کرزی به جنگ میرود یا...   

 

 

دوش ملک  قریه  به   رسم   قوال          قصه   ها   میگفت  ز  رویای  و   خیال

قصه  ها  نه  بلکه  فریاد  و   فغان          من  چنین  خواهم   نمود  و   من   چنان

نیستم    من    قریه دار     بی  نوا          هم  دم  و    دستگاه    دارم    هم    صدا

من  قلم   خواهند   نمود   پای   ترا          پاره    سازم   من    بدست    نای    ترا

هی میگفت  این   کنم   و   آن   کنم          قریه را حفظ از دل  و  از   جان   کنم

گرقرار است جان دهم  در خانه ام           گر  شوم    پنهان   در    پس   خانه  ام

بهتر  آن  باشد  نباشم   خلق   تنگ          نا علاجم  تا   روم   من   سوی   جنگ

قریه   همسایه   را    ویران     کنم          آنچه  با  ما   کر د  من   هم   آن    کنم

خصم    خارجی   را   افگار   کنم           خصم    داخلی   برم   د ر   غار   کنم

مردم   قریه   همه   دور  و   برش          چق چق و افسوس    میکردند    سرش

پیر مردی شد  به  پا   از   آن  میان         قا متش   از   بار   فقر    مثل     کمان

ریش  و  مویش  تارتار  جمله  سپید         با    سر   لرزان    لرزان   مثل     بید

گفت ای شه، ای ملک، ای قریه دار!        این   چه  حرفیست  میزنی   بی اختیار

گر  توی  صادق  همه  گوی   نکو           ور ترا مکریست  زین گپ   ها   مگو

در بساط  ملک  ما  یک  آه  نیست           این که میگوی چاه  است   راه   نیست

کو دم  و دستگاه  کو  آن  لشکر ات         گفته    ایرانی    ها    من     چاکر  ات

نیست  بدست  ما حتا  سرنا و طبل           نیست سلاح   دیگری   جز  پیش و  قبل

ما  برای  اشکم   خویش  مانده ایم           پول تیغ  نیست ما همه   ریش  مانده ایم

حال عصر تخنیک است و علم وفن          رفت      فصل     پهلوان    و    انجمن

ما زدست جنگ همه گی خسته ایم            پهلوان  پنبه   ایم     دست     بسته  ایم

تو به  فکرم  آب  را  گل  می کنی            زین  طریق  اهداف  حاصل   می کنی

تو   نبودی    قریه دار   نیک   نام            در  هراسی  که  رود  از   دست  مقام

لیک به فکرمن گذرکرد یک سوال            که مباد این ها  همه مکر  است  و چال

آن   دوست   و   یار  دیرین   شما            آری   فهمیدی   مراد    است    امریکا

وصف  قدرت  میکند   از   طالبان            اند ر ین   گفتار   نیر نگیست     نهان

تا ازین  ره   لشکرش   بیشتر   کند           سوی   ایران   جبهه  محکم    تر  کند

این سخن ها  نیست  از  خوف   ملا           چیست طالب چار مرغ دزد چار کلاه

مقصد، اسرئیل   است ، ایران  است           گوش    مالی   طالبان    آسان   است

گر  به  ایران  کرد  تجاوز  آن  یهود          باید از این سوی   مرز   کمک   نمود

تا    بر  اندازند   این   ایران   زمین           تا بدزدند  نفت  و  گاز  اند   در  کمین

نیروی   هستوی   در   کار    نیست           هر  کسی  دارد  دیگر  اخطار   نیست    

 کشور    همسایه       شرقی       مان          سال هاست در  بقچه  اش   دار  نهان

گر  سر    بم     اتوم    باشد   سوال           باید   اول    زد     زیر    کاسه    دال

این بود  برداشت  من  زین   کار  ها          زین   همه   چالش    ها     اسرار   ها

شاید   حرف  دیگریست   اندر   میان         که  نه   من   دانم   نه   قریه  دار   مان

شاید   از  روی  تمسخر   گفته  است         غیرتش  جوشید   این  در   سفته   است

تا   بچه  ترسان    کند   همسایه   اش         دیو نماید  عرض  و   طول   سایه  اش

دشمن دال خور نترسید  زین ( به به و)       قریه دار   عاجز  از   خیز  و (  گس و)

                                او خپ خود زد تو تیر ات بیار

                                جمله آگاهیم  ز زور  قریه دار

 

 

                                                                          بصیر احمد مهاجر