کـشـتـی بـشـکـسـتــــــه

 

ا ی خــــدا! ا یـــن بــنـــده ا ت،عــا قــــل نـمــــا

روز وشــــب وی را بــخــــود، مــا ئــــل نـمـــا

ا زد رخـــویــشــــت مـــرا نـــش، ای کــــریـــم

کــشـــتـی بـشـــکـســتـه ا ش، ســـا حــــل نـمـــا

 

بــنـــــدهء عـــا صــــی

 

ا ی خــا لــــق بـــی نــیــــا ز، نــیــــا زی دا رم

بــرد رگـــه پـــا د شــــا هــــیـــت ، رازی دا رم

مـــن بـنــدهء عـــا صـــیم، تــو بـخـشـــا یــنــــده

رحــمــــی بــنــمــــا، ســــوزو گــــدا زی دا رم

۸ فبروری ٢٠٠۳، سد نی

دریــــا ی کـــــــرم

یـا رب زرهِ لــطــــف وکـــــرم، مـــا را بـخــش

غـفـّـا رتـوئی، بـه ا ســم اعـظــم، مـا را بـخــش

مـا عــا صی وغـا فـلـیـم وشـرمنــده زخــویـــش

دریـا ی کــرم، بـه حَـبـل مُحکــم، مـا را بـخــش

 

عـمــرهــدررفـتــه

 

ا ی خــا لــق بـی نـیــا ز، تــنــــم دا رد ســـــوز

وزعـمـــرعــزیـــزنبـا شـــد م، جـــزچنــــد روز

هــــرگــــزنـشـــد م، مــصـــد رکـا ری نـیـکــی

یـــا رب زکــــرم مــرا بـبــخـشـــا ی ا مـــر وز

 

نــــــورقـــــــرآ ن

 

یــا رب تــومــرا، بـحـــق پـا کـــا نـــت بـخـــش

ا زلـطـــف وکـــرم، بـشــا ه مـردا نـــت بـخـــش

هـــرچـنــــد مـنــم بـنـــــدهء نــا پــــا ک وبـــدی

شــا هــا! تــومـــرا، بـه نــورقـــرآ نـت بـخـــش

 

بـیـچــا ره وبـیـمـــا ر

 

بـیـچــــا ره وبـیــمـــــا روزَحِــیـــــرم، یــــا رب

در ورطــــهء زنــد گـــی ا سِــیـــــرم، یــــا رب

وزعَــجْـــزکــــریـمـــا، بــه د رت  رو کــــرد م

پــا کـــــم زگــنـــاه کـــرده، بــمــیـــر م یـــا رب

 دوکتور اسد الله حيدری