کـشـتـی بـشـکـسـتــــــه
ا ی خــــدا! ا یـــن بــنـــده ا ت،عــا قــــل نـمــــا
روز وشــــب وی را بــخــــود، مــا ئــــل نـمـــا
ا زد رخـــویــشــــت مـــرا نـــش، ای کــــریـــم
کــشـــتـی بـشـــکـســتـه ا ش، ســـا حــــل نـمـــا
بــنـــــدهء عـــا صــــی
ا ی خــا لــــق بـــی نــیــــا ز، نــیــــا زی دا رم
بــرد رگـــه پـــا د شــــا هــــیـــت ، رازی دا رم
مـــن بـنــدهء عـــا صـــیم، تــو بـخـشـــا یــنــــده
رحــمــــی بــنــمــــا، ســــوزو گــــدا زی دا رم
۸ فبروری ٢٠٠۳، سد نی
دریــــا ی کـــــــرم
یـا رب زرهِ لــطــــف وکـــــرم، مـــا را بـخــش
غـفـّـا رتـوئی، بـه ا ســم اعـظــم، مـا را بـخــش
مـا عــا صی وغـا فـلـیـم وشـرمنــده زخــویـــش
دریـا ی کــرم، بـه حَـبـل مُحکــم، مـا را بـخــش
عـمــرهــدررفـتــه
ا ی خــا لــق بـی نـیــا ز، تــنــــم دا رد ســـــوز
وزعـمـــرعــزیـــزنبـا شـــد م، جـــزچنــــد روز
هــــرگــــزنـشـــد م، مــصـــد رکـا ری نـیـکــی
یـــا رب زکــــرم مــرا بـبــخـشـــا ی ا مـــر وز
نــــــورقـــــــرآ ن
یــا رب تــومــرا، بـحـــق پـا کـــا نـــت بـخـــش
ا زلـطـــف وکـــرم، بـشــا ه مـردا نـــت بـخـــش
هـــرچـنــــد مـنــم بـنـــــدهء نــا پــــا ک وبـــدی
شــا هــا! تــومـــرا، بـه نــورقـــرآ نـت بـخـــش
بـیـچــا ره وبـیـمـــا ر
بـیـچــــا ره وبـیــمـــــا روزَحِــیـــــرم، یــــا رب
در ورطــــهء زنــد گـــی ا سِــیـــــرم، یــــا رب
وزعَــجْـــزکــــریـمـــا، بــه د رت رو کــــرد م
پــا کـــــم زگــنـــاه کـــرده، بــمــیـــر م یـــا رب
دوکتور اسد الله حيدری