نصیرمهرین

19-01-09

بیاد دردها و رنجهای مردم فلسطین

  پس ازچاشت روزپنجشنه،رسانه های سرتاسری امریکا خبری را پخش کردند که؛ ساعت 31/ 15به وقت نیویارک ، یک طیارۀ مسافر بری، ناگزیربه فرودآمدن به روی آب شده است. تصویرهاوخبرهای که ازصحنه های هیجان آورنجات 155تن سرنشینان وکارکنان طیاره منتشر شد ،برای بیننده گان احساس خوشی  میافرید.

شهردارنیویارک، پیلوت طیاره راقهرمان خواند ویکی ازمسافران،نجات خویش را ازمرگ، لزوم دید خدا وهوشیاری پیلوت طیاره خواند.

اینک دو روزاست که در بارۀ پیشامد برخورد پرنده گان با ماشین آن طیاره، موفقیت عملیۀ نجات وسرگذشت سرنشینان سخن می گویند. اما احساس خوشی وآرامشی که ازعدم وقوع حادثۀ غم انگیزدست میداد،لحظات بعدتربا دیدارهای غم انگیزمردم فلسطین به پایان میرسید.

در آنسوی قارۀ امریکا واوروپا، طیاره های اسراییلی ،برسرمنازل مسکونی فلسطینیان همچنان مانند هفته های پیشین ،بمب وآتش فرومیریختند . چشمان بیننده گان برآن اندکی از تصویرهای که انتشار یافته، خیره میشدند که چگونه پیلوت های طیاره های اسراییلی ،با استفاده ازتمام امکانات پیشرفتۀ تخنیکی وبی بهره گی ازاحساس انسان، فرمان سوختن و ویران کردن وکشتن راانجام میدادند.

در نیویارک همه چیزبرای آن قناعت بخش بود که جان انسانها رانجات داده بودند، اما برای خونریزیها درفلسطین، رضایت اسراییل وهمنواییان قدرتمند امریکایی واروپایی و . . . آن به قناعت گاهی نمیرسد. مردمان آنجا را به خاک وخون میکشند، منازل راویران میکنند تا "حماس" راسرجایش بنشانند.! مگرآیا در روزگارانی که از "حماس" وراکت افگنی ها به سوی اسراییل خبری نبود، نظامیان اشغالگراسراییلی، آن سرزمین رابا رنگ سرخ وخونین مردم آنجا نیالودند؟

در زمانی که کودکان سنگ وکلوخ بدست فلسطینی، در سرزمین خویش بنای مقاومت وخروش وفریاد انتفاضیه رانهاده بودند،سینه های شان راگلوله های داغ اسراییلی مشبک نمی کرد.؟

در آنجااز سوی اسراییلی ها،هدفی دنبال شده ومیشود که مبتنی است بر تداوم غصب سرزمین های فلسطینیان وکشتار بیدریع رنجدیده گانی که چند دهه میشود با رنج زیسته اند. جنایات جاری، در ادامۀ تحقق همان اهداف رهبردی ، برگی از دفترچۀ حق تلفی وغم آفرینی هاست .

اما در باختر زمین ،انسانها رااز تقبیح آن جنایت ،دور نگهداشته اند. این سیاست غیر انسانی که ازخواستگاه بی توجهی به حقوق حقۀ مردم فلسطین وهمنوایی با سیاست تجاوزگری وانسان کشُی اسراییل برخاسته است، کتله های وسیعی از انسانهای این جوامع رادر آغوش پرورش گرفته است . ازینجاست که انسانها را با توجه به حق ایشان وکرامت انسانی آنها نمی بینند. بلکه با توجه به مصالح ومنافع خویش بدانها می نگرند. درنتیجه چند هزارفلسطینی محروم ومظلوم که در اثربمباردمانها و بدلیل بیدوایی وبی سرپناهی شباروزی جان داده ویا هزارانی که درمعرض مرگ قراردارند،مورد توجه قرار نمی گیرند.

نیروهای اسراییلی برای آنکه تلفات جانی نبینند ،ازبمباردمان کورویا با هدف مشخص نظامی استفاده کرده ؛ایجاد رعب وترس را نیزدر میان فلسطینیان گسترش میدهند. در حالیکه نتایج چنان بمباردمانها همیشه معلوم وجگرخراش است؛و در حالیکه هرروز صدها تن دیگربه زخمی های تجاوز افزوده میشود ،انسان جوامع باختر زمین در پرتو موفقیت آموزش های دوگانه نگری ، برای آنان دل نمی سوزانند. زیرا این دل سوزی بیان حال واحساسی باید باشد که غم واندوه را دریابد ، مصایب وپیامد های جنایات را بشناسد وانسان را درمرکزتوجه خود قرار بدهد. اما درین جوامع نزد اکثریت سیاستمداران ومردم متأثراز تلقیات آنها، انسانهای جوامع زیرفشاروستم برای رنج بردن وگردن ماندن به خواسته های نامعقول وداشتن موقف خاموشانه درنظرهستند.

مردمان بسیاری از کشورما ،که چند دهه است با بمباردمانها، راکت اندازی ها وبیرحمی ها وابعاد شرارت آمیز جنگ های مختلف آشنایی دارند،رنجهای مردم فلسطین رادرمیابند. هیچ دلیل موجهی نمیتواند پذیرفته شود که وظیفۀ تقبیح جنایات درفلسطین را توجیه نماید. نه سیاست های نامعقول ونامطلوب "حماس" ،نه سیاست های سؤاستفاده جویانۀ جمهوری اسلامی ایران،ونه دفاع تروریست گرایان ویاگروه های نامطلوب کشورما، ازفلسطین میتوانند،توجیهی برای نیندیشیدن مسألۀ فلسطین باشد.تجاوزنیروهای اسراییل درسرزمین فلسطینو بمباردمانهای غیرانسانی ،سیاست های مزورانه وتشویق آمیز متحدین امریکایی ، اروپایی وعربی آن همه وهمه مستلزم ابراز مخالفت میباشد. .

در آنجا، اسراییلی ها تصمیم گرفته اند تا حق مشروع فلسطینیان رازیرپای بگذارند. وهر نیرویی را که با هرسیاست وعقیده یی به مقابله برخیزد وازبدست آوردن آن حق مشروع سخن بگوید،به سلاخ خانۀ کشتارهای میفرستند که تابلوهایش ،با شعار های کاذب"دفاع از حقوق بشر" و " مبارزه علیه تروریسم " مزین شده است .

انسان جوامع دردیده ورنج آشنا،در دلش احساس خوشی موج میزند که 155 نفر مسافر طیاره یی زنده ماندند. و در پیوند آن ،اندوه ورنجی همراه با احساس همنوایی با کودکان ومادران فلسطینی وبیگناهانی که قربانی بی اعتنایی های پیلوتان ناتو درافغانستان می شوند نیزاو را همراهی میکند ؛اما آنانی که احساسی جزاندیشیدن به خونریزی ندارند ویکی ازعوامل تروریست زایی نیز هستند،این احساس را در نمیابند.