مــا درزیبــای مـن

ای ملک بی همتا ی من، ازمن چرارنجیده ای ؟

ای مأ من آ بـای من،ازمن چــرا رنجـیـــده ای ؟

بودی به هــردردی مـرا، ای میهـنم داروهـمیش

حالا که مـن آواره ام، ازمـن چـرا رنجیـده ای ؟

در سـا یهء مهـرت بُـدم،از دسـت نا اهلا ن دون

ترکـت نمـودم ازجـفـا، ازمـن چـرا رنجیده ای ؟

خـواهم ز یـزدا ن قـد یر، تا بیـنمت ای دلـپـذ یـر

شا داب وخرم با صفـا،از من چـرا رنجیده ای ؟

امید که خا کت را به چشم،سرمه نمایم ای وطن

با شی تو هم مدفـن مرا،ازمن چـرا رنجیده ای ؟

شد حیدری مجنـون تو، ای مـا در زیـبــا ی مـن

گیرش تودرآغوش خود، ازمن چرارنجیـده ای ؟

 

مــــا در ا فــغــــــا ن

 

مـــــا د ر ا فــــغـــــا ن، تـــو فــخـــــرآ ســــیـــا

بـــا وقـــــا رو بـــــا حـــجــــا ب وبـــــا خــــــدا

بـــوده ای د ر فــکــــر مـیــهـــن، هـــرزمــــا ن

غـمـگــســا رو قــلــبِ پـــا ک و بــــا صــفـــــــا

پـــرورا نـیـــدی تـــود ردا مـــــا ن خــــویــــش

چــــون مــلا لـــی هــــــا وزرغـــــونــــه ا نــــا

را بــعـــه بـلـخــی و مـحـمـــود بــــت شـــکــــن

شــــاه ا مـــا ن ا لله غــــــا زی ، جـــــا ن فــــدا

سیــــد جــمـــا ل ا لــد یــن، آ ن نـیــکو ســیــــر

نــــا م نــیــکــــش، نــــزدهــــرکـــس آ شـــنــــا

دا دی قـــربـــا نـی، تــو فــرزنـــدا ن خـــویــش

هــــــر زمــــــا ن لا زم بــــد یــــــدی و بــجــــا

لا لـــــه، ا زخــــــون شـــهـــیـــــــدا ن وطـــــن

ســـرزنـــد د ر کــــوه وصــحـــرا، هــرکــجــــا

مـد فـــن شــمــس وســنــا ئــی، ســیــــد حـــسن

خــــا ک پـــا کــــت، مـــرقــــد شـــیــــر خــــدا

شـــد زیـــا رتــگـــــاه مـــــرد م هـــــرطـــــرف

چـــونـــکه خــــا کـــت پـُــربــــودا زا ولـــیــــاء

درس عــبــــرت دا ده، فــــــرزنـــــــدا ن تـــــو

هــم بــه چـنــگــیــزو بــه ا نـگــلــیــــس دغـــــا

شــــوروی ا زهــم فــــروپــــا شــیــــد ورفــــت

ا ز فــــــــدا کــــــــا ری مــــــــــر دا ن خــــــدا

د شــمــنـــا نــت روســیاه خـــوا هــنــد گـشــــت

ا ز نـــبــــرد پـــیـــــروا ن مــصــطــفـــی(ص)

کــرد ویـــــرا ن کـشــــورت ا زحــــرص و آ ز

ا یــن بــزرگ شــیــطــا ن بـــی شـــرم وحــیـــا

د ســـت د را زی مـیــکــنــد ا یـــن بــی خــــرد

گـــاه بــه ا یـــــرا ن وعــــــرا ق و کـــــوریــــا

تــحــــت نــــا م ا یـــن و آ ن، آ ن نـــا بـــکـــا ر

مــی کــنـــد کــشــتـــا رجــمــعــی، نـــا بـــجـــا

شــکــــــوه دا رد ا ز تـــــروریـــــزم جــهــــا ن

خــــود بــــود حـــا مــی آ ن، ا نـــد ر خـــفــــاء

بـــــا تـــــوکـــــل بـــــرخـــــدا ی مــهـــربـــا ن

کـــن زبـــونـــش، تــا نـــا یـــســـتـــد روی پــــا

 

بـــا یـــد ش زد آ نــچــنـــا ن ســیـــلـی بــــروی

تـــا کـــه بـــگـــریـــزد، نــبــیــنــد بــر قـَــفــــاء

لــکــــهء د ا مــــا ن پــــا کـــت، بـــــوده ا نــــد

هــــــم تـــــره کــــی و ا مـــیــــــن بــــی خــــدا

نــــا نـجــیـــب وکــــا رمــــل د و نـــا خـــلــــف

را یــگــــا ن دا د نـــد بــه د شــمـــن خــا ک را

خـلــق وپــرچــم، هــردو نــوکــــر بــوده ا نــــد

د شـــــمـــنـــــا ن مـــیـــهـــنـــت را زا بــتـــــدا

مــیــهــنــم، ا ی مـــــا د رم، جـــــا ن پـــــرورم

کــــن بــحـــــق حـــیـــــد ری، ا ز د ل دعـــــــا

گــــرنــصــیـــب ا وشــــود ا یـــن ا فــتــخــــا ر

بـــخــشــش حـــق حــــا صـــلــش، روزجــــــزا

۲۳ می۲٠٠۳، سد نی