ستم نامه عزل ستمگران
هرات
دلم گرفته وگريد به كشته هاي هرا ت بخون نشسته د وچشمم د رعزا ي هرا ت
شكسته د رقـفس سينه پر وبا ل دعــا بـريد ا شك فــرستم مگـــر بـرا ي هرا ت
چود رزمانه زطامات نيست پرسشگر به ا زخــدا ي بگيــريم خـونبهــاي هرا ت
چوا رغوان ببر كرده با زلبا س عزا زتا رخــون سرشـتـنـد مگـر قباي هرا ت
سياه جـا مه بپوشند بگاه ما تم وسوگ زخون سرخ بود سرخ چراعبا ي هرا ت
كجاست كا وه اي آ هنگران رستاخيز كـه سـرزكـيـنـه ببرد زا ژدهــا ي هرا ت
زآ ب چشمه ا وبي خون فــوا ره زند كه د يده د يده اي ا ود رد ماجراي هرا ت
بخون غرقه زد يوسيا" وا كوان است كجا ست رستم د ستان سرخ لواي هرا ت
بخون پا ك شهيــدا ن چو آ سيا گرد د كجا ست يورش توفا ن ا شكهــاي هرا ت
ضحاك فتنه وبيداد وما ردوش"سيا" بخــون غـرقه نمود با ز روستا ي هرا ت
بگوصبا توبه دا ناي روزكارسيمرغ كه غيــر تـونبــود هيچ مــرتجا ي هرا ت
رسول غم به منا برصلاي عام خوا ند كجاست چاوش حارس وكد خداي هرا ت
ستم نام ا ي عــزل ستمگــرا ن با شد خروش وضجه وفرياد وهاي هاي هرا ت
زعقل كد يه نمودم كه چيست چاره غم بحكــم گفت قيــام ا ست ره بقــا ي هرا ت
داكتر عبدالله محمودي
سيد ني 28/8/2008