گذری بر اوضاع امریکا ، منطقه و افغانستان
باردیگر، پس از هشت سال حاکمیت حزب جمهوریخواه به رهبری (جورش دبلیو بوش)، باساس حکم قانون اساسی ایالات متحده ، موعود انتخابات عمومی برای گزینش رییس جمهور دیگری برای این کشوربزرگ جهان فرا رسید و در هفته ی اول ماه نوامبر امسال پایان یافت . با پیروزی ( حسین بارک اوباما) از حزب دموکرات برحریف سیاسی (جمهوری خواه اش) ، حاکمیت دولتی امریکا باردیگر از دستی به دستی شد . این دست بدست شدن قدرت درچهارچوب امپراتوری بزرگ کنونی ، عده یی را مسرور و مبهوت گردانید ، زیرا ، مبهوت شده گان می پندارند ( بارک اوباما) که بمثابه ی یک سیاه پوست و برخاسته از میان سیاهان استثمار شده ی ایالات متحده ، اکنون قادر شده خودش را تا عالی ترین مدارج دولتی چنین کشور بزرگی برساند و نیز، با وعده هایی که حین مبارزات انتخاباتی برای " تغییر" آوردن در " راه و رسم سیاسی " حاکمیت امریکا برای مردم سپرده است ، دیگر، اوضاع ، چه در داخل ایالات متحده و چه در افغانستان و منطقه رو به بهبود خواهد رفت و عدالت برای مردمان این کشور ها تآمین خواهد گردید و . . . باید به این عده ی خوشباور با صراحت گفت که نه ، چنین نخواهد بود و چنان هم نخواهد شد! رییس جمهور جدید امریکا که خود در بند یک سیستم مسلح، مسلط و متمول جهان بوده و همانند همه ی روسای جمهور این کشور ، سوگند وفاداری وحراست از این سیستم را بجا خواهد آورد، هرگز نمیتواند پا از گلیم معین خویش فرا تر نهد. آنچه پالیسی سازان کهنه کار عقب پرده قبلا طراحی کرده وخواهان انجام آن درسالهای آینده اند ، (اوباما) یا هر رییس جمهور دیگری مجبور خواهد بود در جهت به پیروزی رسا نیدن همان طرح گام بردارد ، و الا ، هرگز از چنگ بلا های مرعی و نامرعی درون سیستم رهایی نخواهد یافت .
واما ، اوضاع منطقه : کشور های منطقه که یا وابسته و دست نگر این قدرت جهانی اند و یا از طرح ها و سیاست ها ی آن متآثرمیباشند، همچنان متاثر و دست نگر خواهند ماند و هیچ راه برون رفت از این چنبر اختاپوسی ( لا اقل در زمان های نزدیک ) سراغ نخواهند داشت . اهداف و سیاست های جمهوریخواهان پیرامون ایران ، هند ، روسیه و ممالک حوزه ی آسیای میانه توسط ( بارک اوباما) نیز تعقیب خواهد شد . در مورد پاکستان و افغانستان از دید نظامی و برنامه های استراتژیک امریکا ، ممکن است یک سلسله تحرکات ، اقدامات و فعالیت های مصلحت آمیز نسبتا جدید جنگی و دپلوماتیک رویدست گرفته شود که آنهم در جهت تعمیل اهداف و پالیسی های خود خواهانه ی این کشورو حفظ متحد ین وفادارش صورت خواهد گرفت .، لیک روزگار اکثریت مردم محروم و مظلوم افغانستان نه تنها بهتر نخواهد شد ، بلکه بد تر و رقت بار تراز پیش نیز خواهد گردید. البته ( بارک اوباما) بحیث رییس جمهور سوگند خورده ی امپراتوری امریکا تلاش هایی بخرچ خواهد داد تا در " رفع " بحران بزرگ مالی که میراث نظام سر مایه داری و کار کرد های سلفش میباشد و بدان دست و گریبان است ، کارها و " ابتکاراتی" صورت گیرد و در مورد به پیروزی رسا نیدن " جنگ علیه تروریسم " در منطقه و افغانستان نیز توجهاتی مبذول خواهد نمود ، ولی هرگاه تلاش های وی از راه نظامی و اقدامات تلافی جویانه به نتیجه نرسد ( که نخواهد رسید ) ، مجبور خواهد شد جانب متحد گلشن و گرما به ی اروپایی اش ( بریتانیا ) در تبانی ها و سازشهای رهایی جویانه را در پیش خواهد گرفت . هرچند که گهگاهی چون دو برادر بر سر تقسیم مال و منال " پدری " نا راض شوند و پرخاش هایی انجام دهند.
در پایان این صحبت باید گفت که هرگاه حلقه یا حلقات پنهان ، ولی همه کاره ی پشت پرده امپراتوری امریکا که افکار، اندیشه ، شخصیت ، اراده و وفاداری و حتا قدم های هر کاندیدای ریاست جمهوری دربرابر نظام تعیین شده ی سرمایه داری را دقیقا زیر نظر داشته و دارند ، اندکترین شک و تردید ی علیه ( اوباما) میداشتند ، ( اوباما) هرگز نمیتوانست روی پیروزی در انتخابات را ببیند . پس ، خوش باوران و ساده اندیشان ما باید بخود آیند و امید به هیچ و پوچ نبندند. (پایان)
پیکار پامیر – تورنتو