پیکار پامیر- تورنتو

محفل بزرگداشت از ابوالمعانی بیدل در تورنتو         

شام  شنبه ، پنجم ماه جولای سال روان ، محفل شکوهمندی بخاطر بزرگداشت  از ابوالمعانی بیدل ، بزرگترین شاعر پارسی گوی و اندیشه ورز قرن یازدهم خورشیدی از طرف انجمن ادبی ذوق و معنی  دربزرگ شهر تورنتوی کانادا دایر گردید .

تدویر محفل مذکور که قبلا ازطریق رسانه های جمعی  به اطلاع هم میهنان عزیز  رسا نیده شده بود ، ساعت پنج عصر با خوش آمد گویی حضار ازسوی شاعرجوان و مستعد افغان ( هارون راعون ) و قرایت آیاتی ازکلام الله توسط قاری رشیدی آغاز گردید .

سالون مربوط به محفل متذکره که در موقعیت خوب و مرکزی شهر تورنتو قرار دارد ، از طرف گرداننده گان آن با سلیقه ی خاص مرتب گردیده و از آغاز تا پایان، از نظم قابل توجهی  برخوردار بود .  در دهلیز سالون ، میز هایی قرار داشت که بالای آنها کتب و آثار ادبی ، سیاسی  و تحقیقی غرض فروش برای علاقه مندان گذاشته شده بود . 

منسوبین انجمن ادبی ذوق و معنی ، برنامه را به سه بخش منقسم نموده بودند : بخش سخنرانی ها و تحلیل ها پیرامون شخصیت ، اندیشه و عرفان ابوالمعانی بیدل ، بخش میز مدور غرض طرح سوال ها و جوابها میان سخنرانان و حضار  و بخش زمزمه ی اشعار بیدل در لابلای آهنگ و  موسیقی کلاسیک  .

 سخنرانان این محفل بزرگ  عبارت بودند از  آقایان داکتر عبدالقیوم بلال ، اسدالله شعور، استاد یوسف کهزاد ، پیکارپامیر ، ربانی بغلانی ، معروف پوپل ، خانم حبیبه کرامت ،  حبیب فضل       نماینده ی انجمن ادبی نوای نیستان ازشهر مونتریال و استاد سمیع رفیع .

داکتربلال ، شرحی پیرامون زنده گینامه ی بیدل ارایه نمود ، اسدالله شعور اختصاری از سیر " بیدل و بیدل شناسی در افغانستان"  را بخوانش گرفت ، استاد یوسف کهزاد که بهمین مناسبت از ایالات متحده ی امریکا وارد تورنتو شده بود ، صحبت دلچسبی در اطراف اندیشه های ابوالمعانی داشت که مورد استقبال زیاد قرار گرفت ، خانم حبیبه کرامت ضمن آنکه  نمونه هایی از اشعاربیدل در مورد زن را خواند ، این سوال را مطرح نمود که دلیل اساسی نزد این مرد بزرگ شعر و عرفان (بیدل) مبنی بر سرایش اشعار " کم بینانه " اش در باره ی زن چه بوده است؟

پس از جلسه ی سوال وجواب و چند دقیقه تفریح ، آقای حبیب فضل    نماینده ی انجمن ادبی نیستان شعر بلندی از ابوالمعانی بنام " تلاش دیدار " را با شیوه شیوا  خواند  و به تفسیر آن پرداخت .  پیکار پامیر ، پیرامون شخصیت مبارزاتی ابوالمعانی بیدل و اینکه حضرت شان همیشه در کنار مردم مظلوم و محکوم جامعه علیه حاکمان ظالم ایستاد و بمبارزه پرداخت  ، سخنرانی نمود .  ربانی بغلانی در اطراف  " اندیشه و تفکر بیدل " بحث نموده اظهار داشت که  هنوز هم مطالب زیادی برای گفتن دارد و اما کوتاهی زمان در چارچوب محفل، اورا مجبور میسازد تا گفتنی ها را فشرده سازد  . معروف پوپل که غرض اشتراک و سخنرانی در این محفل از ایالات متحده ی امریکا به کانا دا آمده بود، نمونه های کلام بیدل همه دل را در لابلای صحبت های شیرین خویش زمزمه نمود که مورد توجه حضار واقع شد .  سمیع رفیع بیدلشناس و غزل سرای توانمند افغان که از اروپا طی طریق نموده بود ، طی سخنرانی نسبتا مفصل خویش راجع به زنده گی و تفکر روحانی و عرفانی ابوالمعانی بیدل با خوانش نمونه های کلام وی، شرحی ارایه نمود .  آقای محمود فرملی یکتن ازفرهنگیان جامعه ی افغانی در شهر تورنتو ، نوشته و شعر آقای سید زاده  راجع به  حضرت بیدل  را که به این مناسبت فرستاده بود ،  با حرارت خاصی خواند .     رحیل  بلال فرزند نوجوان داکتر بلال ، مرثیه یی را خواند که حضرت بیدل در عزای مرگ فرزندش سروده است .

در ختم سخنرانی ها  و جلسه ی طرح سوال و جواب ، حضار به صرف طعام شب دعوت شدند و متعاقبا بخش موسیقی آغاز یافت .  در بخش موسیقی ، نخست ، استاد شفیق هاشمی با برادرمستعد و چند تن از شاگردان خویش که بهمین مناسبت  از شهر اتاوا مرکز کانادا به تورنتو آمده بودند ، روی ستیژ رفته برخی از غزلیات و مخمسات ابوالمعانی بیدل را در لابلای موسیقی دلنواز کلاسیک زمزمه نمود که سخت مورد استقبال واقع شد .  پس ازان ، سمیع رفیع با فرزند نوجوانش روی ستیژ رفت و در میان بدرقه های حاضرین و با بهره گیری از غرلیات بیدل  به آواز و موسیقی پرداخت .  باید متذکر شد که   فرزند نوجوان محترم سمیع رفیع ، قبل از آنکه پدرش روی ستیژ رود، با مهارت خاصی تبله نوازی نمود و اظهار داشت که به وجود پدرخویش که هم پدرش هست و هم استادش ، افتخار میکند .

محفل، به امید استمرار این سلسله از نشست ها ی مفید و آموزنده  در آینده  ،   ساعت 2 صبح به پایان رسید .

تذکر این نکته نیز در اخیر این گزارش مفید خواهد بو د که جریان منظم  و تداوم دلخواه این محفل که با سرور و موفقیت همراه بود ، بار دیگر ثابت نمود که هم میهنان عزیز ما به کا ر های فرهنگی و ادبی ، بخصوص مادامکه در راه بزرگداشت شخصیت های نیکنام و بزرگ تاریخی ، ادبی ، عرفانی و مبارزاتی سر زمین شان ارج قایلند و با دلگرمی و خلوص نیت دران سهم فعال  میگیرند  که همیشه چنین باد !