مــا درزیبــای مـن
ای ملک بی همتا ی من، ازمن چرارنجیده ای ؟
ای مأ من آ بـای من،ازمن چــرا رنجـیـــده ای ؟
بودی به هــردردی مـرا، ای میهـنم داروهـمیش
حالا که مـن آواره ام، ازمـن چـرا رنجیـده ای ؟
در سـا یهء مهـرت بُـدم،از دسـت نا اهلا ن دون
ترکـت نمـودم ازجـفـا، ازمـن چـرا رنجیده ای ؟
خـواهم ز یـزدا ن قـد یر، تا بیـنمت ای دلـپـذ یـر
شا داب وخرم با صفـا،از من چـرا رنجیده ای ؟
امید که خا کت را به چشم،سرمه نمایم ای وطن
با شی تو هم مدفـن مرا،ازمن چـرا رنجیده ای ؟
شد حیدری مجنـون تو، ای مـا در زیـبــا ی مـن
گیرش تودرآغوش خود، ازمن چرارنجیـده ای ؟
مــــا در ا فــغــــــا ن
مـــــا د ر ا فــــغـــــا ن، تـــو فــخـــــرآ ســــیـــا
بـــا وقـــــا رو بـــــا حـــجــــا ب وبـــــا خــــــدا
بـــوده ای د ر فــکــــر مـیــهـــن، هـــرزمــــا ن
غـمـگــســا رو قــلــبِ پـــا ک و بــــا صــفـــــــا
پـــرورا نـیـــدی تـــود ردا مـــــا ن خــــویــــش
چــــون مــلا لـــی هــــــا وزرغـــــونــــه ا نــــا
را بــعـــه بـلـخــی و مـحـمـــود بــــت شـــکــــن
شــــاه ا مـــا ن ا لله غــــــا زی ، جـــــا ن فــــدا
سیــــد جــمـــا ل ا لــد یــن، آ ن نـیــکو ســیــــر
نــــا م نــیــکــــش، نــــزدهــــرکـــس آ شـــنــــا
دا دی قـــربـــا نـی، تــو فــرزنـــدا ن خـــویــش
هــــــر زمــــــا ن لا زم بــــد یــــــدی و بــجــــا
لا لـــــه، ا زخــــــون شـــهـــیـــــــدا ن وطـــــن
ســـرزنـــد د ر کــــوه وصــحـــرا، هــرکــجــــا
مـد فـــن شــمــس وســنــا ئــی، ســیــــد حـــسن
خــــا ک پـــا کــــت، مـــرقــــد شـــیــــر خــــدا
شـــد زیـــا رتــگـــــاه مـــــرد م هـــــرطـــــرف
چـــونـــکه خــــا کـــت پـُــربــــودا زا ولـــیــــاء
درس عــبــــرت دا ده، فــــــرزنـــــــدا ن تـــــو
هــم بــه چـنــگــیــزو بــه ا نـگــلــیــــس دغـــــا
شــــوروی ا زهــم فــــروپــــا شــیــــد ورفــــت
ا ز فــــــــدا کــــــــا ری مــــــــــر دا ن خــــــدا
د شــمــنـــا نــت روســیاه خـــوا هــنــد گـشــــت
ا ز نـــبــــرد پـــیـــــروا ن مــصــطــفـــی(ص
)کــرد ویـــــرا ن کـشــــورت ا زحــــرص و آ ز
ا یــن بــزرگ شــیــطــا ن بـــی شـــرم وحــیـــا
د ســـت د را زی مـیــکــنــد ا یـــن بــی خــــرد
گـــاه بــه ا یـــــرا ن وعــــــرا ق و کـــــوریــــا
تــحــــت نــــا م ا یـــن و آ ن، آ ن نـــا بـــکـــا ر
مــی کــنـــد کــشــتـــا رجــمــعــی، نـــا بـــجـــا
شــکــــــوه دا رد ا ز تـــــروریـــــزم جــهــــا ن
خــــود بــــود حـــا مــی آ ن، ا نـــد ر خـــفــــاء
بـــــا تـــــوکـــــل بـــــرخـــــدا ی مــهـــربـــا ن
کـــن زبـــونـــش، تــا نـــا یـــســـتـــد روی پــــا
بـــا یـــد ش زد آ نــچــنـــا ن ســیـــلـی بــــروی
تـــا کـــه بـــگـــریـــزد، نــبــیــنــد بــر قـَــفــــاء
لــکــــهء د ا مــــا ن پــــا کـــت، بـــــوده ا نــــد
هــــــم تـــــره کــــی و ا مـــیــــــن بــــی خــــدا
نــــا نـجــیـــب وکــــا رمــــل د و نـــا خـــلــــف
را یــگــــا ن دا د نـــد بــه د شــمـــن خــا ک را
خـلــق وپــرچــم، هــردو نــوکــــر بــوده ا نــــد
د شـــــمـــنـــــا ن مـــیـــهـــنـــت را زا بــتـــــدا
مــیــهــنــم، ا ی مـــــا د رم، جـــــا ن پـــــرورم
کــــن بــحـــــق حـــیـــــد ری، ا ز د ل دعـــــــا
گــــرنــصــیـــب ا وشــــود ا یـــن ا فــتــخــــا ر
بـــخــشــش حـــق حــــا صـــلــش، روزجــــــزا
۲۳
می۲٠٠۳، سد نی