ستم نامه عزل ستمگران   

              هرات                                  

 

دلم گرفته وگريد به كشته هاي هرا ت            بخون نشسته د وچشمم د رعزا ي هرا ت

شكسته د رقـفس سينه پر وبا ل دعــا             بـريد ا شك فــرستم مگـــر بـرا ي هرا ت

چود رزمانه زطامات نيست پرسشگر            به ا زخــدا ي بگيــريم خـونبهــاي هرا ت

چوا رغوان ببر كرده با زلبا س عزا              زتا رخــون سرشـتـنـد مگـر قباي هرا ت

سياه جـا مه بپوشند بگاه ما تم وسوگ             زخون سرخ بود سرخ چراعبا ي هرا ت

كجاست كا وه اي آ هنگران رستاخيز             كـه سـرزكـيـنـه ببرد زا ژدهــا ي هرا ت

زآ ب چشمه ا وبي خون فــوا ره زند             كه د يده د يده اي ا ود رد ماجراي هرا ت

بخون غرقه زد يوسيا" وا كوان است             كجا ست رستم د ستان سرخ لواي هرا ت

بخون پا ك شهيــدا ن چو آ سيا گرد د             كجا ست يورش توفا ن ا شكهــاي هرا ت

ضحاك فتنه وبيداد وما ردوش"سيا"              بخــون غـرقه نمود با ز روستا ي هرا ت

بگوصبا توبه دا ناي روزكارسيمرغ              كه غيــر تـونبــود هيچ مــرتجا ي هرا ت

رسول غم به منا برصلاي عام خوا ند            كجاست چاوش حارس وكد خداي هرا ت

ستم نام ا ي عــزل ستمگــرا ن با شد             خروش وضجه وفرياد وهاي هاي هرا ت

زعقل كد يه نمودم كه چيست چاره غم            بحكــم گفت قيــام ا ست ره بقــا ي هرا ت

                  

داكتر عبدالله محمودي

سيد ني 28/8/2008