منحصر به فرد

بلای وادی غربت چنان جــــــــوید مرا

که ذره گشتم و خورشــید هم ندید مرا

میــــان حکمت و مقصد تناسبیست ولی

فلـــــک برای چه و از چه آفــرید مرا؟

زبان مــــــــــــادری ام را کسی نمیداند

اگرنه کهنه زری کویی میخــــــرید مرا

غلام یاری آن یـــــــــــــــار دوراندیشم

که با تمام فواصل همــــــــی رسید مرا

جهان فدای رفیق عـــــزیز و نیک آیین

که داشت حرف فراوان و می شنید مرا

گذشت آنکه حوادث به شیوه ای قلـمش

به هر دقیقه دگــــــــرگونه میکشید مرا

مجــــــــــــاز بود که ناگاه شهپر عشقـم

زهرچـــــــــــه بوی تعلق رسد برید مرا

به قصد آنکه گریبـــــــان خویشتن ګیرم

جنون بجای گریبــــــــــــــان وادرید مرا

قلـــم زبسکه مرا منحصر به خویشم دید

به هــــر چه صفحه رقم میکند جلید مرا

صریر خـــــــامه ای نرم کدام شاعره ام؟

منزه صفحه ای بـــــــائیست تا شنید مرا

محمد قاسم هاشمی

 ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۸

لیون ـ فرانسه