهل
به هر سو بنگری دشت و بیابان میشود معلوم
مگر آزادی است دیگر گناۀ بس عظیم "خارکش"؟
که هر سو حلقۀ زنجیر و زندان می شود معلوم
تابستان ۲۰۰۸
مـن ز سر تـا به پــا چو افـغـانـم بـرٔ نـامـوس هـمیشه قـربـانـــم
گاه زنم حرف ز حق و گاه از دین گـاه کـمـونیست و گـاه مسلمانم
گـر بـه تکرار کشند مـرا از تیغ ؟ بـاز وفـادار بـه عـهـد و پـیمانم
گـر چه کـه نیست در بـساط آهــم بـیشتر از خـود به فکر ً مهمانم
قـصه هــایـم مـبـالـغـســت اکــثر کـه در ایـن باب همیشه طوفانم
دست نه بردارم از عیاشی ای خویش گـر چـه اکـثر بسی پریشـــانــم
چندی هـم لاف بـود به گفته ٔ من مـن در ایـن فـن شـه ٔ حـریفانم
در جـوانمردی و رفـیـق بــازی بـهتریـن در جـمع جـهانیانـــــم
یا خرافـات یا تنبلیست مــوجـب یــا شـه ً خـائن است کـه پسمانم
کــار دشـوار نـباشـدم مـطـلوب مــن طــرفــدارٔکـار آســانـــــم
هـیچ ز حـیـوان خـوشم نمی آید در اول مـن بـه فـکـر انـسانـــم
گاهی جان و جهان کنم بخشش گـاه ز یک تـار مـو بـه نـقصانـم
زانـکه ذاتــا" مـنم احــساساتی زود خوشحال و به زودی گریانم
گــاه مفیدم بسی فـرشته صفـت گاهی بی حد مضر چـو شیطانم
خوش بود مُلک مرا بسان بهشت حیف که نه خوش و نه قدر دانم
می زنم ثلث عـایدات بـه شـکـم مـن بـه رأس شـکـم پـرسـتانـــم
عشق به آزادی است به رگ رگ من بـر ضـد قـیـد و بـند و زنـدانــم
ظاهر و باطن است مرا یکسان از دورو و دوپُـشــت گـریـزانـم
دوستی و دشمنیست مرا اصلی گـاه ز مـهر گـاه ز کینه سوزانم
عادت است حیف که پوچ زبانی مرا نـاپـسـند در مـیـان خـوبــانــــــم
شُهره در دهر ز غیرت و ننگم چـونـکه خـان و پـتان و اوغـانـم
بازی ام بزکشیست مخاطره وار کاکه ام ،تیر من از سر وجانـــم
سُلـطـه ً اجـنبیسـت قـبـول هـرگز ســلحــشورم هـمــیـش بـه میدانم
ارج گزارم به جرگه در همه حال رهــسـپار در ره ً نــیــاکــانـــــم
گــاهـی آراسـته بـا دریشی مـنـم گـاهــی بـا پـیـراهـن و تـنـبـانـــم
چندی هم شـُهره ام ز چرس ً سیاه یـا ز خـربـوزه ً امـام جــانــــــــم
یـا ز بـیـت ً مـلا مـحـمـد جـانـم یـا هـننـوز هـم ز بـت ً بـامـیـانــم
یـا ز راه ً ابـن ً سـینـا و جــلال یــا ز احــمــد یـا ز امــــان خـانم
گرچه گویم که رقص بد است لیکن خـوش بـه سـاز ً اتـن بـه مـیدانـم
نان و شورباست مرا غذای لذیذ یا که از قابلیست که خوش خوانم
قـصه ام مـن ز قـنـدهــاری انــار داســتان از لـعـل ً بـدخـشـانـم
هرچه هستم ز خوب و بد " خارکش "
افتخار است به من که افغانم
خارکش
خزان ۱۳۸۷ مونشن